ଗପ ପଢୁଥିବା ସବୁ ବେଧୁଆ ବେଧେଈମାନଙ୍କୁ ମୋର ହାର୍ଦ୍ଦିକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଆଉ ଶୁଭେଚ୍ଛା । ମୋ ନାଆଁ ନିବେଦିତା ହେଲେ ସମସ୍ତେ ମତେ ‘ଧାଙ୍ଗରୀ’ ବୋଲି ଡାକନ୍ତି । ଆପଣ ମାନେ ମୋ ଷ୍ଟୋରିର ଟାଇଟଲ ପଢି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଉଥିବେ ନା, ଯେ ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀ କେମିତି ତା ସ୍ବାମୀ ପାଇଁ ଗିହାଣ ସାଥୀ ଖୋଜିବ ? ସାଧାରଣତଃ ସ୍ତ୍ରୀ ମାନେ ନିଜ ସ୍ବାମୀ ଙ୍କୁ ଅନ୍ୟ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ସହ କଥା ହେଉଥିବାର ଦେଖିଲେ ବି ଘରେ ମହାଭାରତ ଆରମ୍ଭ ହେଇଯାଏ ଆଉ ଇଏ କୋଉ ପ୍ରକାର ସ୍ତ୍ରୀ ବା ନିଜ ସ୍ବାମୀ ପାଇଁ ତାହା ପୁଣି ଗେହି ହେବା ପାଇଁ ଗିହାଣ ସାଥୀ ଖୋଜୁଛି ???? ହଁ, ଏଇଟା ନିରାଟ ସତକଥା । ମୁଁ ମୋ ସ୍ବାମୀ ପାଇଁ ଗିହାଣ ସାଥି ଖୋଜୁଛି । କାହିଁକି ନ ଖୋଜିବି ଯେ ? ଜାଣି ଜାଣି ତ ଗୋଟେ ବେଧୁଆ ଘଇତା କରିଛି । ମତେ ଗେହିବା ଆଗରୁ ତ କେତେ ବେଧେଈଙ୍କ ବିଆ ଫାଡିଥିଲା । ମତେ ବାହା ହେଲା ପରେ ବି କେଜାଣି କେତେ ବେଧେଈ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡରେ ଗେହି ହେଉଛନ୍ତି ଆଉ କେତେ ଗିହା ଖାଇବାକୁ ଫଡଫଡେଇ ହେଉଛନ୍ତି, ଆଉ କେତେ ମୋ’ରି ଭୟରେ ତାଙ୍କ ମୁଶଳିଆ ବାଣ୍ଡକୁ ଭାବି ଭାବି ମୂଳା, ବାଇଗଣ, ଗାଜର ପୁରେଇ ହେଉଛନ୍ତି; ମୁଁ କଣ ତମ ମାନଙ୍କ ଷ୍ଟୋରି ପଢ଼ି ଜାଣି ପାରୁନି, କାହା ବାଣ୍ଡରେ ଗେହି ହୋଇ ସରଗ ସୁଖ ପାଇଗଲି ବୋଲି ଡିଣ୍ଡିମ ପିଟୁଛ ? ଏବେ ଆସ ମୋ ଆଗରେ ମୋ ଘଇତା ବାଣ୍ଡରୁ ଗିହା ଖାଇବ । ଆଉ ଏପଟେ ମୋ ଘଇତା ରାଣ୍ଡୁଆର ବାଣ୍ଡ ସୁଖ ବି ମେଣ୍ଟୁନି । ଏତେ ଜଣଙ୍କୁ ଗେହିକି ଘରକୁ ଆସିଲା ପରେ ବି ରାତିଦିନ ରେଗେଡି ରେଗେଡି ମୋ ବିଆ ଗାଣ୍ଡିର ଯାହା ଅବସ୍ଥା କଲେଣି କଲେଣି । କେବେ ଯଦି ଦରଜ ସମ୍ଭାଳି ନ ପାରିଲି । ପାଟି ଆଉ ହାତ ଚୋପା ପଡିଗଲାଣି ତାଙ୍କର ସେଇ ଠେଙ୍ଗା ପରିକା ବାଣ୍ଡକୁ ହଲେଇ ହଲେଇ । କୋଉ ଦଇବ ଏତେ ବଡ଼ ବାଣ୍ଡଟା ଦେଲା ଲୋ ମାଆ, ଖାଲି ରାତିଦିନ ଗେହୁଥିବ ନା କଣ ? ଏବେ ଆପଣମାନେ କୁହନ୍ତୁ ନିଜ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ସୁଖ କିଏ ବା ନ ଚାହେଁ ? ମୁଁ ତ ତାଙ୍କର ସମ୍ଭାଳି ପାରୁନି । ସେପଟେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡର ଗିହାଣ ଖାଇବାକୁ ବି କେତେ ଯେ ବାଉରୀ ମୁଁ ଜାଣିନି । ଏମିତି ଲୁଚେଇ ଲୁଚେଇ ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଗିହା ଖାଇବା ଅପେକ୍ଷା ମୋ ଜାଣତରେ ସବୁ ହେଲେ ଖରାପ କଣ ? ଆଉ ଏବେ ତ ସୁପ୍ରିମକୋର୍ଟ ବି ପରମିଶନ୍ ଦେଇ ସାରିଲେଣି ପରକିୟା ପ୍ରୀତି ଅପରାଧ ନୁହେଁ……
ମୁଁ ଜାଣିଛି ଏବେ ବି ଆପଣମାନଙ୍କ ମନରେ କିଛି ନା କିଛି ଦ୍ଵନ୍ଦ ରହିଯାଉଥିବ ମୋ ନାରୀତ୍ବ ଉପରେ; ମୋ ଚରିତ୍ର ଉପରେ । ତେଣୁ ଆରମ୍ଭରୁ ମୋ କାହାଣୀ ନ କହିଲେ ଆପଣମାନେ ଜାଣିବେ କେମିତି ???? ମୁଁ ନିଜ ସ୍ବାମୀ ପାଇଁ ଗିହାଣ ସାଥୀ ଖୋଜିବା କେତେ ଯଥାର୍ଥ….???
ମୁଁ ଏବେ ଯାହାକୁ ବାହା ହେଇଛି ତାଙ୍କୁ ମୁଁ ପଞ୍ଚମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢିଲା ବେଳୁ ଜାଣିଛି ସେ ଗୋଟିଏ ନିପଟ ବେଧୁଆ । ସେତେବେଳେ ସେ ନବମ ନା ଦଶମ ରେ ପଢୁଥିଲେ ବୋଧହୁଏ । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ତ ମୁଁ ଲଭ୍ ଫବ୍ କି ଏମିତି ଗିହାଁଗେହିଁ କିଛି ଜାଣି ନ ଥିଲି । ତଥାପି ଯୋଉମାନେ ୟାଙ୍କ ଠୁ ଗିହା ଖାଇବାକୁ ଡହଳ ବିକଳ ହେଉଥିଲେ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟକୁ ସେମାନେ ଗେହି ହେବାକୁ ମତେ ସାଙ୍ଗ କରି ନେଉଥିଲେ । ମାନେ ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳେ ଗାଆଁ ପାଖ ତୋଟା ଆଡକୁ ଝାଡା ଯିବା ବାହାନାରେ ମତେ ସାଙ୍ଗ କରି ଡାକି ନେଉଥିଲେ । ଆଉ ଯେତେବେଳେ ଡେରି ହୋଇଯାଉଥିଲା, ମୁଁ ତାଙ୍କୁ କଣ ପାଇଁ ଏତେ ଡେରି ହେଉଛି ଜାଣିବାକୁ ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ୟାଙ୍କ ସହ ଉଠବସ, ଧରାଧରି ଗଡାଗଡି କେତେ କଣ… ସେତେବେଳେ ଏସବୁ ଦେଖି ମତେ ଖୁବ୍ ରାଗ ଲାଗୁଥିଲା ହେଲେ କରିବି କଣ ? ଜଣକ ସହ ଏମିତି ହବାର ଦେଖି ତା ସହ ସେମିତି ଦି ଚାରିଦିନ ଝାଡା ଯିବାକୁ ମନା କରି ଅନ୍ୟ କାହା ସହ ଗଲେ ବି ଦି ଚାରି ଦିନ ପରେ ସିଏ ବି…. ଏମିତି କାହା କଥା ଆଉ କେତେ ଜଣଙ୍କ କଥା କହିବି । ମାନେ ଆମ ସାହି ପଡିଶାର ପ୍ରାୟ ସବୁ ଟୋକି ହେଉ କି ଭୁଆଶୁଣି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ୟାଙ୍କ ସହ ଏମିତି ହେବାର ଦେଖି ୟାଙ୍କ ଉପରେ ଯେତିକି ରାଗ ଆସୁଥିଲା ସେତିକି ଭୟ ବି ।
ଏମିତି କିଛି ବର୍ଷ ବିତିଗଲା । ଏଇ ଭିତରେ ସିଏ ବାହାରକୁ କୁଆଡେ ପଢିବାକୁ ଯାଇଥିଲେ ବୋଧହୁଏ । ସେ ବିଷୟରେ ମୁଁ କିଛି ଜାଣି ନି । ମୁଁ ଧିରେ ଧିରେ ବଡ ହେଲି । ଗାଆଁ ସ୍କୁଲରୁ ପଢାସାରି ପାଖ ଗାଆଁ ହାଇସ୍କୁଲ୍ କୁ ପଢିବାକୁ ଗଲି । ମୋର ଛାତି ଧିରେ ଧିରେ ଫୁଲିବାରେ ଲାଗିଲା । ମେନ୍ସ ହେଲି । ମାନେ ଯୌବନର ମଧୁକୁଞ୍ଜରେ ପ୍ରଥମ ପାଦ ଥାପିଲି । ଆଉ ଏତିକିବେଳେ ମୁଁ ଏତେ ସୁନ୍ଦର ଦେଖାଗଲି ଯେ ସ୍କୁଲ୍ କୁ ଗଲାବେଳେ ଆଉ ଫେରିଲା ବେଳେ ଗଣ୍ଡା ଗଣ୍ଡା ଟୋକା ମୋ ଆଗପଛ ହେଇ ଘରୁ ସ୍କୁଲ୍ ଯାଏ ଆଉ ସ୍କୁଲ୍ ରୁ ଆମ ଗାଆଁ ମୁଣ୍ଡଯାଏଁ ଚକ୍କର କାଟିବାରେ ଲାଗିଲେ । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଛତରା ଟୋକାଗୁଡା ମୋ ଆଗପଛ ହେବା ଦେଖି ମୁଁ ବହୁତ ରାଗି ଯାଉଥିଲି । ମୋ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ବି ମତେ କେତେ ଟାହି ଟାପରା କରୁଥିଲେ ।
ଏମିତି କିଛି ଦିନ ଗଲାପରେ ଆମ ଗାଁର ଗୋଟିଏ ପିଲା ମଝି ରାସ୍ତାରେ ମୋ ନାଆଁ ଲେଖି ଆଇ ଲଭ୍ ୟୁ ଲେଖିଥିଲା । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ମୁଁ ତା ଉପରେ ରାଗି ଉଠିଥିଲେ ବି ପରେ ତା କଥା ଭାବିବାକୁ ଭଲ ଲାଗିଲା । କେଜାଣି କାହିଁକି ତା ଚେହେରା ସବୁବେଳେ ମୋ ଆଖି ଆଗରେ ନାଚି ଉଠିଲା । ଆଉ ଏମିତି ଆମ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ଭିତରେ ଲଭ୍ ହେଇଗଲା । ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟକୁ ସେ ଅଲଗା ସାହିର ହୋଇଥିବାରୁ କ୍ବଚିତ୍ ଦେଖା ହୁଏ । ମୋ ପାଖରେ ତ ମୋବାଇଲ ବି ନ ଥିଲା ତେଣୁ ସ୍କୁଲ୍ ଗଲା ବାଟରେ କି ପୋଖରୀକୁ ଗାଧେଇ ଗଲାବେଳେ ଚିଠି ଦିଆନିଆରେ ଯାହା ଭାବର ଆଦାନ ପ୍ରଦାନ । ଏମିତି କିଛି ଦିନ ପରେ ମୁଁ +୨ ଜୁନିୟର କଲେଜରେ ଆଡମିଶନ୍ ନେଲି । ଆଉ ମୋ ପଡିଶା ଘର ସାଙ୍ଗ ଘରେ ଗୋଟିଏ ମୋବାଇଲ ଆଣିଲେ । ସେଇଥିରେ ଆମେ ଖୁବ୍ ଗପିଲୁ । ଏମିତି ଗପୁ ଗପୁ କେତେବେଳେ ଯେ ମନଖୋଲି ସବୁ ଗୋପନ କଥା ଗୁଡାକ ବି ଗପିବାରେ ଲାଗିଲୁ ଜଣା ନାହିଁ । ଏମିତି କଥା ହେଉ ହେଉ ସେ ସବୁବେଳେ କହୁଥାଏ ମତେ ଥରେ ପାଖରେ ପାଇବାକୁ । ଦୁଇ ବାହୁରେ ଭିଡି ନେଇ ତା ଛାତିରେ ଚାପି ଧରିବାକୁ । ତା କଥା ଶୁଣି ମୋ ଦେହମୁଣ୍ଡ ଶୀତେଇ ଯାଏ । କୁଆଁରୀ ମନଟା ନିଜ ଅଜାଣତେ ଉଡିଯାଏ କୋଉ ଏକ ଦୂର ଦିଗ୍ ବଳୟର ରଙ୍ଗୀନ ଆକାଶକୁ, ଯେଉଁଠାରେ ଖାଲି ସେ ଆଉ ମୁଁ । ଏମିତି କଥା ହେଉ ହେଉ ପୁଣି ଦିନେ ସେ ମୋ ଛାତି କଥା ପଚାରିଲା । କାରଣ ସେଦିନ ପୋଖରୀରେ ଗାଧେଇଲା ବେଳେ ସାପ ଦେଖି ମୁଁ ଚିଲ୍ଲେଇ ଉଠିଥିଲି ଆଉ ସେ ମୋ ପାଖକୁ ଧାଇଁ ଆସି ସାପକୁ ଘଉଡେଇ ଥିଲା । ମୁଁ ହଳଦିଆ ରଙ୍ଗର ସାୟାକୁ ଛାତିରେ ଭିଡି ବେକଯାଏ ଭିଜି ଗାଧେଇଥିଲି । ତା କହିବା ଅନୁସାରେ ମୋ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ପରା ଭିଜା ସାୟା ଭିତରୁ ବାହାରକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଜଣା ପଡୁଥିଲା । ତେଣୁ ଫୋନରେ ଯେମିତି ରୋମାଣ୍ଟିକ ଭାବରେ ତାର ବର୍ଣ୍ଣନା କରି କହିଲା ଯେ ମୁଁ ତା କଥା ଶୁଣିକି ଯେମିତି ଥରି ଉଠିଲି ଭିନ୍ନ ଏକ ଉନ୍ମାଦନାରେ । ଗୋଟିଏ ନୂଆ ପ୍ରକାର ବାସ୍ନାରେ ମୁଁ ଯେମିତି ଆମୋଦିତ ହୋଇ ଉଠିଲି । ସେ ଦିନ ଦି ପହରସାରା ଖାଲି ମୋ ଦୁଧର ଭୁରି ଭୁରି ପ୍ରଶଂସା କରି ଏମିତି ଭାବେ ସିତ୍କାର ଛାଡୁଥାଏ ଯେ ଲାଗୁଥାଏ ଯେମିତି ସେ ମୋ ପାଖରେ ଅଛି ଆଉ ମୋ ଦୁଧକୁ ଲୋଭିଲା ଆଖିରେ ଅନେଇଁ ରହିଛି । ବେଳେବେଳେ ଛୁଇଁ ଦେଖୁଛି, ହାତରେ ଧରି ଚିପି ଦେଖୁଛି ଆଉ ଭୋକିଲା ପାଟିରେ ଆଁ ଫାଡି ପୁରେଇ ଦେଉଛି । ତାର ସେହିଭଳି ମନ ମତାଣିଆ କଥାଗୁଡିକ କେଜାଣି କାହିଁକି ମୋ ଛାତିଟାକୁ ଥରେଇ ପକେଇ ଉପରେ ଉପରେ ଶୁଗୁବୁଗେଇ ଯାଉଥାଏ । ତା ସହିତ ସେମିତି କଥା ହେଉ ହେଉ କେତେବେଳେ ଯେ ନିଜ ଅଜାଣତରେ ମୋ ନିଜ ହାତରେ ସେଇ ଦୁଇଟାକୁ ଆଉଁସୁଥାଏଁ ଓ ମଝିରେ ମଝିରେ ଅଣାୟତ୍ତ ହୋଇ ଚିପି ଧରୁଥାଏଁ ଜଣା ନାହିଁ । ଇଚ୍ଛା ହେଉଥାଏ ସତରେ ସିଏ ମୋ ପାଖରେ ଥାଆନ୍ତା କି ? ଇସ୍…… କଣ କଣ ଯେ ହୁଅନ୍ତା ମୁଁ ଭାବି ପାରେ ନି । ଦେହମୁଣ୍ଡ ଝୁମି ଉଠେ ।
ତା ପରଦିନ । ବାସନ୍ତୀ ପିଉସୀ ବ୍ୟାଙ୍କ ଯିବାପାଇଁ ତା ସାଙ୍ଗରେ ମତେ ଯିବାକୁ କହିଲା । ଦୁହେଁ ବାହାରିଲୁ । ଆମ ଗାଆଁରୁ ବ୍ୟାଙ୍କ ଆଠ କିଲୋମିଟର । ଦୁଇ କିଲୋମିଟର ଆଗେଇ ସେ କାହାକୁ ଗୋଟିଏ ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ କହିଲା । କିଛି ସମୟ ପରେ ଇୟେ କଣ ? ସେହି ମହାପୁରୁଷ ଜଣକ । ଇଏ ପୁଣି କେବେ ଆସି ବାସନ୍ତୀ ପିଉସୀ ସହ କେବେଠାରୁ ତାଙ୍କର ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଲେଣି ବା ? ସେ ଦୁଇ ଜଣ ସେମିତି ପଛେ ପଛେ ଆଉ ମୁଁ ଆଗରେ ସାଇକେଲରେ ଯାଉଥାଉଁ । ମୁଁ ତ ତାଙ୍କୁ ଆଗରୁ ଜାଣିଛି ସେ କି ପ୍ରକୃତିର ମଣିଷ । ଆଜି ନିଶ୍ଚୟ ବାଟରେ କୋଉଠି ପିଉସୀଙ୍କ ସହ କିଛି ଘଟିବ । ଆଉ ଇଏ ପିଉସୀ ବି ନା…… ଏବେ ବି ମୁଁ କଣ ଆଉ ଛୋଟ ଅଛି ଯେ…… ତାଙ୍କ ସାଥିରେ ଯଦି ଆସିବାର ଥିଲା ମତେ ପୁଣି କାଇଁ ସାଙ୍ଗରେ ଆଣୁଥିଲେ ଯେ……??? ସେମିତି ମୁଁ ଭାବି ଭାବି ଆଗରେ ଆଗରେ ଯାଉଥାଏଁ । ସେମାନେ ମୋ ଠୁ କିଛି ପଛରେ । ବେଳେ ବେଳେ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବଡ ପାଟିରେ କଥା ହେବା ଶୁଣି ମତେ ଲାଗୁଥାଏ ତାଙ୍କ ଭିତରେ ବୋଧହୁଏ କୌଣସି କାରଣରୁ ବଚସା ଚାଲିଥାଏ । ସେମାନେ ଯାହା କରନ୍ତୁ, ହେଲେ ତାଙ୍କ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ମଝିରେ ମତେ ପୁଣି ଟାଣି ଆଣିଥିବାରୁ ଭାରି ଟେନ୍ସନ ବି ଲାଗୁଥାଏ । ଏମିତି ସେଇ ବ୍ୟାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିବା ପରେ ବି ସେମାନେ ଅଟକିଲେ ନାହିଁ । ଓଲଟି ମତେ ବି ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଯିବାକୁ କହି ଆଗକୁ ବଢି ଚାଲିଲେ । ସେଠାରୁ ପ୍ରାୟ ଦୁଇ ଅଢେ଼ଇ କିଲୋମିଟର ଯିବାପରେ ମେନ୍ ରୋଡ୍ ଛାଡି ନଇଁ ପଟକୁ ଗଡିଯାଇଥିବା ମାଟି ଗୋଡି ରାସ୍ତା ଦେଇ ମାଡିଗଲେ । ଅଙ୍କାବଙ୍କା ରାସ୍ତା ସାଙ୍ଗକୁ ରାସ୍ତା କଡକୁ ଲାଗି ଅନେକ ଛୋଟବଡ ଲତାବୁଦା କାହିଁ କେତେ ଦୂର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲମ୍ବିଯାଇଛି ଆଖି ପାଉନି । ମୁଁ କେବେ ଏଠିକି ଆସି ନି, ଜାଣିବି କେମିତି ? ସେମିତି ଲତାବୁଦା ବାଟ ଦେଇ କିଛି ଦୂର ଗଲାପରେ ଠିକ୍ ନଈକୂଳରେ ଏକ ଆମ୍ବତୋଟା । ଲାଗୁଥାଏ ଭୋଜିଭାଜି ପାଇଁ ଏକ ଭଲ ସ୍ପଟ୍ । ସେଠାକାର ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ମୁଁ ଖୁ୍ସି ହେଇ ଦୌଡିଗଲି ନଈ ପାଖକୁ । ନଈ ଭିତରକୁ ଟିକିଏ ଗଡାଣିଆଁ ଥିଲେ ବି କୂଳେ କୂଳେ ଅନେକ ଗୁଡିଏ ଛୋଟବଡ ପଥରର ପାହାଚ, ଆଉ କାଚକେନ୍ଦୁ ପରି ପାଣି । ମୁଁ ଗୋଡହାତ ଧୋଇ ଚଳ ଚଳ କରି ଦୁଇ ଆଞ୍ଜୁଳା ପାଣି ପିଇଗଲି । କିଛି ସମୟ ପରେ ଉପରକୁ ଚଢୁ ଚଢୁ ଆଖି ପଡିଲା ସେଇ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ଉପରେ । ଇସ୍… କଣ କରୁଛନ୍ତି ଏମାନେ ? ତାଙ୍କର ଯଦି ଏସବୁ କରିବାର ଥିଲା ମତେ ସାଙ୍ଗରେ ଆଣୁଥିଲେ କାହିଁକି ??? ମୁଁ ସେଇଠି ଅଟକି ଗଲି । କେମିତି ଆଉ ଜାଣି ଜାଣି ଆଗକୁ ବଢନ୍ତି ଯେ ?
ସେମାନେ ମତେ ଦେଖି ପାରିଲେ ନା ନାହିଁ କେଜାଣି ପୁରା ମାତି ଉଠି ଥାଆନ୍ତି ତାଙ୍କ କାମରେ । ସିଏ ପିଉସୀକୁ ପଛପଟୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ଦୁଇ ହାତରେ ପିଉସୀର ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ସେମିତି ଡ୍ରେସ୍ ଉପରୁ ଦଳୁଥାନ୍ତି । ପିଉସୀ ପିନ୍ଧିଥାଏ ସାଲୁଆର୍ ପଞ୍ଜାବୀ, ଆଉ ସିଏ ପେଣ୍ଟ୍ ସାର୍ଟ୍ । ବାପ୍ ରେ ଟୋକାଗୁଡା ଝିଅ ମାନଙ୍କ ଦୁଧକୁ ଏମିତି ପାଗଳଙ୍କ ପରି ଦଳନ୍ତି କି ? ତା ହେଲେ ଏମିତି ମୋ ଦୁଧକୁ ଦଳିବାକୁ ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ କହୁଥିଲା କି ? ଓଃ ପୁରୁଷ ହାତରେ ଦୁଧ ଦଳନ କେମିତି ଲାଗୁଥିବ କେଜାଣି ପିଉସୀ ତ ଖାଲି ଉପରକୁ ମୁହଁ କରି ଝୁମି ଉଠିଲା ପରି ସିତ୍କାର ଛାଡୁଛି ଖାଲି । ଏମିତି କିଛି ସମୟ ପିଉସୀର ଦୁଧକୁ ଦଳୁ ଦଳୁ ସେ ଗୋଟିଏ ହାତକୁ ପିଉସୀର ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିକୁ ଆଣି ଆଉଁସିବାରେ ଲାଗିଲେ । ତାଙ୍କର ଏସବୁ ଦେଖି ମୋ ଦେହମୁଣ୍ଡ ଶୀତେଇ ଗଲା । ମୋ ଭିତରେ ପୁଣି କଣ ହେଇଯାଉଥାଏ ମୁଁ ବି ଜାଣି ପାରୁ ନ ଥାଏଁ । ଏମିତି ସିଏ ପିଉସୀର ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିରେ କୁଣ୍ଡେଇଲା ପରି ଜୋର୍ ଜୋରରେ କରୁ କରୁ ପିଉସୀ ଏକଦମ୍ ମଦହୋସ୍ । କଣ ହେଲା କେଜାଣି ପିଉସୀ ତଳେ ବସି ପଡିଲା । ସେ ପୁଣିଥରେ ତାକୁ ଉଠେଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁ କରୁ ପିଉସୀ ମୋ ନା ଧରି ଡାକି ଡାକି ମୋ ଆଡେ ଆସିବାରୁ ମୁଁ କିଛି ନ ଜାଣିଲା ପରି ପୁଣି ଧୀରେ ନଈ ଭିତରକୁ ଓହ୍ଲେଇ ଗଲି ଆଉ ମୁହଁ ଧୋଇଲା ପରି କଲି ।
ପିଉସୀ ବି ନଈକୁ ଓହ୍ଲେଇ ମୁହଁ ହାତ ଧୋଇଲା ଆଉ ପଛେ ପଛେ ସିଏ ବି । ସମସ୍ତେ ମୁହଁ ହାତ ଧୋଇଲା ପରେ ସେ ଦୁହେଁ କୂଳରେ ଥିବା ଚଟାଣ ଉପରେ ବସିଗଲେ । ମୁଁ ବି କିଛି ସମୟ ବସିଗଲି । ମୁଁ କି ଜାଣେ ମୋ ଉପସ୍ଥିତିଟା ସେ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କୁ ଡିଷ୍ଟର୍ବ କରୁଛି ? କିଛି ସମୟ ମୁଁ ଏମିତି ତାଙ୍କ ସହ ବସିବା ପରେ ସିଏ କହିଲେ ତୁ ଟିକେ ଉପରକୁ ଯା ତ ଏପଟେ କିଏ ଆସିଲେ ଆମକୁ ଡାକ ଦେଇ ସତର୍କ କରେଇବୁ । ମୁଁ ଲାଜେଇକି ଉପରକୁ ଚଢିଗଲି । ସାଇକେଲ ପାଖକୁ ଯାଇ କିଛି ସମୟ ବସି ରହିଲି । ବଣବୁଦା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଝଙ୍କାଳିଆ ତୋଟା । କେବେ କିଏ ଏଠାକୁ ଆସେ ନା ନାହିଁ ସନ୍ଦେହ । ଆଉ ଆଜି ହେଲେ କିଏ ଆସିବ ବା ? ଏମିତି ଚୁପଚାପ ସେଇଠି ଛିଡା ହେଉ ହେଉ ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ କଥା ଭାବୁଥାଏଁ । କେଜାଣି କାହିଁକି ମୁଁ ବି ତାକୁ ପାଖରେ ପାଇବାକୁ ଯେମିତି ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇ ଉଠୁଥାଏ । ବୋଧହୁଏ ସବୁ ବୟସ ଦୋଷ । ନିଜ ଅଜାଣତରେ ମନଟା ପୁରୁଷ ସାଙ୍ଗର ଅଭାବତ୍ବକୁ ଏତେଟା ଅନୁଭବ କରେ ଯେ ସମଗ୍ର ତନୁମନଟା ଯେମିତି ଛଟପଟେଇ ଉଠେ ପାଣି ବିନା ମାଛ ଯେମିତି । ସିଏ ବି ତ ଚାହୁଁଥିଲା ମତେ ପାଖରେ ପାଇବାକୁ, ମତେ ଭିଡିକି ଧରିବାକୁ ଆଉ କାଲି ତ ଯେମିତି ମୋ ଛାତିରେ ନିଆଁ ଲଗେଇଦେଲା । ଓଃ…… ସିଏ ବି ଏମିତି ମୋ ଛାତିକୁ ଦଳି ଚକଟି ଦେବ କି ? କଣ ଲାଗିବ ଲୋ ମାଆ ତା ହାତର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ! ମୁଁ ତ ଆଉ ଆଗକୁ ଭାବି ପାରୁ ନ ଥାଏ । ଦେହସାରା ଯେମିତି ଅଜଣା ନିଆଁ ହୁତୁ ହୁତୁ କରି ଜାଳି ପକେଇଲା । ଶିହରଣରେ ରୁମ ଗୁଡା ଆପେ ଆପେ ଟାଙ୍କୁରି ଉଠିଲା…… । ଠିକ୍ ଏତିକିବେଳେ ପିଉସୀଙ୍କ ଦରଜପୂର୍ଣ୍ଣ ଆର୍ତ୍ତନାଦ “ମରିଗଲି ଲୋ ମାଆଁ…… ଆଁ…” ଏମିତି ଶୁଣି ମୁଁ ଚମକି ଗଲି । କଣ ହେଲା ବଲି ଧାଇଁ ଯାଇ ବୁଦା ଉହାଡରୁ ଦେଖି ମୁଁ ବି ଆବାକ୍ ହେଇଗଲି । ମୋ ହୃଦ୍ ସ୍ପନ୍ଦନଟା ହଠାତ୍ ବଢିଗଲା । ପିଉସୀ ସେଇ ପଥର ଚଟାଣରେ ନଇଁକି ଥାଏ । ତା ଡ୍ରେସ୍ ର ଚେନ୍ କୁ ଟାଣି ଡ୍ରେସ୍ କୁ ଅଣ୍ଟାଯାଏ ଖସେଇ ଦେଇଥାଏ ଆଉ ଭିତରେ କିଛି ନାହିଁ । ବାବାଲୋ କେଡ଼େ ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧ ଲୋ ମାଆ ପିଉସୀର ! ମୋ ଆଡକୁ ଆଗ କରି ନଇଁ ଥିବାରୁ ଧଳା ଧଳା ଗୋଲ୍ ଗୋଲ୍ ଅମୃତଭଣ୍ଡା ଦୁଇଟି ପରି ଥଳ ଥଳ ହେଇ ଝୁଲୁଥାଏ । ଆଉ ସିଏ ପିଉସୀଙ୍କ ପଛରେ ଛିଡା ହୋଇ ପିଉସୀଙ୍କ ଅଣ୍ଟାକୁ ଦୁଇ ହାତରେ ଧରି ତାଙ୍କ ଅଣ୍ଟାକୁ ଆଗପଛ ଆଗପଛ କରୁଥାଆନ୍ତି ଯେଉଁଥିରେ ପିଉସୀ ସେମିତି ନଇଁକି ଥାଏ ସିନା ବେଳେ ବେଳ ମୁଣ୍ଡ ଉଠାଇଲେ ତା ମୁହଁରେ ଯେ କେତେ ଦରଜ ସ୍ପଷ୍ଟ ବାରି ହେଉଥାଏ । ଲୁହ ଛଳ ଛଳ ଆଖି ପୁରା ଭିଜି ଉଠିଥାଏ ତଥାପି କେଜାଣି କାହିଁକି ଚୁପ୍ ରହି ସବୁ ସହିଯିବାର ଅଦମ୍ୟ ସାହସ ବାନ୍ଧୁଥାଏ ? ଏମିତି ଧୀରେ ଧୀରେ ପିଉସୀର ପଛପଟୁ ତାଙ୍କର ଆଗପଛ ଆଗପଛ ହେବାର ଯେତିକି ଯେତିକି କ୍ଷିପ୍ର ହେଉଥାଏ ପିଉସୀ ସେତେ ଛଟପଟେଇ ଛଟପଟେଇ ଉଃ…… ଆଃ……… ଆଃ…… ଆ…ମା…… କରି ଯେମିତି ଆର୍ତ୍ତନାଦ ଛାଡୁଥାଏ ।
ତା ପରେ…… ଆର ଥରକୁ……