ମୋର୍ ନାଁ ବର୍ଷା । ବରଗଡର୍ ପାଇକମାଲ୍ ପାଖେ ଆମର୍ ଗାଁ । ଇଟା ଗଲା ବଛର୍ ବଏଶାଖ୍ ମେଲାର୍ କଥା । ମୁଇଁ ପ୍ଲସ୍ ଟୁ ସାରବାର୍ ଦୁଇ ବଛର୍ ହେଲା ନ । ଦେହର୍ ରଙ୍ଗ୍ ଟିକେ କଳା ଆରୁ ଦରକାର୍ ନୁ ଟିକେ ଭୁସ୍କି ଦିଶୁଛେଁ ବଲି ପିଲାମାନେ ମତେ ମାଈ ହାତୀ ମାଈ ହାତୀ କହି ବିରଝାସନ୍ ଆର୍ ଲାଇନ୍ ଫାଇନ୍ ନି ମାରନ୍ । ମୁଇଁ ହେଲେ ଇଥି କାଁ କରମି ? ଭଗବାନ୍ ଯେନ୍ ଦେହେଥି ଜନମ୍ ଦେଇଛେ ମୁଇଁ ସେଟାକେ ବଦଲେଇ ହେଲେ ପାରମି କେଁ ? ସୁନ୍ଦୁରୀ ନି ହେଇ କରି କି ଭୁସ୍କି ହେଲେ ହେଁ କାଏଁ ହେଲା, ରକତ୍ ମାଉଁସ୍ ତ ମୋର୍ ଦିହେ ଭି ଭରିଛେ ନା ? କାମନା ବାସ୍ନା ବଲବାର୍ ଟା ମୋର୍ ଅଙ୍ଗେ ଭି ଫୁଟୁଛେ । ହାଇସ୍କୁଲ୍ ବେଲୁ କଲେଜ୍ ସାରବାର୍ ତକ୍ ଯେତେ ଯେତେ ସାଙ୍ଗ୍ ମାନେ ଅଛନ୍ ସଭେ ତାକର୍ ତାକର୍ ବଏଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ମାନକର୍ ସାଙ୍ଗେ ଝାର୍ ପତରା ଲଟା ଭନା ମାନକେ ଲୁକି ଲୁକି ମଜାମଜଲିସ୍ କରସନ୍, ଚୁମା ଚଟା ଉନଲା ଘେଁସରା କେତେ କାଣା…… ମୁଇଁ ଖାଲି ସାଙ୍ଗ୍ ଦେସିଁ । ସେ ସରମସିଆ ସେମାନକର୍ ସେସବୁ କେ ଦେଖିକରି ମୋର୍ ଦେହେର୍ ରକତ୍ ବି ଗରମ୍ ହେଇ ଯାଏସି, ଛାତି ଥରି କଲଜା ଠାନୁ ଲଖଲଖେଇ ଯାଏସି । ହେଲେ ମୋର୍ ମୋର୍ କରମି କାଣା ? ମତେ ତ କେହେନସି ପିଲା ପସନ୍ ହିଁ ନାଇଁ କରନ୍ । ଫେର୍ ଭି ସାଙ୍ଗ୍ ମାନେ ଶିଖେଇ ଦେଇଛନ୍ ଯେ, ମୂଲା, ବାଏଗନ୍, କାଁକେର୍, ମେକା କୁଚି ହେଇକରି ନିଜକେ ନିଜ୍ ମନ୍ ବୁଝାସିଁ ।
ଏନ୍ତା କରି ପ୍ଲସ୍ ଟୁ ସାରି ଘରେ ଥାଏଁ । ଦିନୁ ଦିନକେ ଆଙ୍ଗଲ୍ ଜାଙ୍ଗଲ୍ ଆର୍ ଟିକେ ଟିକେ ବଢିକରି ଆର୍ ଆର୍ ଭୁସ୍କି ହେଇ ଯଉଥିଲିଁ ବଲି ମୋର୍ ବୁଆର୍ ମୁଡେ ବଡା ଚଡକ୍ । ଯେନ୍ତା ସେନ୍ତା କରି କେନ୍ କେନ୍ ଆଡୁ ଘର୍ ଦୁଆର୍ ଟେ ଆଏଲେ ମତେ ପାର୍ କରି ଦେଲେ ତାହାକେ ଭି ହାଏ ଲାଗତା । ଘର୍ ଦୁଆର୍ ଭି ଆଏସନ୍ ନିନ୍ଦା ନାଇଁ ଯେ, ଥରେ ଦେଖିକରି ଗଲେ ଆର୍ ଗୋଡ୍ ନାଇଁ ଲେହେଁଟନ୍ । ସେଥିର୍ ଲାଗି ମୋର୍ ବୁଆର୍ ଆଁଖି ଝୁମୁରା ନାଇଁ ।
ଯାହା ହଉ, ଗାଡି ଗୁଡା ସାଙ୍ଗେ ସୁନା ଦୁଇ ଭରି ଆର୍ ଜମି ଦୁଇ ଏକଡ୍ ଦେମୁ ବଲିକରି ମୋର୍ ନନାର୍ ପୁଓ ଗୁଟେକେ କେନ୍ତାକରି ଲକ୍ ଠକେଇଛନ୍ ଯେ ବୁପୁରା ମାନିଛେ । ମୋର୍ କପାଲେ ଘଏତା ସୁଖ୍ ଅଛେ କିନିରେ ବୁଆ ବଲି ଯେନ୍ ମତେ ବି ବାଏବିଛୋ ଲାଗିଯଉଥିଲା ମୁଲା ବାଏଗନ୍ କୁଚି ହେଇ ହେଇ; ଇ କଥା ଶୁନଲି କି ମତେ ବି ଆର୍ ଝୁମୁରା ନାଇଁ । କମସେ କମ୍ ମୁଲା ବାଏଗନ୍ ଠାନୁ ଅସଲି ମୁନୁଷର୍ ମଜା ତ ପାଏମି ।
ତାକର୍ ଘରେ ଟିକେ ପଏସା ପତରର୍ ଅଭାବ କହି, ବିହାଟା ଆର ବଛର୍ କରମା ନ, ଘର୍ ଦେଖା ବର୍ ଦେଖା, ପିନ୍ଧାନି ଉଢାନି ସରି ଯାଇଥଉ ବଲି ସାରିଦେଲେ । ଆର୍ ଆପନ୍ ମାନେ ତ ଜାନିଛନ୍, ପାଇକମାଲ୍ ନରସିଂନାଥର୍ ବଏଶାଖ୍ ମେଲା ବଢେଟେ ଯାତ୍ରା, ଆମର୍ ଏରିଆ ଥି । ସେ ଯାତରା ଦେଖବାର୍ ଉଧେ କୁନୁଆଁ କମ୍ ଟେ କରବାକେ ଆମର୍ ଘରେ ସେ ମୋର୍ ନାନାର୍ ପୁଓକେ ଡାକିଥାଆନ୍ । ଆର୍ ସେ ଦିନେ ବଲବା କେ ମୋର୍ ଆର୍ ଗୁଟେ ନାନାର୍ ପୁଓବହ ଭି ଯାତରା ଦେଖବାର୍ କେ ଆମର୍ ଘରକେ ଆଏଲେ । ଧାଙ୍ଗରୀ ଟୁକେଲର୍ କୁଆଁରୀ ମନ୍ । ହାଇସ୍କୁଲ୍ ନୁ ପଢଲା ବେଲୁ ସାଙ୍ଗ୍ ମାନଙ୍କର ପିଲାମାନକର୍ ସାଙ୍ଗେ ସେ ସବୁ ଲଟକା ଚିଟକା ଦେଖି ଦେଖି ଦେହେଟା ମୋର୍ ତଡପି ଯଉଛେ ଧଙ୍ଗରା ପିଲାର୍ କୁଲେ ଛନେ ବସତିଁ ବଲି, ହେଥିର୍ ଲାଗି ତରସି ଯଉଥେଁ କେତେବେଲେ ଘେ ସମିଆଁ ପାଏଲେ ତାହାକେ ଛିଇ ଟାମଡି ହେଲେ ଘେ ଦେଖତିଁ ବଲି । ଯାହା ହଉ ସେ ମୋର୍ ଦଦା ବହୁର୍ କଥା ମାନିକରି ଘରର୍ ଲୁକେ ବି ରାଜି ହେଇଗଲେ ଦଦା ବହୁର୍ ସାଙ୍ଗେ ଆମକୁ ଦୁହି ଲୁକ କେ ବି ଯାତରା ଦେଖି ଛାଡବାର୍ କେ ।
ବେଲ୍ ବୁଡିଆ ମାଛି ଅନ୍ଧାରେ ପାଁଚି ଜଣ (ଦଦା, ବହୁ, ତାକର୍ ବଛର୍ କିଆ ଛୁଆଟେ ଆଉ ଆମେ ଦୁଇଜଣ) ଗଲୁଁ ଯାତରା ଦେଖି । ଦଦା ବହୁ ତ ଜାନିଛନ୍ ଆମେ ଦୁହିଟା ନୂଆଁ ଯୋଡି ବଲି । ସେଥିର୍ ଲାଗି ଆମକୁ ଦୁହି ଝନକେ ପୁରା ଫ୍ରି ଛାଡି ଦେଇଥାନ୍ ଯାହା କରୁଛ କର ବଲି । ଧଙ୍ଗରା ଧାଙ୍ଗରୀର୍ ଉଛୁଲା ମନ୍ । କୁଆଁରା କୁଆଁରୀ ପାସେ ପାସେ ରହେଲେ ଜଲି ଉଠୁଛେ ସବୁ ତନ୍ ବଦନ୍ । ଲୁକର୍ ଗହଲିର୍ ଭିଡ୍ ଭିତରେ ହାତ୍ ଧରା ଧରି ହେଇ ଚାଲ୍ଲା ବେଲକେ, ତାର୍ କୁହୁନି ଟା ମୋର୍ ଦୁଧେ ଯାଁକି ହେଇକରି ମତେ ଆର୍ ଟିକେ କେନ୍ତା କେନ୍ତା ଲାଗି ଯଉଥାଏ । ଲାଗୁଥାଏ ଯେନ୍ତା ଧରି ପକାତା କାଏଁରେ ଆର୍ ଲଦବଦାତେଲ୍ ଘାଏ ମୋର ଦୁଧ୍ ମାନକେ ଚିପିଦେତା । ସେ ବି ତ ଧଙ୍ଗରା ମରଦ୍ ପିଲା । ମୋର୍ 38-38 ଦଶ୍ ଟଁକିଆ ଫୁକା ଏଡେ ଏଡେ ଦୁଧ୍ ତାର୍ ଦିହେଁ ଲଦଲଦେଇ ଗଲେ କେତେ କେ ଆର୍ ଦମ୍ ଧରମା । ମୁଇଁ ବି ଯେନ୍ତା ଜାନି ଜାନି ମୋର୍ ଦୁଧ୍ କେ ତାର୍ ଦିହେଁ ଜାଁକି ଦଉଥେଁ, ସେ ଭି ହେନ୍ତା ଜାନି ଜାନି ତାର୍ ହାତକେ ବଡ୍ ବଡ୍ ବେଲେ ମୋର୍ ଦୁଧେ ଠଟେଇ ଦଉଥାଏ । ଏନ୍ତା ତାର୍ ହାତ୍ ବାଜି ବାଜି ମୋର୍ ଦେହେ ମୁଡ୍ ଶୀତେଇ ଉଠୁଥାଏ ।
ଇ ସମିଆଁ କେ ସଭେ କଲାକୁଞ୍ଜ୍ ଭିତର୍ କେ ଢୁକଲୁଁ । ଗଲି ମାନକୁ ତ କୁହି କୁହି ଅନ୍ଧାର୍ । ଦଦା ବହୁ ଆଗେ ଆଗେ ଯାଉଥାଆନ୍ , ଆମେ ଦୁହିଝନ ପଛେ । ଅନ୍ଧାର୍ ଦେଖିକରି ତାର୍ ହାତକେ ଟିକେ ଚିପି ଦେଲିଁ କି, ପଛ୍ ଆଡୁ ମୋର୍ ଦୁହି ଦୁଧକେ ଧରି ପକାଲା ଆର୍ ଚିପି ଦେଲା । ଇସ୍…… ମୋର୍ ଗୁଡୁଁ ମୁଡ୍ ତକ୍ ଝନ୍ ଝନେଇ ଗଲା ବାଗିର୍ ଲାଗଲା । ବୁଆଗୋ…… ଧଙ୍ଗରା ପିଲାର୍ ହାତ୍ ଟିକେ ବାଜଲେ ଯଦି ଏନ୍ତା ଲାଗୁଛେ, ତାର୍ ସାଙ୍ଗେ ଶୁଇଲେ ଘେ ଆର୍ କେନ୍ତା ନାଇଁ ଲାଗବା………???
ହେନ୍ତା ସେ ପଛଆଡୁ ମତେ ଉଙ୍ଘା କରି ଧରି ଦୁହି ଦୁଦୁକେ ଲଦବଦାତେଲ୍ ଚିପୁଛେ, ଅନ୍ଧାର୍ ଗଲି ଥି । ପହେଲା ହେଇକରି ଧଙ୍ଗରା ପିଲାର୍ ହାତୁ ଦୁଧ୍ ଚିପେଇ ହେବାର୍ ସୁଖେ ମୋର୍ ଦେହେ ମୁଡ୍ ବି ଗୁଁରରେଇ ଜଉଛେ । ତାର୍ ନୁ ଛଡେଇ ହେବାର୍ କେ ଟିଖେ ମନ୍ ନି ଲାଗବାର୍ । ଏତକି ବେଲେ ଆମକୁ ପଛେ ନାଇଁ ଦେଖି କାଏଁସେ ଦଦା ଡାକି ଆସି ଦେଖି ପକାଲେ । ମତେ ଟିକେ ସରମ୍ ଲାଗଲା । ଛଡେଇ ହେଇକରି ନର୍ଦି ଗଲି ତାକର୍ ପାସକେ, କାଣା ଭାବୁଥିବେ ବୁଆ ବଲି । ଦୁହିଝନ ତାକର୍ ପାସକେ ଗଲୁଁ କି ସେ ବି ଟିକେ ଲାଜେ ଲାଜେ ହେଇ କହେଲେ, “ଓଃ…. ସରି…… ସରି…… ଆମେ ଆଗେ ଆଗେ ଅଛୁଁ ସେ, ଗଲା ଗଲା ବେଲେ ଫୋନ୍ କରମୁ ନ |” ଦୁହିଝନ ଲାଜେ ମୁଡ୍ ଗାଡି ଦେଲୁଁ ସିନେ, ହେଲେ ଦଦା ଯେ ଆମର୍ ଧଙ୍ଗରା ଧାଙ୍ଗରୀର୍ ମନ୍ ଜାନିକରି ଦୁହିଝନକେ ମିଲାବାର୍ କେ କେଡେଟେ ନାଇଁ ହେଲ୍ପ୍ କରୁଛେ ଭାବି କୁରଲି ଉଠୁଥାଏ ମନ୍ ଟା । ଯେନ୍ତା ଦଦା ଟିକେ ପଛ୍ କରିଛନ୍ କି ସେ ଫେର୍ ଘାଏ ମତେ ଉଙ୍ଘା କରି ଧରି ପକାଲା ଆଗଆଡୁ । ଇସ୍……ମୋର୍ ବଡ୍ ବଡ୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ତାର୍ ଛାତିଥି ଜାଁକି ହେଇକରି ମୋର୍ ଦେହେ ଶୀତେଇ ଗଲା । ଟପୋ କଲା ମୋର୍ ଚଏଁଡ୍ କେ ଚୁଚମି ଦେଲା କି ଆର୍ ନାଇଁ କହନ…… ପୁରା ହିଟ୍ ହେଇକରି ମୋର୍ ଦିହିମୁଡ୍ ନୁ ଥରଥରେଇ ଗଲା । ସେ କହେଲା, “ଦେଖୁଛୁ, ଦଦା ଆମର୍ କେତେ ସାଥ୍ ଦଉଛେ…ଇଠାନେ ଫେର୍ କିଏ କିଏ ଆଏବେ, ଅଲଗା କେନ୍ ଲୁକନିଆଁ ଠାନକେ ଯିମା କାଏଁ….?” ମୋର୍ ଭି ମନ୍ ତ ଲାଗୁଥାଏ ଯେ, ହେଲେ ସେମାନକୁ ଛାଡିକରି ଅଲଗା କେନକେ ଯିବାର୍ କେ ଟିକେ ବନେ ନାଇଁ ଲାଗଲା, କେଁ ହେଲା ଯେ ବଏଲେ, ଏଡେ ବଡ୍ ଯାତ୍ରା, ସବୁଆଡେ ତ ଲୋକ୍ ଜନ୍ ଗହଲ୍ ଚହଲ୍ । କେନ୍ନୁ ଅଏତକା କାଣା ହେଇପାରବା ଯେ, ଖାଲି ତଡପେଇ ହେବାର୍ ସାର୍ ହେବା । ସେଥିର୍ ଲାଗି ନାଇଁ ବଲି ମୁଡ୍ କେ ହଲେଇ କରି ଦଦାର୍ ପଛେପଛେ ପଲାଲିଁ । ସେ ବି ମୋର୍ ପଛେ ପଛେ । ଏନ୍ତା ଦୁହିଝନ ପାଶେ ପାଶେ ଠଟେଇ ବଜେଇ ଆର୍ ଛିନାଚକା ଦେଖିକରି ଦୁଧ୍ କେ ମୋର୍ ଚିପି ଦଉଥେ । ଏନ୍ତା ବୁଲାବୁଲି କରି ମଜା ମସ୍ତି କରୁନ୍ କରୁନ୍ ପାର୍କ୍ ଭିତର୍ କେ ଭି ଗଲୁଁ । ସେଠାନେ ଭି କିନ୍ଦରି କିନ୍ଦରି ଫଟୋ ଫୁଟା ହେଉନ୍ ହେଉନ୍ ଦଦା ବହୁ ଘାଁସ୍ ଉପରେ ବସିକରି ତାକର୍ ଛୁଆକେ କାଣା କାଣା ଟିକେ ଖୁଆଖୁଇ କରି ବସଲେ । ଇ ସମିଆଁ ଥି ସେ ଆମେ ହେ ଆଡୁ ଫଟୋଫୁଟା ହେଇକରି ଆଏସୁଁ କହି ସେ କନ୍ ଆଡର୍ ଅନ୍ଧରିଆ ଠାନ୍ କେ ଘିଚି ନେଲା । ଅନ୍ଧରିଆ କନ୍ ତରପନେ ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିପି ଚିପି ଗିଜ୍ ମୁଡ୍ ନୁ ସବୁଆଡେ ଟାମଡି ପକାଲା । ଇସ୍…… ପୁରା ଗରମ୍ ହେଇକରି ମୋର୍ ଛାତିଠାନୁ ଧଡ୍ ଧଡେଇ ଯଉଥାଏ । ସେ ଦିନେ ବଲବାର୍ କେ ମୁଇଁ ଟାଇଟ୍ ଚୁଡିଦାର୍ ସାରେ ପିନ୍ଧିଥାଏଁ । ଘିଚିଘୁଚା ଦେଖଲା ଖୁଲବାର୍ କେ, ଭୁସ୍କି ଦିହେଁ ଟାଇଟ୍ ଚୁଡିଦାର୍ କାଣାକେ ଟେକି ହେଲେ ହେବା ? ବେଶୀ ଘିଚାରପ୍ଟା କର୍ବା ହେଲେ ଚିରି ଫାଡି ହେଲେ ମୁଇଁ ଆର୍ ହେନୁ କାଁ ବଲି କାହାକେ ମୁହୁଁ ଦେଖାମି ? ସେଥିର୍ ଲାଗି ମୁଇଁ ବି ତାହାକେ ମନା କରୁଥାଏଁ, ହେଲେ ସେ ବୁପୁରା ଆର୍ କାଣା ମାନସି । ସେନ୍ତା ଉପୁରେ ଉପୁରେ ଭି ଫୁକା ଚିଟକିଲା ବାଗିର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକେ ଚିଟକି ପକଉଥାଏ ଜଖାବଝା ବାଗିର୍ । କୁଆଁରୀ ଦିହର୍ ପହେଲା ଦିହେଁ ଜୁଆନ୍ ପିଲାର୍ ଏନ୍ତା ଚୁମାଚଟା ଆର୍ ଦୁଧ୍ ଚିପାଚୁପି ମତେ ଭି ଭଲ୍ ଲାଗୁଥାଏ ଯେ ଘାଏ ଘାଏ ଚୁପ୍ ରହିକରି ମଜାନିଏଁ, ହେଲେ ଫେର୍ ଘାଏ ଘାଏ ସେ ଯେନ୍ତା ବଝାପାଗଲ୍ ବାଗିର୍ ମୋର୍ କପଡ଼ା ଘିଚି ବସୁଥାଏ କିଏ ଦେଖିଦେଲେ କାଣା କହେବାରେ ବୁଆ ବଲି ଡରି ମରୁଥାଏଁ । ମତେ ଏନ୍ତା ଛଟପଟେଇ ହେଇକରି ତାର୍ ନୁ ବାର୍ ବାର୍ ଛଡେଇ ହେବାର୍ ଦେଖି ସେ ରିସମି ହେଇଯାଉଥାଏ କାଏଁ ହେଲେ । ଫେର୍ ଭି ଉଙ୍ଘା କରି ଧରି କଲେ କଲେ କହେଲା, “ମତେ ତୁଇ ପସନ୍ ନି କରବାର୍ ନା ?” ମୁଇଁ କହେଲିଁ, “କେନ୍ତା, ଏଡେ ବଡ୍ କଥାଟେ କହେଲ…?”
:- କେନ୍ତା ସେ ବାର୍ ବାର୍ ମୋର୍ ନୁ ଛଡେଇ ହଉଛୁ…?
:- ଏନ୍ତା ଯଦି ଘିଚବ ଯେ, ଡ୍ରେସ୍ ଚିରି ହେଲେ ନଙ୍ଗଲା ହେଇକରି ଘରକେ ଯିମି କେଁ ?
:- ଆନ୍ ସେ, ତୋର୍ ତୋର୍ ଟିକେ ଖୁଲି ଦେ……
:- ହଏ, ଇଠାନେ ପରେ… କେତେ ଲୋକ୍ ଅଉଛନ୍ ଯଉଛନ୍ ନି ଦେଖବାର୍…
:- ତୋର୍ ହେଡେ ହେଡେ ଟା ଦେଖିକରି ସହି ନି ହେବାର୍ ଗା…… ଏତକି ହେଲା ପରେ ତତେ କାଣା କିଛି ନାଇଁ ଲାଗବାର୍……?
:- ମୁଇଁ ହେଲେ କାଣା ମାଟିର୍ ପୁତୁଲା ଆଏ କେଁ…? ମୋର୍ ଦିହେ ଭି ତ ରକତ୍ ମାଉଁସ୍ ଅଛେ…
:- କେନ୍ତା ଲାଗୁଛେ….?
:- ଭିତରର୍ ପେଁଟ୍ ଭିଜିଗଲା ନ ପରେ….
:- ଇସ୍…… ମୋର୍ ଟା ଭି ଛଟପଟେଇ ଯଉଛେ ରେ…… ହେ ତଲର୍ ଟାକେ ହେଲେ ଟିକେ ଖୁଲ୍…… ଏନ୍ତା ଠାଡେଠାଡ୍ ଘେ ଭରିଦେସିଁ……
:- ଭର୍ ବ ଗୋ…… ହେଲେ ଇଠାନେ ନାଇଁ…… ଘରେ……
:- ସତେ ତ.……
:- ସତେ……
:- ତୁଇ ତ ଅଲଗା ସୁଇବୁ ଆର୍ ମୁଇଁ ଭି…. କେନ୍ତା କରି ହେବା କହ……
:- ଯିଏ ଯେନଠାନେ ସୁଇଥାଉଁ…… ସଭେ ଶୁଇ ପଡଲେ, ସୁବିଧା ଦେଖିକରି ତମେ ମୋର୍ ନିକେ ପଲେଇ ଆଏବ… ନାହେଲେ ମୁଇଁ ତମର୍ ନିକେ ଯିମି…… ଚାଦର୍ ଢାପିହେଲେ ଆର୍ କିଏ ଦେଖୁଛେ……
:- ଦେଖ୍ ଏକା ନାଇଁ ଠକବୁ ସେ……
:- କହେଲିଁ ପରେ ଗୋ…. ଜୀବନ୍ ଥି ପହେଲା ଥର ତମର୍ ଛିଆଁ ପାଇକରି ମୋର୍ ଦେହେ ବି ଜଲି ଯଉଛେ…. ଇଟା ନି ଦେଖବାର୍ ଚଡି ପିଚପିଚେଇ ଗଲାନ…… ନି ହେବାର୍ ତକ୍ ମୁଇଁ ହେଲେ ରହି ପାର୍ମି କେଁ……?
ମୋର୍ ଏନ୍ତା କଥା ଶୁନିକରି ସେ ବି ପୁରା ଏକ୍ସାଇଟେଡ୍ ହେଇକରି ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଆର୍ ଟିକେ ଜୋର୍ସେ ଚିପିକରି କହେଲା, “ସତେ ବୋ…… ତୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ଯେଡେ ଯେଡେଟା ଯେ, ଆଏଜ୍ ଉପୁରୁ ଉପୁରୁ ଏନ୍ତା ଚିପିକରି ମୋର୍ ଟା ଭି ପୁରା ନିଥିରି ଯଉଛେ । ଇଟାକେ ଖୁଲିକରି ତୋର୍ ମୁଡି ମାନକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ନାଇଁ କଲେ ଘେ ମୁଇଁ ଭି ରହି ନାଇଁ ପାରେ ନ……”
:- ସବୁକେ ଇଠାନେ ନାଇଁ ନିଥିର ନ ଗୋ ମୋର୍ ଧନ…… ଯତନେ ରଖି ଥ, ସବୁକେ ମୋର୍ ଭିତରେ ଢାଲିଦେବ ଯେ ଫୁନ୍ତୁରୁ ଟେ ଜଲଦି ଆଏବା……
:- ଏନ୍ତା କଥା ଆର୍ ନାଇଁ କହନ ଗା, ଇହାଦେ କରି ପକା ବାଗିର୍ ଲାଗୁଛେ……
:- ନାଇଁ ଗୋ, ଘରେ.….
:- ଇ ଡ୍ରେସ୍ ପାଲଟି ଦେଇକରି ଢିଲାଟା ସାରେ ଗଲେଇ ହେଇଥିବୁ ସେ…..
:- ସବୁ ଖୁଲି ଦେଇକରି ଖାଲି ଚାଦର୍ ଟେ ଢାପି ହେଇଥିମି ହେଲା…… ଯେନ୍ତା ମନ୍ ଲାଗବା ହେନ୍ତା କରବ……
:- ହଉ, ଚାଲ୍ ସେ ଏଥର ଘର୍ କେ ପଲାମା ନ…… ଇନ ରହେଲେ ଆର୍ ସହି ନି ହୁଏ ଗା……
ଦୁହିଝନ ଆସଲୁଁ କି ଦଦା ବହୁ ଭି ଘର୍ କେ ଯିବାର୍ କେ ରେଡି ହେଇଥିଲେ ନ । ସେତକି ବେଲକେ ରାତିର୍ ସାଢେ ଦଶ୍ କି ଏଗାର ହେଇଯାଇଥିଲା ନ……
ଘରେ ତ ସଭେ ଯିଏ ଯାହାର୍ ମାଡେ ଖାଇପିଇ କରି ସୁଇଥିଲେ ନ । ଆମେ ଭି ଚାରିଝନ ଯାତ୍ରା ଦେଖାନୁ ଯାଁତାଣା ଖାଇକରି ଆର୍ ଘରେ କିଛି ଖାଏବାର୍ କେ ମନ୍ ନି ଲାଗଲା । ଖାଲି କିଏ କେନ୍ ଠାନେ ସୁଇମୁଁ ତାର୍ ଚିନ୍ତା । ସେତାର୍ ଖଟ୍ କେ ବାରଣ୍ଡା ଥି ମୋର୍ ବାପାର୍ ପାଖେ ପକେଇ ଦେଇଥାଆନ୍ ଆରୁ ମତେ ଦଦା ବହୁର୍ ସାଙ୍ଗେ ଭିତର୍ ବଖରା ନ ସୁଇବାର୍ କେ କହେଲେ । ଭିତର୍ ବଖରା ବି ବଡ୍ ଟା ଗୁଟେ ଆଏ । ସେ କନ୍ ଆଡକେ ଦଦା ବହୁ କୁଲର୍ ପାଖେ ପଲଙ୍କ୍ ଉପରେ ଶୁଇବେ ଆର୍ ମୁଇଁ ବାଟ୍ ତରା ଆଡକେ ପଟିଟେ ପକେଇକରି ତଲେ । ସେ ତ ବାରଣ୍ଡା ନ ମୋର୍ ବାପା ପାଶେ ଶୁଇବା, ତାର୍ ନିକେ ମୁଇଁ ଗଲେ ଅସୁବିଧା ହେବା ଆର୍ ଆମର୍ ଭିତରେ ଗଁ ଗଁ କୁଲର୍ ଗର୍ଜୁଛେ, ଦଦା ବହୁ ଭି ଟିକେ ଦୁରିଆ ଅଛନ୍ ଆର୍ ଆମର୍ କଥା ଭି ତ ଜାନିଛନ୍, ଠିକ୍ ହେବା ବଲି ମୁଇଁ ମୋର୍ ପାସ୍ କେ ଆସବ ବଲି କାଗଜ୍ ଗୁଟେ ଥି ଲେଖିକରି ତାର୍ ମୁଡ୍ ଆଡେ ରଖିଦେଲିଁ, ସେମାନେ ଆସଲେ କି କପଡାଲତା ପାଲଟି କରି ଟାବଲ୍ ଖଁଡେ ଖଁଡେ ପିନ୍ଧି ଦଦା ସାଙ୍ଗେ ଝାଡା ଗଲେ କାଏଁସେ । ମୁଇଁ ବି ନୂଆଁ ଡ୍ରେସ୍ ପାଲଟି କରି ଜୁନ୍ହା ଟା ଖଁଡେ ପିନ୍ଧବାର୍ ଉଧେ ଚଡି ବ୍ରା ସବୁ ଖୁଲିକରି ଢିଲା ନାଇଟି ଖଁଡେ ଖାଲି ଗଲେଇ ହେଲିଁ ।
ଆମର୍ ଘରର୍ ଇଟା ଗୁଟେ ବଡ୍ କଥା ଆଏଜେ ସୁଇଲାବେଲେ ସବୁ ଲାଇଟ୍ ଅଫ୍ କରିଦେସୁଁ, ପୋକ୍ ମାଛି ଆଏସନ୍ ବଲି । ହେଲେ ଦଦା ବାହାରେ ଅଛନ୍ ତେଲ୍, ଭିତର୍ କେ ଆଏଲେ ସିନା ଲାଇଟ୍ ଅଫ୍ କରି ହେବା….। ଆର୍ ଲାଇଟ୍ ଅଫ୍ କଲେ କି ହେ ନାଇଟି କେ ଭି ଖୁଲିକରି ପଏରଛା ନଙ୍ଗଲା ହେଇଦେଇଥିମି ନ…… ଆଏଲେ କି ଯେନ୍ତା ଭସୋ ଭସୋ ତାର୍ ଟା ଢୁକାବା । ହେତକିଦିନୁ ବାଁଡ୍ ବାଁଡ୍ ବଲି ଛଟପଟେଇ ହେଲା ପରେ ଆଏଜ୍ ଯେତେବେଳେ ମିଲୁଛେ, କାହିଁ ଛାଡମି…. ପୁରା ମନ୍ ଯାଏତେଲ୍ ଗିହେଇ ହେମି ନ ଦୁଧ୍ ପିଏଇ ପିଏଇ…… ଏନ୍ତା ଏନ୍ତା ଭାବି ଭାବି ସେଁଟିନୁ ପାଏନ୍ ନିଝିରି ନିଝିରି ସବୁ ବୁର୍ କେ ଭିଜେଇ ଦଉଥାଏ । ମୁଇଁ ବି ସହି ନେଇଁ ପାରି ଚାଦର୍ କେ ଗୁଡୁମୁଡୁ ଢାପି ହେଇକରି ଆଙ୍ଗଠି ଢୁକେଇକରି ବଡ୍ ବଡ୍ ବେଲେ ହଲେଇ ଦଉଥେଁ । ଇସ୍ ଆଙ୍ଗଠି ଥି ଯଦି ଦେହେମୁଡ୍ ଏତକି ଝୁନଝୁନେଇ ଯଉଛେ ତାର୍ ଟା କେଡେଟା ଆଏଜେ ଢୁକେଇଦେଲେ ଆର୍ କେନ୍ତା ନାଇଁ ଲାଗବା…… ?
ଛନେ ଗଲା କି ଦଦା ଆସଲେ କାଏଁ ହେଲେ । ମୁଇଁ ତ ଗୁଡୁ ମୁଡକେ ଚାଦର୍ ଢାପି ହେଇଥେଁ । କବାଟ୍ ଖାପଲେ ଆର୍ ଲାଇଟ୍ ଅଫ୍ କଲେ । ରହ ଟିକେ ଯଉ, ଇମାନେ ଶୁଇ ପଡଲେ ସିନେ ଖିଡକି ଖୁଲମି ।
ଇ ଦଦା ଆର୍ ମୋର୍ ହେମାନେ ଦୁଇଝନ ମାଉସୀ-ବଡିର୍ ପୁଓ । ଦଦା ବଛରେ କି ଡେଡ୍ ବଛରର୍ ବଡ୍ ହେଲେ ବି ଦୁହିଝନ ପୁରା ସେମ୍ ଦିଶସନ୍ । ସମାନ୍ ଠାଟ୍ ବାଟ୍, ଆର୍ ପ୍ରାଏ ସମାନ୍ ଚେହେରା ବି । ଦଦାର୍ ବି ଏନ୍ତା ଲଭ୍ ମେରେଜ୍ କାଏଁସେ, ତାକର୍ ଗାଆଁର୍ ଟା ଗାଆଁ ଥି । ଆର୍ ବହୁ ତ ଖଟି ଆଏବାର୍ ସାତ୍ ମାସ୍ ଭି ନେଇଁ ହେଇ କେଡେଟେ ଛୁଆ, ଆଗନୁ ପେଗନେଟ୍ ହେଇଥିଲେ କେଁ ହେଲେ, ଏନ୍ତା ମୋର୍ ବାଗିର୍ କରେଇ ହେଇଥିବେ ଆରୁ…….
ଛନେ ପରେ ସବେ ସୁଇ ପଡଲେ କେଁ ହେଲେ ! ମୁଇଁ କଲେ କଲେ ଉଠିକରି ଖିଡକି ଖୁଲିଦେଲିଁ ଆର୍ ଫେର୍ ଘାଏ ଆସିକରି ଚାଦର୍ ଢାପିକରି ଶୁଇଦେଲିଁ । ସେନ୍ତା ଚାଦର୍ ଭିତରୁ ନାଇଟି କେ ଭି ଖୁଲିକରି ପଏରଛା ନଙ୍ଗଲା ହେଇଥିବାର୍ କେ ମନ୍ ଲାଗଲା କାଏଁ ହେଲାଜେ ବଏଲେ ଏତେ ଦିନ୍ ପରେ ଅସଲ୍ ବାଁଡର୍ ଗିହା ଖାଏମି ବଲି ଏକଦମ୍ ଏକ୍ସାଇଟେଡ୍ ହେଇଯଉଥେଁ । ଏତକିବେଲକେ କିଏଗୁଟେ ଟାଏଟ୍ ଅଡାଲା ବାଗିର୍ ଲାଗଲା । ରହ ତ ଗା କେନ୍ତା କରବା ବଲି ମୁଇଁ ଚାଦର୍ କେ ଆର୍ ଟିକେ ଢାପିଚୁଟି ହେଇ ଗୁଟେ କନ୍ ତରେ ଜାଁକି ହେଇଦେଲିଁ । କୁହିକୁହି ଅନ୍ଧାର୍ ଭିତର୍ ଘର୍ । ତେହିଁକେ ଗୁଡୁମୁଡୁ ଚାଦର୍ ଢାପି ହେଇଛେଁ । ବନେ ଛନେ ଗଲା କି ଟାଏଟ୍ ଫେର୍ ଖାପି ଦେଲା ଆର୍ ଖିଡକି ଭି ଲଗେଇ ଦେଲା କାଏଁ ହେଲେ । କଲେ କଲେ ମୋର୍ ବିଛନା ନ ବସିକରି ମତେ ଟାମିଡିଲା ବାଗିର୍ ଲାଗଲା । ଖସ୍ ଖାସ୍ ଖସ୍ ଖାସ୍ ବିଛନାର୍ ଆୱ।ଜ୍ ହଉଥେ । ଆହା ବୁପୁରା କେତେ ଟାମିଡିବା ବଲିକରି ମୁଇଁ ତାର୍ ଦିହେଁ ଉଲେଇ ହେଲିଁ । ୱ।ଓ…… ମୁଇଁ ବି ନଙ୍ଗଳା ସାଙ୍ଗେ ସେ ବି ନଙ୍ଗଲା । ମୋର୍ ଦିହେଁ ହାଏ ଭୋଲଟେଜ୍ କରେଣ୍ଟ୍ ମାର୍ ଲା ବାଗିର୍ ଲାଗଲା । ଏଖେ ପାରେକେ ତାହାକେ ତଲେ ଉନଲେଇ କରି ତାର୍ ଉପର୍ କେ ଚଢି ତାହାକେ ଆଁଫରି ଚିପରି ମୁହେଁ କାନେନୁ ଚାଟିଚୁଟା ପକାଲିଁ । ଇହେ ମାଆଁଗୋ…… କେଡେନି କେଡେ ବାଁଡ୍ ରେ ବୁଆ………!!! ମୁଇଁ ତାର୍ ଉପୁରେ ଶୁଇଥେଁ ବଲି ମୋର୍ ପୁଇତ୍ ଠାନୁ ପେଟ୍ ତକ୍ କେଡେନି କେଡେ ଠେଙ୍ଗା ଟେ ପେଟ୍ ତଲେ ଚେପେଇ ହେଲା ବାଗିର୍ ଟାଡି ହଉଥେ । ସେ ବି ମତେ ତଲ୍ ଆଡୁ ଚେପେଇକରି ମୋର୍ ହାଁଡି ଏଡେ ଏଡେ ଗିଜ୍ ମାନକୁ ଚିପି ଚିପି ହଲେଇ ପକଉଥେ । ଇଆଡେ ମୋର୍ 38-38 ବଢେ ବଢେ ଦୁଧ୍ ମାନେ ବିନା ବ୍ରା ଥି ମେଲା ହେଇକରି ତାର୍ ଛାତିନୁ ମୁହୁଁ ତକ୍ ଜାଁକି ହଉଥାନ୍ ଆର୍ ମୁଡିମାନେ ଏକଦମ୍ ସୁଗବୁଗେଇ ପଡୁଥାନ୍ । ବାଁଡର୍ ବୁନ୍ଦ୍ ଆଡକେ ହେନ୍ତେଇ ତ ମୋର୍ ଉଦା ପୁଇତ୍ ଘଁସି ହଉଥେ, ଫେର୍ ଭି ହଲି ହଲିକରି ଆର୍ ଟିକେ ଟିକେ ରେତେଇ ହେଇ ହେଇ, ଛାତିକେ ଟିକେ ଉଚାଲା ବାଗିର୍ କରି ଦୁଧମୁଡି ମାନକୁ ତାର୍ ମୁହେଁ ଦେଲି । ସେ ମୋର୍ ଗାଁଡ୍ ଚିପବାର୍ ଛାଡି ଦୁହି ହାତେ ଦୁହି ଦୁଧ୍ ଧର୍ ବା କେ କଲା । 38-38 ଦୁଧ୍ । ଗୁଟେ ବ୍ରା ଥି ମୁଇଁ ପରେ ଦବେଇକରି ରଖି ନାଇଁ ପାରେ ଯେ ଦୁଇଟା ବ୍ରା ଫେର୍ ତାର୍ ଉପରେ ସେମିଜ୍ ଆର୍ ତାର୍ ଉପରେ ଡ୍ରେସ୍ ପିନ୍ଧସିଁ, ଇହାଦେ ତ ବ୍ରା ଫ୍ରା କିଛି ନାଇଁ, ଖୁଲା ହେଇକରି ଗୁଟେ ଗୁଟେ ପୁରା ଫୁଟବଲ୍ ଫୁଟବଲ୍ ଲେଖେଁ ଥିବା, ସେ କାଣାକେ ଗୁଟେ ଗୁଟେ ହାତେ ଧରବା…… ପିଛିଲି ପଡୁଥାନ୍ । ମୁଇଁ ଟିକେ ହସି ଦେଇ ଫେର୍ ଘାଏ ତାର୍ ମୁହେଁ ଦୁଧ୍ କେ ଜାଁକି କାନ୍ ତରେ କଲେ କଲେ କହେଲିଁ, “ଟୁଁଡ୍ ମୁହୁଁ କିଛି ନାଇଁ ଫିଟାବ, ଦଦା ବହୁ ଶୁନି ପାଏବେ । ବାକି ଲେହେଁଟେଇ ପୁଲଟେଇ ଯାହା କରୁଛ କର ।“
ମୋର୍ ଟୁଁଡୁ ଏନ୍ତା ଶୁନିକରି, ମତେ ଲେହେଁଟେଇ କରି ମୋର୍ ଉପର୍କେ ଚଢି ଆଏଲା । ମୋର୍ ଦୁହି ଜଙ୍ଘ୍ କେ ଦୁହିଆଡେ ଫାଡି ତାର୍ ଠେଙ୍ଗା ଏଡେ ବାଁଡର୍ ଅଗିକେ ମୋର୍ ମଡକା ମଡକା ଉଦା ପୁଦି ଉପର୍ ତଲ୍ କରି ଘେ ରଗଡି ଦେଲା । ବେଲ୍ ବୁଡାନୁ ମୋର୍ ସେଁଟିନୁ ତ ପାଏନ୍ ଝରିକରି ପିଚପିଚେଇ ଯଉଛେ, ବାଁଡ୍ ବାଁଡ୍ ବଲି । ଏନ୍ତା ଦୁଇ ଚାଏର୍ ଥର୍ ଉପୁରେ ଉପୁରେ ରେତୁନ୍ ରେତୁନ୍ ମୋର୍ ସେଁଟି ଏକଦମ୍ ସିଗସିଗେଇ ଗଲା । ଦେହେମୁଡ୍ ଝୁନି ହେଇକରି ଆର୍ ସହି ନାଇଁ ହେଲା । ତାର୍ ବାଁଡ୍ କେ ଧରିକରି ମୋର୍ ପୁଦି ଜାଁକି ଦେଲିଁ, ସେ ବି ଟିକେ ଅଁଟା ହଲେଇକରି ଖାଚକି ଦେଲାକି, ସଲସଲ୍ ପଲପଲ୍ ସେଁଟି ଫାଡି ଫାଡି ଏକଦମ୍ ଗୁହେର୍ କେ ଢୁକିଗଲା । ବୁଆଗା…… ସେଁଟି ଭିତର୍କେ ମୁନୁଷର୍ ବାଁଡ୍ ଢୁକିଗଲେ କି ଏତକି ହାଏ ଲାଗସି କାଏଁରେ…… ଏକଦମ୍ ଦନଦନେଇ କନକନେଇ କରି ପେଟ୍ ଭିତର୍ ତକ୍ ଭୁକାସୁସା ପେଟେ ପେଟେ ମିଠା ଖାଏଲା ଲେଖେଁ । ମୋର୍ ତ ଆଏଁଖ୍ ମୁଡ୍ ନୁ ମୁଜି ହଉଥେ ସେ ବାଁଡର୍ ସୁଖେ । ଆଃ…… ଯେତକି ବାଏଗନ୍ ମୁଲା କୁଚି ହେଲେ ହେଲେ ଏନ୍ତା ସୁଖ୍ କେନନୁ ମିଲବା….? ମୁଇଁ ଏନ୍ତା ତାର୍ ବାଁଡ୍ କେ ମୋର୍ ପୁଦି ଭରି ହେଇକରି ତାହାକେ କସିକରି ଜାଁକି ଧରିଥାଏଁ । ତାର୍ ବାଁଡ୍ ଯେ ଆର୍ ଟିକେ ଟିକେ, ଆର୍ ଟିକେ ଟିକେ ଗୁହେର୍ କେ ଗୁହେର୍ କେ ଢୁକତେଲ୍ ଯଉଥେ । ଆଘୋନୁ ବାଏଗନ୍ ମୁଲା କୁଚି ହେଇଥିଲେ ବି ଏଡକି ଲମ୍ବାଟା କି ଏଡକି ମୁଟାଟା ନେଇଁ ଭରିଥେଇ ବୁଆ । ଇଟା ତ ପଏରଛା ମୋର୍ ଛାତିତକ୍ ଜାଁକି ହେଇକରି ଦନଦନେଇ କନକନେଇ ଯଉଥେ । ଫେର୍ ଭି ଅରିଜିନାଲ୍ ବାଁଡର୍ ମଜା ଯେ ଏତକି ସୁଖ୍ ମୁଇଁ ଇହାଦେ କହି ନାଇଁ ପାରବାର୍ ।
ଛନେବେଲ୍ ତକ୍ ତାହାକେ ଏନ୍ତା ଜାଁକି ଧରଲା ପରେ ଟିକେ ଛାଡିଦେଲିଁ । ସେ ଏଥର ମୋର୍ ଦୁହି ଦୁଧ୍ ମାନକେ ଅଟା ଚିଟକିଲା ବାଗିର୍ ଚିଟକି ଚିଟକି ତାର୍ ବାଁଡକେ କଲେ କଲେ କରି ବାହାର୍ ଭିତର୍ ବାହାର୍ ଭିତର୍ କଲା । ୱ।ଓ…… ତାର୍ ଏନ୍ତା ଦୁଧ୍ ଚିଟକା ଥି ସୁଗବୁଗେଇ ଯଉଥିବା ଦୁଧ୍ ମାନକେ ଯେନ୍ତା ହାଏ ଲାଗୁଥିଲା, ହେନ୍ତା ତାର୍ ମେର୍ହା ଏଡେ ବାଁଡ୍ ମୋର୍ ସଲବଲେଇ ଯଉଥିବା ସେଁଟିକେ ରଗଡି ରଗଡି ମସ୍ତ୍ ଲାଗଲା । ଉଃ…… ଆଃ……… ୟାଃ……………
ହେନ୍ତା ଦୁଧ୍ ଚିଟକି ଚିଟକି ଧୀରେ ଧୀରେ କରି ତାର୍ ବାଁଡକେ ବାହର୍ ଭିତର୍ ବାହାର୍ ଭିତର୍ କରି ଗିହଉନ୍ ଗିହଉନ୍ ଇହାଦେ ଦୁଧ୍ ମୁଡି ମାନକୁ ଟୁଁଡେ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଜହ ରିସେ ତାର୍ ବାଁଡକେ ବାହାର୍ ଭିତର୍ ବାହାର୍ ଭିତର୍ କରି ଗିହେଇ ବସଲା । ଇସ୍……. ଇସ୍….. ଇହେ……. ମାଆଗୋ……. ଇହାଦେ ତ ଆର୍ ମଜା ଦେଲାରେ ତାର୍ ବାଁଡର୍ ଗିହା । ଆଃ……. ଆଃ……. ଏତେ ସୁଖ୍……. ଇସ୍…… ଏତକି ମଜା……. ଇସ୍…. ଇସ୍……. ଇସ୍….. ମୋର୍ ଦେହେମୁଡ୍ ତ ଝୁନଝୁନେଇ ଗଲା, ଗୋଡ୍ ହାତ୍ ଟାନିଟୁନା ହେଲା, ସେ ଯେ ଆର୍ ରିସୁ ରିସୁ ଗିହଉଥେ । ଇହେ ମାଁ ଗୋ………. ଆଃ……… ୟାଃ……… ୟାଃ……… ମୋର୍ ସେଁଟି ଭିତରୁ ଫେର୍ ଘେ ଭକ୍ ଭକ୍ କରି କାଣାଯେ ବାହାରି ପଡଲା ବାଗିର୍ ଲାଗଲା ଆର୍ ଏକଦମ୍ ସରଗ୍ ସୁଖ୍ ପାଏଲା ଲେଖେଁ ହାଏ ଲାଗଲା । ହେଲେ ଇଟା କାଣା…… ସେ ତ ସେନ୍ତା ନନ୍ ଷ୍ଟପ୍ ତାର୍ ଟା ଖାଚକୁଛେ……. ଇଏ ବୁଆ…… କେଡେ ରିସୁ ଖଚ୍ ଖାଚ୍ ଖଚ୍ ଖାଚ୍ ଆୱ।ଜ୍ ଆସୁଛେ…. ଦଦା ବହୁ ଶୁନିକରି ଉଠିଯିବେ କାଏଁସେ……… ମୁଇଁ ଟାଡିଟୁଡା ହେଇକରି କଲେକଲେ କର କେତେ ଆୱ।ଜ୍ ଆସୁଛେ କହୁଥେଁ ପଛେ, ହେଲେ ପିଲାଟା ଆର୍ କେନନ ସୁନୁଛେ…… କୁଲର୍ ର ଆୱାଜ୍ ଭି ଗଁଅଁ ଗଁଅଁ ସୁଭୁଥେ ଯେ…. ହେଲେ ବି ଭାଏଲ୍ ଶୁନିଶୁନା ପାଏବେ ବଲି ଡର୍ ଲାଗୁଥାଏ । ସେ ବି ଏନ୍ତା ଖଚାଖଚ୍ ଖଚାଖଚ୍ ଫୁଲ୍ ସ୍ପିଡଥି ଗିହେଲା ଗିହେଲା ଆର୍ ଜୋରରେ ମତେ ଚିପିକରି ପଏରଛା ଗୁହେର୍ ତକ୍ ତାର୍ ୟେଁଡ୍ କେ ଜାଁକିକରି ମୋର୍ ଭିତରେ ହିଁ ଗଦେଇ ଦେଲା କାଏଁ ହେଲେ । ଭିତରେ ଭିତରେ କାଣା ଯେ ସଲସଲେଇ ଗଲା ବାଗିର୍ ଲାଗଲା ତ । ତେହେରୁ ହେନ୍ତା ବାଁଡକେ ଭିତରେ ଢୁକେଇକରି ମୋର୍ ଉପରେ ପଡିଦେଲା । ଧୀରେ ଧୀରେ ତାର୍ ବାଁଡ୍ ଭି ଭିତରେ ଭିତରେ ନରମି ଗଲା କେଁ ସେ, ଆଗର୍ ବାଗିର୍ ଆର୍ ହେତକି ଟାଡି ନି ହଉଥେଇ । ମତେ ବି ଏକଦମ୍ ହାଏ ଲାଗଲା । କୁଣ୍ଟୁଲେ ଉଜନ୍ ଦେହେନୁ ଉତରାଲା ଲେଖେଁ ଉସାସ୍ ଭି ଲାଗୁଥେ ।
ବନେ ଛନେ ଏନ୍ତା ଚୁପଚାପ ମୋର୍ ଉପୁରେ ରହୁନ୍ ରହୁନ୍ ତାର୍ ବାଁଡଟା ଏକଦମ୍ ନରମ୍ ହେଇଗଲା, ହାୱ। ଖୁଲିଦେଲା ଟିଉବ୍ ଏନ୍ତା । କେନ୍ତା ଏନ୍ତା ହେଲାଗା ବଲି ମୁଇଁ ତାହାକେ ତଲେ ଶୁଏଇ ତାର୍ ଉପରକେ ଚଢି ତାର୍ ବାଁଡକେ ପୁଇତ୍ ଭିତରୁ କାଢି ଆନି ସୁଆଁଲି ଦେଖଲିଁ । ଅଠା ଅଠା ବାଗିର୍ ଚପ୍ ଚପ୍ କରୁଥିଲେ ବି, ଆଗୋ ଯେନ୍ତା ଟାନ୍ ଲାଗୁଥିଲା ଆର୍ ହେନ୍ତା ନି ଲାଗୁଥାଇ, ଏକଦମ୍ ନରମ୍ । ସାଙ୍ଗ୍ ମାନକର୍ ନୁ ଶୁନିଥିଲିଁ, ପହେଲା ଥରେ ଗିହେଇ ସାଏଲେ ଏନ୍ତା ହେସି ଆର୍ ଫେର୍ ଟୁଁଡେ ପୁରେଇ କରି ଖାଡି ବରଫ୍ ବାଗିର୍ ଚୁହିଲେ ଫେର୍ ଟାନ୍ ହେସି । ସେଥିର୍ ଲାଗି ଆଗ୍ ପଛ୍ ଆର୍ ନେଇଁ ଭାବି ଗବୋ କଲା ଟୁଁଡେ ପୁରେଇ ଦେଲିଁ । ପହେଲା ପହେଲା ନୁନିଆଁ ଘି ଘି ବାଗିର୍ ଲାଗି ଅସ୍କଟ୍ ଲାଗଲା । ଫେର୍ ନିଲଜେଇ ନୁଲଜା କରି ବନେ ଘେ ଚୁହିଲିଁ କି ମତେ ଭି ଆର୍ ଆର୍ ଚୁହିବାର୍ କେ ମଜା ଲାଗଲା । ଏନ୍ତା ଚୁହୁନ୍ ଚୁହୁନ୍ ତାର୍ ବାଁଡ୍ ଫେର୍ ଘେ ବଉଁଶ୍ ଠେଙ୍ଗା ବାଗିର୍ ଟନ୍ ଟନେଇ କରି ମୋର୍ ଟୁଁଡ୍ ଭି ଚିଏଇ ଗଲା । ମୋର୍ ସାଙ୍ଗ୍ ମାନେ ଝାରେ ପତରେ ଗିହେଇ ହେଲା ବେଲେ ମୁଇଁ ଲୁକି ଲୁକି ସବକର୍ ଟା ଦେଖିଛେଁ ଯେ ସେମାନେ ନିଜେ ତାକର୍ ବଏଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ଉପୁରେ ବସିକରି ଗିହେଇ ହେସନ୍ । ମୁଇଁ ଭି ହେନ୍ତା ତାର୍ ବାଁଡକେ ମୋର୍ ପୁଦି ରଖି ବସିଦେଲିଁ କି କନକନେଇ ଦନଦନେଇ କରି ଛାତିକେମେତ୍ ଢୁକିଗଲା । ମାଆଗୋ…… କେହେନସି ମୁଲା ବାଏଗନ୍ କେ ଭି ମୁଇଁ ଏତକି ଗୁହେର୍ ତକ୍ ନାଇଁ ଢୁକେଇରେ ବୁଆ…… ଫେର୍ ଭି ବାଁଡକେ ଏତକି ଗୁହେର୍ ତକ୍ ଜାଁକି ହେଲେକି ଦେହେକେ ଏତେ ସୁଖ୍ ମିଲୁଛେ ଯେ ନାଇଁ କହ ନ…… ଏକଦମ୍ ସରଗ୍ ସୁଖ୍ ପାଏଲା ମିତାର୍ । କେନ୍ତା କରି ହେ ଧାଙ୍ଗରୀ ମାନେ ବସିକରି ହଲି ହଲି ଗିହେଇ ହେସନ୍ ଯେ ବୁଆ । ଇଟା ତ ଛାତିର୍ କଲଜା ନୁ ଦନଦନେଇ କନକନେଇ ପକଉଛେ । ମୁଇଁ ହେନ୍ତା ନାଇଁ ପାରଲି ଆର୍ ଲୁହିକରି ତାର୍ ବାଁଡେ ଜାକି ହେଇ ହେଇ ଗିହେଇ ହେଲିଁ । ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ତଲମୁହାଁ ହେଇଅରି ତାର୍ ଆଗାଡେ ଝୁଲୁଥିଲା ବେଲେ ସେ ଧରିକରି ଚୁଚୁମୁଥାଏ । ୱ।ଓ…… କାଣା ନାଇଁ ରେତୁଛେ ତାର୍ ବାଁଡ୍ ରେ ବୁଆ… ମୋର୍ ଧାଙ୍ଗରୀ ସେଁଟିକେ ଏକଦମ୍ ହାଏ ଲାଗୁଛେ……. ମୁଇଁ ଯେତକି ଯେତକି ତାର୍ ବାଁଡେ ତଲ୍ ଉପର୍ ତଲ୍ ଉପର୍ ହଉଥେଁ, ତାର୍ ବାଁଡ୍ ହେତକି ହେତକି ମୋର୍ ପୁଇତ୍ ଭିତରେ ରେଗଡି ହେଇକରି ଆରାମ୍ ଲାଗୁଥେ । ସେ ଭି ତଲ୍ ଆଡୁ ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଚିପିଚିପି ମୁଡି ମାନକୁ ଯେନ୍ତା ହିସାବେ ଚୁଚୁମି ଦଉଥେ, ମୋର୍ ଦିହର୍ ବାଲ୍ ଟେଁକେରେଇ ଉଠି ଆର୍ ଆର୍ ହାଚକି ହାଚକି ଗିହେଇ ହେବାର୍ କେ ମନ୍ ଲାଗୁଥେ । ଏନ୍ତା ଜୋଶ୍ ଥି ବନେ ରିସୁ ଘେ ନାଚି ନାଚି ଗିହେଇ ହେଲେ ମୋର୍ ବଢେ ବଢେ ଦୁଧ୍ ମାନେ ଯେନ୍ତା ହିସାବେ ଥଲ୍ ଥଲେଇ ଥଲ୍ ଥଲେଇ କରି ଉତକି ପଡୁଥାନ୍ ଯେ ନାଇଁ କହନ……. ଏନ୍ତା ଉପୁରୁ ରହିକରି ବାଁଡ୍ ଉପୁରେ ବସି ନାଚି ନାଚି ଗିହେଇ ହେବାର୍ କେ ତ ଧୁମ୍ ମଜା ଲାଗୁଥେ ଯେ, ହେଲେ କାଁ କରବ, ଭୁସ୍କି ଲଦୋ ଟା, କେତେ ହାଚକି ହେଇ ପାରମି……? ଅଥା ଲାଗି ଯଉଥେ । ଫେର୍ ଭି ପନ୍ଦର ମିନିଟ୍ ଖଁଡେ ତାର୍ ଉପରେ ରହିକରି ଗିହେଇ ହେଲା ପରେ, ଆର୍ ନି ପାରଲିଁ ନ । ଅଥା ହେଇକରି ସଁ ସଁ ଫଁ ଫଁ ଲାଗିଗଲା । ତାହାକେ ଉଲଟେଇ କରି ମୋର୍ ଉପର୍ କେ ଆନଲିଁ । ସେ ଭି ମୋର୍ ଗୋଡ୍ ମାନକୁ ଉପରକେ ଟେକି ଟେକି ଖକୋ ହେଇ ବସଲା ବାଗିର୍ ଲାଗୁଛେ । ଇହେ ବୁଆଗୋ…… ମୋର୍ ଦୁହି ଗୋଡକେ ଖନ୍ଦେ ବୁହିକରି, ଦୁଧ୍ ମାନକୁ ଜାଁକି ଜାଁକି ଖପୋ ଖପୋ ଝାଡଲା ନ……… ଏନ୍ତା ଝାଡୁଥେ ଯେ, ତାର୍ ବାଁଡ୍ ତ ଆର୍ ବାଟେ ଘାଟେ ନାଇଁ ଅଟକି ସଟାକ୍ ସଟାକ୍ ଢୁକୁଥେ ଆର୍ ବାହାରୁଥେ…… ତାର୍ ଗିଜ୍ ମାନେ ମୋର୍ ଗିଜେ ପିଟି ହେଇକରି ପଟାକ୍ ପଟାକ୍ ଆୱ।ଜ୍ ଆସୁଥେ…. ଆଃ….… ତାର୍ ବାଟି ବୁଚକାତ ପିଟି ହେଇ ହେଇ ଯେନ୍ ମଜା ଲାଗୁଥେ ଯେ ମତେ ଏକଦମ୍ ସରଗ୍ ସୁଖ୍ ମିଲୁଥେ । ଏନ୍ତା ଗିହାଲା ବେଲେ ଜୋର୍ ଜୋରରେ ପଟାକ୍ ପଟାକ୍ ଆୱାଜ୍ ଆଏଲା ବଲି ଜହ ବେଲ୍ ତକ୍ ଗିହେଇ ହେବାର୍ କେ ମନ୍ ନାଇଁ ଲାଗଲା । ଫେର୍ ମତେ ଆଁଠୁ ପାରିକରି ଲୁହିବାର୍ କେ ଇସାରା କଲା । ସେ ବି ମୋର୍ ପଛାଡେ ଆଁଠୁ ପାରିକରି ମୋର୍ ଅଁଟା କେ ଧରି ସଲୋ ସଲୋ ପେଲି ବସଲା । ୱ।ଓ….. କି ଗିହାନ୍…… ସଲ୍ ସଲ୍ ପଲ୍ ପଲ୍ ଯେନ୍ ବାଁଡ୍ ଅଉଥେ ଆର୍ ଯଉଥେ ଯେ ମୋର୍ ଗିଜ୍ ପୁଇତ୍ ସେଁଟିନୁ ପେଟ୍ ତକ୍ ଏକଦମ୍ ହାଏ ଲାଗୁଥେ……. ଇସ୍…… କଲେ କଲେ ଗିହେଲା ବେଲେ ଯେତକି ମଜା ଲାଗୁଥେ ଇହାଦେ ରିସୁ ଗିହାଲା କି ତ ଆର୍ କେତେ ମଜାରେ ବୁଆ……. ଆଃ…… ଆ…… ୟାଃ……… ଆଃ…… ଇସ୍…… ଇଏ ବୁଆ ଇଟା ଫେର୍ କାଣା…. ଫେର୍ ପଟୋ ପଟୋ ମୋର୍ ଗିଜେ ପିଟିହେଲା…… ଉଠି ଉଠା ପଡସନ୍ ରେ ବୁଆ…… ଉଁ…….ମ୍…… ଛି…… ରେ……… କେଡେ ରିସୁ ପଟ୍ ପଟ୍ ଗର୍ଜୁଛେ……. ମୁଇଁ ସିଧା ତଲେ ଉବୁଡ୍ ହେଇ ଶୁଇ ଦେଲିଁ । ସେ ବି ହେନ୍ତା ପଛାଡୁ ମୋର୍ ଉପରେ ଲଦି ହେଇକରି ଭସୋ ଭସୋ ଗିହଉଥେ । ଆଃ…… କାଣା ନାଇଁ ମଜା ଦଉଛୁ ରେ ମୋର୍ ବାଁଡୁଆ……… ତତେ ବିହା ହେଇକରି ମୁଇଁ ତ ଏନ୍ତା ଡେଲି ସରଗ୍ ସୁଖ୍ ପାଏମି ବଏଲେ ମୋର୍ ଜୀବନ୍ ପୁରା ଧଏନ୍ ହେଇଯିବା । ଆଃ……….ଆ…….… ଇସ୍…… ଇସ୍……… ଏନ୍ତା ଗିହଉ ଥା ନ ଗୋ ମତେ ରାଏତ୍ ଦିନ୍…… ଗିହେଇ ହେବାର୍ ଥି ମତେ ଏତେ ସୁଖ୍ ଲାଗୁଥେ ଯେ ମୋର୍ ମୋର୍ ମୁଇଁ କହି ହଉଥେଁ……
ଏନ୍ତା ସେଦିନେ ଥରେ ସିନେ ତାର୍ ବାଁଡ୍ ନରମ୍ ହେଲା, ହେଲେ ଦୁଇ ନମ୍ବର୍ ପାର ଗିହେଇ ବସଲା ଯେ ଆର୍ ତ ରାଏତ୍ ସାରା ଅଟକିବାର୍ ନାଁ ନାଇଁ ବୁଆ…… ତେହିର୍ ଭିତରେ ମୋର୍ ଟା ପଛେ ଚାଏର୍ ଥର୍ ନିଝିରି ସାରିଥେ, ତାର୍ ବାଁଡ୍ ତ ରାଏତ୍ ସରତା ଟାନେଟାନ୍ ଖଚାକ୍ ଖଚାକ୍ ଭସାକ୍ ଭସାକ୍ କେତେବେଲେ କଲେ କଲେ ତ କେତେବେଲେ ଫୁଲ୍ ସ୍ପିଡ୍…… ଏନ୍ତା ରାତିର୍ ପହେଲା କୁକୁରା ଡାକବାର୍ ତକ୍ ମୋର୍ ପୁଦି ରେତଲା ଯେ ରେତଲା ଯେ ରେତଲି । ଧଏନ୍ ତାର୍ ବାଁଡ୍ ଖର୍ ଧଏନ୍ ତାର୍ ଷ୍ଟମିନା…… ହେଲେ ହେଡକି ବାଁଡେ ରେତବା ରାଏତ୍ ସାରା ଏକେସ୍ କଁଟି ରେଗଡିବା ଯେ, ମୋର୍ କୁଆଁରୀ ପୁଇଦ୍ କେତେକେ ଦମ୍ ଧରବା, ପୁରା ଜଲେଇ ଯଉଥେ……. ପହେଲା କୁକୁରା ଡାକଲା କି ଲାଷ୍ଟ୍ ସଟ୍ ଯେନ୍ ହିସାବେ ଆର୍ ଯେନ୍ ସ୍ପିଡରେ ଗିହେଲା…… ମାଆଁଗୋ…… ନାଇଁ କହ ନ……… ସେଁଟି ଯେନ୍ତା ଜଲେଇ ଯଉଥେ…… ହେନ୍ତା ମୋର୍ ସାରା ତନ୍ ବଦନ୍ କେ ମଜା ବି ଲାଗୁଥେ ଯେ…… ଫେର୍ ଭି ଯେନ୍ ହିସାବେ ପଟ୍ ପାଟ୍ ରଟ୍ ରାଟ୍ ପଟ୍ ପାଟ୍ ରଟ୍ ରାଟ୍ ଆୱାଜ୍ ବାହାରୁଥେ… ପୁରା ଗାଁ କେ ମେତ୍ ଶୁଭୁଥିବା ରେ ବୁଆ ବଲି ଡରି ମରୁଥେଁ…. ହେଲେ ଟେଟ୍ ଖାପିଥିଲେ ରଡି ରଡି ଡାକଲେ ବି ବାହାର୍ କେ ନାଇଁ ଶୁଭେ ଯେ.…. ଫେର୍ ଭି ଦଦା ବହୁଶତ ଆଜିରର୍ ଟା ସିଓର୍ ଜାନି ସାର୍ ବେ ନ………
ଏନ୍ତା ଫୁଲ୍ ଜୋଶ୍ ରେ ଆର୍ ଫୁଲ୍ ସ୍ପିଡରେ ଦଶ୍ ମିନିଟ୍ ଖଁଡେ ହାଚକି ଖାଚକି କରି ଫେର୍ ଘାଏ ମୋର୍ ଭିତରେ ତାର୍ ସବୁଶରସ୍ କେ ଢାଲିଦେଲା……. ଆଃ………ହାଃ….. ହାଏ…… ବୁଆଗୋ……. କେଭେ ନାଇଁ କେଭେ ନାଇଁ ବଲି ଆଏଜ୍ ଗିହାନ୍ ଟେ ପାଏଲିଁ ଗା ବୁଆ……. ସେ ଭି ହେନ୍ତା ମୋର୍ ଉପରେ ଲଦି ହେଇକରି ସଁଅଁ ସଁଅଁ ନିକାଶ୍ ନଉଥେ । ଛନେ ପରେ ଫେର୍ ଘେ ମୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକେ ଚିପି ଚୁପା କରି ଚୁଚୁମି ଦେଲା । କୁକୁରା ଫେର୍ ଥରେ ଡାକି ବସଲା କି ମୁଇଁ କହେଲିଁ, “ସକାଲ୍ ପାଏଲା ନ…. ସବେ ଉଠବେ…… ଯ ନ ଏତକର…. ପଛେ ଫେର୍ କେଭେ ସୁବିଧା ହେବା ବଏଲେ ଡାକମି ନ….” ସେ ମତେ କସିକରି ଚୁମାଟେ ଦେଇ କଲେ କଲେ ଟାଏଟ୍ ଅଡେଇକରି ବାରଣ୍ଡା ଆଡକେ ପଲାଲେ, ପଛେ ପଛେ ମୁଇଁ ବି ଉଠିକରି ବାରି ଆଡେ ବାହାରଲିଁ । ମାଆଁଗୋ…… ଚାଲି ନି ହେବାର୍ ରେ ବୁଆ……
ମୁଇଁ ବି ମୁତିମୁତା କରି ଆଏଲିଁ ଆର୍ କିହେ ନାଇଁ ଜାନଲା ବାଗିର୍ ଖିଡକି ଲଗେଇ କଲେ କଲେ ଶୁଇଲିଁ । ଉଠୁନ୍ ଉଠୁନ୍ ସଭେ କାଠି ପତର୍ କରିସାରି ଥାଆନ୍ ନ…… ତାହାକେ ଦେଖଲିଁ, ରିସିମି ହେଲା ବାଗିର୍ ଅଁର୍ରେଇ ଅଁର୍ରେଇ ଦେଖୁଥେ । ଆର୍ କେତେ ଗିହେଇ ଥିତା ରେ ବୁଆ ଯେ ଫେର୍ ରିସିମି ହଉଛେ…… ହେଲେ କାଣା ହେଲା କିଏ ଜାନେ ଝାରି ଫାପରି ହେଲା ବାଗିର୍ ଦାଁତ୍ କାନ୍ ଚାବି ହେଲା ରିସିମି ଥି…. ଫେର୍ ଚାହା ପାଏନ୍ ଭି କେତେ ପିଇଲା କେତେ ନାଇଁ ଆର୍ ତାକର୍ ଗାଁ କେ ପଲଉଛେଁ ନ ବଲି ଘରର୍ ଲୁକେ ଯେତେ ରହ ରହ ବଲି କହୁଥାନ୍ କାହାରିର୍ କଥା ନାଇଁ ମାନିକରି ଭାଗଲା…….
କାଣା ହେଲା କାଣା ନାଇଁ ମୁଇଁ କିଛି ବୁଝି ନାଇଁ ପାରଲିଁ । ତାର୍ ତକିଆ ତଲ୍ କେ ଦେଖଲିଁ, ସେ କାଗଜ୍ ଯେନ୍ତା ମୁଇଁ ରଖିଥିଲିଁ ହେନ୍ତା ଅଛେ । ପଢିଥିଲେ ତ ଚିରିକରି ଫିକି ଦେଇଥିତା…… ଆର୍ ରାତିରେ ମୋର୍ ପାସକେ ଯେନ୍ ଆସିଥିଲା…… ହେ ଆଏ କି ଅଲଗା କିଏ……? ଏନ୍ତା ଡାଉଟ୍ ଭିତରେ ମୋର୍ ବୁଧି ଗୁଡୁମ୍ ଲାଗଲା । କାଁ ବଲି କହେମି….? କାଁ ବଲି ହେଲେ ପଚରାମି…. ରାତି….. ତମେ ଅ କି ଅଲଗା କିଏ…….ବଲି ? ଯଦି ସେ ଆଏ ତ ସକାଲୁ ସକାଲୁ ଏତେ ରିସିମି କାଁ କରି….? ରହ…… କଥାଟା କାଣା ଆଏଜେ ଜାନବାର୍ କେ ପଡବା ।
ଆମର୍ ନ ତ ସେତେବେଲେ ମୋବାଇଲ୍ ନାଇଁ ଥାଇ, ବହୁର୍ ମୋବାଇଲ୍ ମାଗିକରି ବାରିଆଡେ ଯାଇ କରି ଫୋନ୍ କଲି, ଇହେ ବୁଆଗୋ…… ଏଖେ ପାରେ ଗୁହୁଁଖେଇ ଅସତୀ, ତୁଇ ଏଭୁ ଯଦି ମତେ ଏତକି ଭଁଡି ବସଲୁ ନ, ତୁଇ ଆମର୍ ଘରକେ ଆଏଲେ ଆର୍ କାଣା ନାଇଁ କରବୁ….. କେତେ କଥା…। ତାର୍ କଥାନୁ ଜାନଲି, ରାତିରେ ପରେ ମୋର୍ ବୁଆ ଗରମ୍ ଲାଗୁଛେ ବଲି ବାରଣ୍ଡା ନୁ ସିଧା ବାହାରେ ଯାଇ କରି ଶୁଇଲା, ସେ ଏକଲା ବାରଣ୍ଡା ନ ମତେ ଆଏବା ଆଏବା ବଲି ବାଟ୍ ଦେଖଲା । ମୋର୍ ଚିଠି ବି ନାଇଁ ପଢି । କେତେ ଥର୍ ପରେ ମୋର୍ ନିକେ ଆଏଲା, ହେଲେ ଭିତର୍ ଆଡୁ ତ ଖୁତା ଦିଆ ହେଇଛେ, ଫିରି ଫିରି ଯାଇ କରି ହେଟା ରିସିମି ହେଲା । ସେ ତ ମତେ ନାଇଁ କରି, ମୁଇଁ କାଣା ସପନ୍ ଦେଖଲିଁ ଭେଲ୍, ମତେ କରୁଛେ ବଲି ! ନାଇଁ ତ…… ମୁଇଁ ତ ଚେର୍ ପାଁଚ୍ ଦିନ୍ ତକ୍ ବନେକରି ଚାଲି ଭି ନି ପାରି ଦରଦ୍ ଲାଗି, ସପନ୍ କେନ୍ତା କରି ହେବା….? ଏନ୍ତା ହୁରଗୁନି ହେଇ ହେଇ ଆର୍ ତାର୍ ନୁ ଗାଲି ଖେଇ ଖେଇ ଦୁଇ ମାସ୍ କଟିଗଲା, କନଫ୍ୟୁଜନ୍ ଭିତରେ । ପହେଲା ମାସ ତ ମେନ୍ସ୍ ନାଇଁ ଖୁଲ୍ଲା, ଦୁଇ ନମ୍ବର୍ ମାସ ବି ଯେନ୍ତା ନାଇଁ ହେଲା କି ଘବରେଇ ଗଲିଁ । ଟେଷ୍ଟ୍ କିଟ୍ ଆନିକରି ଘରେ ତିନ୍ ଥର୍ ଟେଷ୍ଟ୍ କଲିଁ, ତିନିଥର ପୋଜିଟିଭ୍; ମୁଇଁ ଏକଦମ୍ ଘବରେଇ ଗଲିଁ । ସେ ତ ନାଇଁ କରି ବଲୁଛେ, ତାକର୍ ଘରକେ ଯିବାର୍ ନାଇଁ ତେଲ୍ କାହାର୍ ଛୁଆ ଟେ ପେଟେ ବୁହିଲିଁ ନ…. ମତେ ଆର୍ ରେତ୍ ଦିନ୍ ଝୁମୁରା ନାଇଁ ଲାଗଲା । ଶେଷକେ ସାଙ୍ଗ୍ ଗୁଟେ କହେଲା, ସେ ଯଦି ମୁଇଁ ନାଇଁ କରି ବଲୁଛେ; ଆର୍ ତୁଇ ଯେ ହେ ଆଏ ବଲି ଡାଉଟ୍ କରୁଛୁ, ବଏଲେ ଦିନେ ତମର୍ ଘରେ କିହେ ନାଇଁ ଥିଲାବେଲେ ତାହାକେ ଡାକ୍ ଆର୍ ତା’ର୍ ନୁ କରେଇ ହେଇ ଦେଖ୍, ତାର୍ ଭି ମନ୍ ବୁଝିଯିବା ତତେ କରିକରି, ଆର୍ ତୁଇ ଭି କନଫର୍ମ୍ ହେଇ ଯିବୁ ସେଦିନର୍ ଟା ସେ ଆଏ କି ନି ଯେ, ତାର୍ ନୁ ଆର୍ ବଡ୍ ଫାଏଦା ମାସେ ପରେ ତାହାକେ କହିଦେବୁ, ତୋର୍ ଛୁଆ ମୋର୍ ପେଟେ ରହେଲା ନ ବଲି । ପ୍ଲାନ୍ ଟା ମୋର୍ ମନ୍ କେ ଗଲା । ଇ ଭିତରେ କଥା ହେବାର୍ କେ ସେ ମୋବାଇଲ୍ ଟେ ଭି ପଠେଇ ଦେଇଥେ ।
ଶରାବନର୍ ଝୋ ଝୋ ବର୍ଷା । ଲୋକ୍ କହେସନ୍ ଫଗୁନର୍ ହୁରହୁରିଆ ଧୁକା ଆରୁ ଶରାବନର୍ ବର୍ଷା, ଧଙ୍ଗରା ଧାଙ୍ଗରୀର୍ ଦିହେ ଭରସି ଅଜବ୍ ଅଜବ୍ ନିଶା । ଧଙ୍ଗରା ଖୁଜସି ଧାଙ୍ଗରୀ କେ ଆର୍ ଧାଙ୍ଗରୀ ବି ନୁରସି ଧଙ୍ଗରା କେ । ସେଦିନେ ଭି ହେନ୍ତା ଝିପିର୍ ଝିପିର୍ ପେନ୍ ବର୍ଷୁଛେ । ଆମର୍ ଘରର୍ ସଭେ, ସେ ଅଲଗା ଗାଁ ନ ଥିବାର୍ ଖେତ୍ କେ ପହ୍ଲା ରୁଆବାର୍ ଲାଗି ଯାଇ ଥାନ୍ । ଇଟା ଭଲ୍ ମଉକା ବଲି ଆଗର୍ ଦିନୁଁ ତାହାକେ କହି ଥେଁ । ଯେନ୍ତା ସଭେ ଭାଗଲେ କି ସେ ମାଡି ବସଲା । ଯେତେ ଯାହା ହେଉ ଇଥିଲେ ଭି ଛିନା ଘରେ ଧଙ୍ଗରା ଗୁଟେ କେ ଧାଙ୍ଗରୀ ଗୁଟେ ପାଏଲେ ତନ୍ ବଦନଥି ଜୁଏ ଲାଗି ନି ଯିବା । ହେନ୍ତା ମୋର୍ ଦେହେ ପରାନ୍ ଭି ସିରସିରେଇ ଉଠଲା ତାହାକେ ଦେଖିକରି ।କେଁ ହେଲାଜେ ବଏଲେ, ଫୋନ୍ ଥି ତ ଆଗୋନୁ ସବୁ କହୁଥିଲା, ମତେ କେନ୍ତା କେନ୍ତା କରି କରବା ଯେ ଆର୍ ଇହାଦେ ତାହାକେ ଛିନାଘରେ ଏକଲା ପାଏଲେ ସେଁଟିନୁ ତତଲା ପାଏନ୍ କାଣା ନିଝିରି ନାଇଁ ଯିବା…. । ମୁଇଁ ସେଦିନର୍ ନାଇଟୀ ଖାଲି ଗଲେଇ ହେଇକରି ଚଡି ଫଡି, ବ୍ରା ଫ୍ରା ସବୁ ଖୁଲି ଦେଇଥେଁ । ସେ ଆସୁନ୍ ସେର୍ ଛାତି ଉପୁରେ ଫୁଟବଲ୍ ଫୁଟବଲ୍ ବାଗିର୍ ଥଲଥଲଉଥିବାର୍ ଦୁଧ୍ ମାନକେ ଦେଖି କରି ଆର୍ ସହି ନାଇଁ ପାର୍ଲା ନ । ଝିପିର୍ ଝିପିର୍ ପାନି ଟିକେ ଟିକେ ଭିଜି ଯେଇଥେ, ଫେର୍ ଭି ଆର୍ ପେଁଟ୍ ସାର୍ଟ୍ ନି ପାଲଟି କରି ମାଡି ବସଲା ମୋର୍ ଉପୁରେ । ୱ।ଓ…… ଭିଜା ଭିଜା ଡ୍ରେସ୍ ଭିତରୁ ଭି ତାର୍ ଦେହର୍ ଗରମ୍ ଟା ମୋର୍ ଦେହେକେ ଜନ୍ତା ରଗ୍ ରଗାଲା ଅଙ୍ଗରା ଥି ଲେଛେଇ ଦେଲା ବାଗିର୍ ଲାଗଲା । ମୁଇଁ ଭି ତାହାକେ ଏତକର୍ ଘିଚି ଘିଚି ସେ ଭିତର୍ ଘରର୍ ପଲଙ୍କ୍ କେ ନେଲି ଆର୍ ତାର୍ ପେଁଟ୍ ସାର୍ଟ୍ ଫଟାଫଟ୍ ଖୁଲି ଦେଲିଁ, କେଁ ହେଲା ଯେ ବଏଲେ ମୋର୍ ସାଙ୍ଗ୍ କହିଥିଲା ସବୁ ପିଲାକର୍ ବାଁଡ୍ ଭି ସମାନ୍ ନେଇଁ ଥେ । ତାର୍ ପେଁଟ୍ ସାର୍ଟ୍ ଖୁଲିକରି ଜାନଲିଁ, ସତ୍ କଥା, ଇଟା ସେ ବାଁଡ୍ ନୁହେସେ । ସେଟା ତ ଅନ୍ଧାର୍ ରାତି ଟାମଡି କରି ବି ଜନା ପଡୁଥିଲା, ବଉଁଶ୍ ଠେଙ୍ଗା ବାଗିର୍ କେତେ ଲମ୍ ଆରୁ ମୋର୍ ହାତ ନୁ ଭି କେଡେଟେ ମୁଟା….. ଆର୍ ଇଟା ତ ହେନ୍ତା ଟାନ୍ ଲାଗୁଥିଲେ ବି ସାଢେ ପାଁଚ୍ କି ଛ’ ଇଁଚ୍ ହେବା । ଲେହେଁଟେଇ ପୁଲଟେଇ ଗିହେଇ ହେଲା ପରେ ଭି ନାଇଁ ଲାଗଲା ଇଟା ସେ ବାଁଡ୍ ଏ ବଲି, ଉଲଟା ସେ ମତେ କହୁଥେ, ବାପ୍ ରେ, ତୋର୍ ଦୁଧ୍ ମାନେ ଯେଡେ ଯେଡେ ତୋର୍ ପୁଇତ୍ ଭି ହେଡେ କେଁ ରେ, ମୋର୍ ବାଁଡ୍ କେ ତ ଜନା ଭି ନାଇଁ ପଡବାର୍ ଗିହଉଛେଁ ବଲି । ଆର୍ ମୋର୍ କଥା ମୁଇଁ କାଣା କହେମି…? ଖାଲି ମନେ ମନେ ହୁରଗୁନି ହଉଥେଁ, ସେଦିନ…. ମତେ କିଏ ସେ ଗିହେଲା ଅନ୍ଧାର୍ ରାତି….???