Air Hostess Himabindu Sex Journey Part 1
నాకు కంగారు వుట్టింది, ‘అనలే చలీ, వర్షమూ, దీనీకి తోడు ఇవ్వుడీ వీల్ల కి వీదెనా అయితే ఎలా? మనుములుకూడా లేనీ నీర్ధ్హన్నమెన ఈ దీవీలో మందులె క్కడినుంచొస్తాురా దేవుడా ‘ అనుకుంటూ బీందూ భుజాలచుట్టా చేణువేనీ “ఏమేటి బీందూ, చలెక్కువగా ఉందా? కాస్త దగ్గరగా జరుగు, వీం ఫర్వాలేదులే.” అంటూ దగ్గరగా లాక్కున్నాను. ఎటువంటి వ్రతీతటనా లేకుండా నా దగ్గరికి జరీగీ దాదావుగా నా మీదకి ఎగబాకింది బీందూ. మెత్తనీ తన గుండెలు గాఢంగా నా ఎదురొమ్మ్యుకి అదు మ కోగానే నా ఒళ్ళంతా జలద రీంచీంది.

అదీ చలీ మూలంగానో, లేక వరాణత్తీ నృర్భుమాలంగానో తెలీభలేదు కానీ అటువంటి వీవత్క్మర వరిన్హితుల్లో కూడా వుగా అనివీంచింది. తన వంటి వెచ్చదనం నాకు న్చుష్టంగా తెలు స్తోందీ గానీ ఓవక్కనుంచీ కురున్తున్న వర్షం తాలూకు చల్లదన మే ఎక్కువగా ఉంది. కానేవటికి వర్షం ఉన్నట్టుండి ఆగి పోటుంది. కానీ బట్టలు వూర్తిగా తడినీపోబము ఉండటంవల్ల ఆగీ ఆగీ వీన్తున్న ఈదురు గాలికి బీిందూకేగాక నాకూ వణుకు వుడుతోంది. చి మ్మచీ కటిలో నమద్రవు వోరువ్యూత్రం వీనీవీన్తుందీ. అంతకు మేంచీ మరింకే శబ్దమూ రావడంలేదు. మా ఇద్ద రీ మధ్య కూడా ఎటువంటి మాటలులేవు, వొనంగా ఎవరీ ఆలోచనల్లో వాళ్ళ మన్నాం.

ఇద్దర మా అలా చలిలో వణుకుతూ ఎంతనేవున్నామౌ, ఎవ్వుడు న్నీద్రలోకి జారుకున్నామో తెలీయథదు. వర్షం మళ్ళీ జోరుగా మొద్యలైనవ్వుడు నాకు మెలకువ వచ్చింది. చీకటి వల్బబ డింది, వెలుతురుగానే ఉందీ. అలవాటుగా చేతీనున్ను వాచీకేనీ చూనుకున్నా, ఏడున్నుర కనీ వీంచింది. ఉదయం ఏడున్నురకి కూడా ఇంత చీకటా, ఒకవేళ వర్షంవలనాా, లేక ఈ ప్రాంతంలో ఇంతేనా, అనలు నా వాచీ నీజుంగా వనీచేన్తుందా అన్ను నందేవం వచ్చింది. మరోసారి చూశాను, ఎల్‌ నీడీ జ్రీంక్‌ అవుతుంది, అంటే వనీచేస్తోందన్నమాట. మేం బొంబాబులో బభుల్దేరిందీ డిసెంబరు వదవతేదీన. నీన్న ముర్‌ క్రావ్‌ అయింది, అణుతే ఈవేళ 12వ తేదీ. అనీ అె క్కేశాను.

నావక్కన బీందూ వర్షంలో తడున్తూ అచేతనంగా వడి ఉంది. అది గాడనీద్రేనా, లేక వోతే…? అనుమానం వచ్చీ ఆ వీల మక్కుదగ్గర వేలుంచాను. శ్వాన ఆడుతుంది, అంటే సొమ్మనిల్లీ నట్టుంది. ఆ అమ్మాయి తలనీ నా వళ్ళోకి లాక్కునీ వర్షవునీరు మొవం మీద వడకుండా నా శరీరంతో అడ్డు కోగలీ గాను గానీ ఇంకే మీ చేళులేనీ వరిన్హితీలో ఉన్నాను. అలానే నీన్ఫత్తువగా ఆ వర్షంలో తడున్తూ ఉండి పోమటాను.

దాదావు గంటన్నుర వొటూ ఎడతెరీవీలే కుండా కురీనీన తర్వాత వెలీనీందీ వర్షం. నా వళ్ళో ఉన్న భీందూ తలని జ్యాగత్తగా కిందీకి జురీవీ లేచీ నీలబడ్డాను. ఒళ్ళంతా నె వులు, వచ్చి) వుండులా ఉందీ. నా వంటినున్న వర్జు తడీనీ మద్రణు వంటికి అతు క్కు పోబుంది.

కాళ్ళు నా స్వాధీనంలో లేవు, వుల్‌ బాటిల్‌ తాగినవాడిలా తూలుకుంటూ నీన్ను, నేనెక్కిన కొబ్బరి చెట్టువెవు నడిచాను. నీన్నటివి ఒక నాల్లుందు కాయలు ఇంకా మేగిలున్నాయి. వాటిల్లో ఓ రెండు మాత్రం తీనుకునీ మళ్ళీ ఆ వెదురు వుల్రినే నంపాొదీంచీ బీందూ దగ్గరకి నడిచాను. ఒక కొబ్బరీ కాడుకి రంధ్రం చేని, ఆ నీళ్ళనీ బీందూ వెదవుల్నవె చీలకరించాను. బుగ్గలు వట్టి నోటినీ తెరిచి మీగతా “నేళ్ళనే కూడా పోశాను. చిన్నుగా గుటక వేనింది. “బీందూ, గెట్‌ అవ్‌…” అనీ లే పాను.

కళ్ళు తెరిచి నన్ను అయోమయంగా చూనీంది. “ఉదట్యుమెందీ మేడం, లేచీ కాస్త బేక్‌ ఫాన్ట్‌ చేస్తారా…” అనాను నవ్వుతూ. నన్ను వెనుంచీ కిందదాకా చూన్తూ లేచి కూర్చుంది. తనకేనీ చూనుకునీ బీత్తరగా మొవాం వెట్టిందీి. తను వేనుకున్న డ్రెన్‌ వూర్తీగా తడినీ వంటికి అతు క్కువోబు లోవలున్ను తెల్లనీ బ్రాతోనవో కనీవీన్తుంది. వడావుడి గా చేతుల్లో గుండెల్నీ కవ్ళుకునీ నాకేనీ చూనీంది. రెండో కొబ్బరీ కాయకి కూడా రంధ్రం వెట్టి అందులోనే బళ్ళ తాగుతున్న నాకు ఆ నీన్‌ చూడగానే నవ్వుతో పొల మారింది. దగ్గుతూ, నవ్వుతూనే నీరియన్‌ గ్కౌ “మె డిటుర్‌ బీందూ, నీ శీలానీకే మీ కాలేదులే. స్రీజ్‌ కం టు నెన్సెన్‌… వద ఇంకానీన్నీ కొబ్బరీ కాయులు కోను కుందాం…” అంటూ వెనక్కి తీరీగీ కొబ్బరి చెట్టువెవుకి నడిచాను.

ఈరోజు కాస్త ఎత్తుగా ఉన్నా ఎక్కువ కాణులున్ను చెట్టే ఎంచుకుని ఎక్కాను. వ్లీలెనన్నీ ఎక్కువ కాభుల్శీ తెంపాను. తర్వాత కిందికి దీగినవ్వుడు చూశాను, కిందవడున్న ఓ కొబ్బరాకు తాలూకు మధ్య ఈనెనే వేడుగా చీల్యీ దాంతో వళ్ళని బ్ర వ్‌ చేను కుంటుందీ బీందు. అదే కొబ్బ)రీ నీళ్ళని వుక్కిలించి ఊన్తూ, మొత్తానీకి దంతధావనం కానీచ్చీ నావెవు చూని నవ్వింది. తెల్లగా మెరున్తున్న ముత్వాల్లాంటి ఆ వళ్ళనీ మైమరచి వోటు చూశాను.

“సీక్కూడా బి మ్‌ రెడీగా ఉందీ నల్‌.” అంటూ నాచేతీకి ఇంకో కొబ్బరి వేడునందించింది. నేనూ శుభ్రం చేనుకునేటవుడు కొబ్బరిబొండానే కి రంధ్రం పెట్టి నాకందీంచీంది. తమాషాగా అనే వీంచీందే. అదే కొబ్బరీ నీళ్ళతో మొవుంకూడా కడుక్కుని తుడుచు కుంటూ ““వీమీటి వ్యాళ కార్యక మం?” అనడిగాను. “మనం నీన్న వదిలేనీన బాగేజ్‌ తెచ్చుకుందాం నర్‌. అందులో కానీన్నీ బట్టలు ఉండొచ్చు, ఈ బట్టలు మరీ మొనీపోటు మరికిగా అభ్యూయి” అంది. ‘ఆవో వీం చెప్పావు తల్లీ, కాస్త నందు దొరికితే చాలు ఈ ఆడవాళ్ళు అలంకారం గురించే ఆలోచీ స్తారు.” అను కున్నా.

“ఓకే, కానీ నువ్విక్కడే ఉండు బీందూ నేనే ఎలాగోలా తంటాలు వడి తీనుకొస్తా.” అన్నాను. ఇద్దరమూ తీరం వెవుకి నడిచాము. కొంతదూరంలో నల్లనీ వన్తువేదో కనీవీస్తే ఇద్దరం దగ్గరకి వెళ్ళి చూశాం. ముర్‌ క్రాన్స్‌ వింగ్‌ తాలూకు వీదో రబ్బరు మక్క అది. నీన్ను నీటిలో కొట్టుకు వన్తూ పార్సేమో అనీ భమ కలీగించీన వన్తువు ఇదేననుకుంటా. నా డౌటు

శ్రీటరబ్యుంది. నీ శ్చింతగా వెనక్కి తీరి గాను. చిన్నగా నీళ్ళల్లో దిగి గుట్టవెవు నడున్తూ ఉండగా లోతు తగ్గి నట్టు నాకనీ వీంచింది. న మద్రం పోటుతగ్గీందను కుంటా. అలా నడున్తూనే గట్ట మీది కి చేరుకున్నాను. మధ్యలో కొంత దూరంలో మ్యత్రం నీళ్ళ లోతు నా గొంతుదాకా వచ్చింది.

గుట్టనీ చేరుకుని అలాగే _వెకె క్కాను. నీన్న మేం వదిలీ వచ్చినవుడు ఫ్రెట్‌ తోకభాగం కనీ వీంచీందిగానీ కాన్త కిందకి జారినట్టు అనీవీంచీందీ. నూట్‌ కేనులూ, బాగులూ అలాగే ఉన్నాయి గానీ అన్నీ బాగా తడినీపోయన్నాయి గబగబ కిందికి దీగీ ముందొక రెండు నూట్‌ కే నుల్లుందు కుని వెదాకా మౌను కునొచ్చాను. వర్షానీకి తడినీ చచ్చేంత బరువుగా అనీ వీంచాయి. అలా అలా మొత్తం అగేజీనంతా గుట్ట అవతలి భాగంవెవుకి చేర్చాను.

ఇట్టువె పొచ్చీన వ్రతీసారీ ఒడ్డునున్ను బిందూ వెద్దగా అరిచి చెయ్యూవేది. నేనూ చెయ్యూవేవాడీనీ. ఆఖరీ సారిగా వచ్చిన వ్వుడు బీందూ కనీవీంచలేదు. అలానే నీలబడి చాలానేవు చూశాను. చెట్ల మధ్యలోకి వెళ్ళిందే మౌ, ఒక వేళ బాత్‌ రూ మ్‌లాంటి అవనరాని కి అను కున్నాను. ఆతర్వాత ఒక్కొక్క నూట్‌ కేనునీ నెత్తిన వెట్టుకునీ నమద్రంలోదిగి నీళ్ళలో నడున్తూ అన్ముంటినీ ఇవతలకి చేర్చేనరికి నాకు న్వుర్గంలోనీ మా వితృదేవుళ్ళు కనీవీంచారు. అంతన్నేవెనా బీందూ కనీవీంచలేదు. కానీ తనని వెదికే ఓవీకకూడా నాకు లేదు. బాగా అల నీపోటూను. వీలుద్దామన్నా గౌంతేండు కుపోటు శబ్దం రావట్లేదు. నీరనంగా లేచి చెట్లవెవుకి నడిచాను.

కొబ్బరి చెట్టు దగ్గరకు చేరుతున్నువ్చుడు కొమ్మలు వీరున్తున్న శబ్దం వినీపించీంది. వీమీటిచే స్తోందీ వీల్ల, అనుకుంటూ మందుకి నడిచీన నాకు నోట మాటరాలేదు. వెదురు బొంగులనీ విరిచి అన్నీంటినీ వరనగా నేలమీద వరిచి తెవ్ఫలాంటి అరేంజ్‌ మెంట్‌ లో తీగలతో కలీవీ కడుతుంది బీందూ. ఆ తీగల్లోంచి కారిన వనరుతో ఆ అమ్మాయు డ్రె న్సుతోనవో ఒళ్ళంతా ఆకువచ్చనీ మరకలతో నిండి పోయంది. దగ్గరకి నడిచీ “ఏమీటి చేన్తున్హావు బీందూ?” అన్నాను ఆశ్ళ్శ)ర్యం గా.

“ఇదిగో దీన్నీ ఆ చెట్టుకి ఆనీంచీ వెడితే వర్షం వచ్చిన వ్వుడు మనం దానీ కింద దూ రొచ్చు నర్‌. కాస్తలునా ప్రొటెతన్‌ గా ఉంటుంది. రె న్క్యూ ముర్‌ క్రాన్ట్‌ ఎవ్బుడొన్తుందో, అనలు వన్తుందో, రాదో కానీ వర్షం మ్యూత్రం మళ్ళీ బాగా వచ్చేలా ఉంది. వెకి చూడండి.” అంది. వెకి చూనీన నాకు నల్రనీ మేళూలు తవ్చ ఏమీ కనీవీించలేదు. ఆవీల్ల మందుచూవునీ మెచ్చుకోకుండా ఉండలే క పోథూను. నా నీరన మంతా మంత్రం వేసినట్టు మొబుమెంది. నేనూ వెదురు బొంగుల్నీ వట్టు కునీ వీరీచీ తను చూవీంచీన వద్రతీలో అమరున్తూ సొాభువడ్డాను. అలా బొంగుల్నీ వీరీచీ కట్టే వనీలో ఇద్దరికీ చేతులు నర్త్‌ నర్రుమంటు తెగి రక్తం బొట్టు బొట్టుగా కారుతూ ఉన్నా, లెక్కచేయకుండా వీకబీగిన వనీ వూర్తి చేశాం.

ఆతర్వాత దాన్నీ లే వుదామని వ్రభుత్నీన్తే చాలా బరువనీ వీంచీంది. ఇలా కాదనీ తీగలతోటే చెరోవక్కనా కట్టేనీ, రెండుమూడు కొబ్బరీ చెట్ల కాండాలు దగ్గ రిదగ్గరగా ఉన్న చోటు చూనీ అక్కడికి లాగాం. ఆతర్వాత ఎండిన చెట్టు కొమ్మల సాభుంతో మా ఇద్దరీ బల మంతా చూవీంచీ వెకెత్తగలీగాం. మేంకట్టిన దడి చెట్టుకి ఆనుకోగానే వెల్పర్‌ లాగా తభూరెంది. కానేవు ఇద్రరం దాన్నే చూన్తూ కూర్చున్నాం. తర్వాత నేను లేచి కొబ్బరీ బొండాన్నాకటి వగలగొట్టి కొబ్బరి తీంటూ బీందూకందీంచాను. నా చేతీలోంచీ కొబ్బరీనందుకునేటవ్చుడు చూశాను బీందూ చేతుల్నీ వీవరీతంగా గాట్రతో నీండి, రక్తం గడ్డ కట్టుకు పోబముఎజ్టుగా కనీ వీంచీంది.

నేనేం మాభ్లాడకుండా ఆ వీల్ల వక్కన కూలబడి “ఐభూం సారీ బీందూ. నువ్వు అనలు రానన్నా నేనే అనవనరంగా గొవ్ఫ) అవకాశం అదీ ఇటీ అనీ వీదేదో చెవ్వీ నన్నీ లఅంవటంలో ఇరీ కించాను.” అన్నాను నిన్సీడుర్‌ గా. బీందూ తన చేతుల్నీ చూనుకునీ వేలవంగా నవ్వింది గానీ నీవీ మాభ్దాడకుండా నా చేతీలోనీ కొబ్బరీ నందుకుని తీనడం మొదలెట్టింది. ఇంకో అయిదారు కాయల్మీ వగల గొట్టి కొబ్బరి తీన్హాం. కానేవణున తర్వాత బిందూ మళ్ళీవెకి లేచీ అక్కడక్కడా కింద రాలీ ఉన్న ఎండిన కొబ్బరీ మ్యుల్నీ లాక్కు రావడం మొదలెట్టింది.

నాకు వీషవభుం అర్ధమై నేనూ అలాగే చేటుడంతో కొద్దీ నేవట్లో కొబ్బరి మ్య్రులతో మా దడినీ వూర్తీగా కవ్చేశాం. ఆ వనీ వూర్తటున తర్వాత ఇద్రరమూ తీరం వద్దకి వెళ్ళి అక్కడున్ను అగేజీనంతా మా మెల్లర్‌ దగ్గరి కి చేర్చాం. అన్నంటి కీ తాలాలు వేనుండటంతో ఎలా వాటినీ ఓవెన్‌ చేలూలో తోచలేదు. కానేవు ఆలోచించిన తర్వాత నేను మళ్ళీ నీళ్ళల్లోకి దిగి ఈదుకుంటూ గుట్టదగ్గ రి కి చేరాను. గుట్ట మీదున్న కొన్న వెద్ద రాళ్ళల్లో రెండు నెలక్ష్‌ చేని వాటినీ మోనుకునీ మళ్ళీ ఇవతలీ కీ వచ్చాను.

ఎండనేదీ లేదు, వర్షం ఉండుండి కురవడం, ఆగడంగా ఉందీ. వెలుతురు ఉండడం వల వగలనీ తెలుస్తోంది గానీ బె మెంతటుందో తెలీనీ చావడం లేదు. ఇందాక ఈ అగేజ్‌ కోనం వచ్చేముందు నా వాచీని బీందూ చేతీకిచ్చాను. అనలే అంతత మొత్రంగా వనీచేన్తున్నుది కాస్తా మళ్ళీ నమ్మద్రంలో తడిన్తే వూర్తిగా ఆగీ పోతుందని. సాయంత్రమె ఉండొచ్చు అనుకుంటూ మా వెల్లర్‌ _వె వెవుక్ర నడిచాను. షెల్టర్‌ కింద నూట్‌ కేనులూ భొగులూ అన్నీ ఒకదాని మీదొకటి ఎత్తుగా అరుగులా వేర్శి పెట్టి వాటి వెన వడి నీద్ర వోతుంది బీందూ,

చాలా కష్ట్రవడింది, అలీ నీ పోయినట్టుందీ అనుకుంటూ ఆ వీల్లనే చూన్తూ నీలబ డి వోటూను, లేవడానీకి మనన్కరించలేదు. నాకూ అలనటగా, ఒళ్ళంతా నెవ్వులుగా ఉంది. చిన్నగా ఆ అమ్మాణు వక్కనే కూలబడ్డాను. ఆకలీగా ఉందిగానీ ఇవ్చుడు చెబ్సెక్కే ఓవీక లేదు. నీస్తాణగా అలాగే వెనక్కి వాలీ నేనూ వడుకున్నాను.

బాగా అల నీ పోటు ఉన్నానే మౌ అలానే మగత నిద్రలోకి జారు కున్నాను. చాలానేవటి తర్వాత చటుక్కున మెలకువ వచ్చింది, ఏదో శబ్దం కిర్రు “కర్రు మంటూ లీలగా వీనీవీన్తుందీ. ఏమీటా చెవులు రీ క్కించాను. అర్ధం కాలేదు. అంతా అంధ కారం. “ఇంతలో వక్కనున్నన్నుది బిందూ అనే గుర్తుకి వచ్చింది. “జీందూ…” అనీ వీలీచాను, నమాధానం లేదు, చేత్తో తడిమాను. బీందూ శరీరం తగిలింది. వేడిగా కాలీ పోతోంది. మధ్య మధ్యలో గడగడ వణికి పోతోంది. కిర్రు మనే శబ్దం అలా తను వణుకుతున్నువ్వుడు వన్తుంది. నాకు వీషవయం లీలగా అర్ధ మవసాగింది. మేమేద్రర మా వడుకునీ ఉన్నది నూట్‌ కేనుల మీద, తన శరీరం వణుకుతున్నువ్వుడు వాటిల్లో ఒక నూట్‌ కేను ఇంకొకదానీకి రానుకునీ ఆ శబ్దం వన్తున్నుట్టుంది. వీవయం ఊపాంచు కోగానే కాస్త మననులో భయం తొలగింది కానీ, ఇంకో బెంగ వట్టు కుంది.

ఈవీడ కి ఇవ్వ్చుడ్నేమెనా ఆనా ఎటాక్‌ లాంటిదీ వస్తే ఏంచెళ్యులీరా భగవంతుడా అని. మనకనలే అలాంటి వరిన్హితుల్లో వంచెళ్యూలో తెలీళుదు, అయినా తెలీనీ మాత్రం ఇక్కడ చెటుగలీ గీందే మందీ. ఈ చీకట్లో నీ ర్మానువ్యమెన ఈ నమద్రతీరంలో, కన్నూ మన్నూ కానరానీ ఈ అంధ కారంలో…. అను కుంటూ అలానే కూర్చున్నాను. జీందూ నావెవుకి కాకుండా అట్టువెవు తీరీగీ వడుకునుంది. చీన్లుగా నా చేతీనీ ఆమె వీవుమీద వేనీ తడుముతూ నిమరసాగాను. బమట వర్షం ఎడతెరీవీలే కుండా కురున్తుందీ ఆ వర్షవు జులు అవ్వ్చుడన్చుడు మా వ్యెల్ళర్‌ లోవలీదాకా వడుతోందీ అవ్యుడ వ్యుడూ. అలా వడుతున్నవ్వ్చుడు దాంతోబాటూ మంచుతెరలా చల్దనీ గాలీ

దూనుకునీ వన్తుంది వెల్లర్‌ లోకి. మా ఇద్దరీ శరీరాల మీదా వడుతున్ను వర్షవు చీనుకులు డీవ్‌ శ్రీజ్‌ లోంచి తీనీన ఐన్‌ ముక్కల్లా ఉన్నాయి.

ఈ లర్యాత్రీ ఎలా గడున్తుందో అర్దం కాలేదు. ఈ విల్లకి జరం వచ్చినట్టుంది వెగా మంచుతు ఫొనులా ఈ వర్ష మొకటి. తణాలు లెక్కపెడుతూ కూర్చుని ఉండి వోటూను. ఆ అమ్మాయి వణు కుతున్హువ్వుడల్లా తన వీవు మీద చేత్తో అనునభుంగా తడుతూ, నీమరుతూ కూర్చున్నాను.

ఇంతలో బీందూ నడన్‌ గా న్లావెవుకి తీరిగి నా దగ్గరగా జరిగింది. నా చేతీనీ ఉంచాలో,

సెట్యూలో అర్దంకాలేదు. నేను తటవటాబిన్తుండగానే, నా చేతీనీ బలంగా ఒడీనీవట్టు కునీ బలంగా గుంజీంది. తూలీ తనమీద వడబోబు త మాయంచుకుని వక్కనే వడ్డాను. “‘బీందూ…”
అనీ వీలీచాను. వీదో మలభూళంలో గొణుగుతున్నుట్టు అన్నుదిగానీ నా కర్టం కాలేదు. “ఏీతిటి, ఎందా… ఎందా బీందూ…” అన్నాను నాకొచ్చిన కొద్దీ వొటీ మలభూళంలో. జవాబు లేదు. అలానే వెల్లకిలా వడు కునుండి వోమాను. మరింత దగ్గరగా జరి గిందీ బీందూ. కింద నూట్‌ కేనుల్లో వమేమీ వన్తువులున్నామో గానీ ఒళ్ళంతా అక్కడక్కడా
గుచ్చుకుంటున్నాయి వర్షం ఆగినట్టుందీ. శబ్దం రావబ్లేదు. బిందూ బలంగా ఊవీరీ వీల్ఫీ వదుల్తున్నవ్చుడు తన శ్వాన నా చెవుల్లోకి వేడిగా తగుల్లూ ఆ శబ్దం మాత్రమే నాకు వీనీవీస్తోంది. నా కుడిచేణు వూర్తిగా తన శరీరం కిందనే ఉంది. నా జబ్బకి తన రొమ్ములు మెత్తగా తగుల్తున్నాయి అవీ నా చేతీకి తగులుతున్హాయునే వీషయం అర్దం కాగానే నాలో కోరిక జీవ మనీ వడగ వీవ్చంది. నీన్నటిదాకా నాకు ఆమడదూరంలో ఉన్ను వీల్ల ఈరోజు నా వక్కన, అదీ ఇలా నన్ను వాత్తుకునీ వడుకునుంది. మొత్తానీకి భలే దొరికావే అనుకుని చిన్నుగా తన్నవెవుకి తీరీగీ వీవు మీద చేబువేనీ నా దగ్గరగా లాక్కున్నాను. ఎలాంటి వ్రతీథటనా లేదు.

నాక్కొంచం నందేవోంగా అనీ వీంచింది. ఛ.. వీమీటిది, ఈ వరిస్టీతుల్లో, నందు దారి కింది గదా అనీ రెచ్చిపోతే రేప్పొద్దున తన మొవూం చూడగలన్నా వదో చలికి తట్టుకోలేకా, జ్బారతీవతలో నన్ను వాబేనుకునున్నట్టుంది, అంతేగానీ, మరెటువంటి ఆలోచనా ఆవిల్రికీ ఉండక పోవచ్చు. ఎంత అవకాశం దొరికినా ఇలాంటి వరిన్ధీతుల్లో ఈ వీల్లనీ వ్లదెనా చేయబోవడం మన మగతనానీకేం గొవ్వ? అనీ వరీవరి వీధాలుగా ఆలోచీన్తూ మధనవడసాగాను. అలా ఆలోచీన్తూ కొద్దీగా వెనక్కి తగ్గీ కాస్త తనకి దూరంగా జరగాలనీ వ్రభుత్సీంచాను. మరీ దూరంగా జరగడంతో నూట్‌ కేనుల మీదనుంచి దొర్రి దబ్బున కిందవడ్డాను. కిందంతా మెత్తటి ఇనుక ఉండబట్టి నరి పోబుంది గానీ నా కుడిచేత్తివెన బిందూ శరీరం బరువుగా ఉండడంతో అదంత నులభంగా ఊడి రాలేదు. _వెగా భుజుందగ్గర వదో కలు క్కు మంది. “అమ్మా…” అనీ మూలుగుతూ చేతీనీ లాక్కొన్నాను.

మరుక్షణంలో చేత్తోబాటూ దాన్న గట్టిగా వట్టుకుని ఉన్న బీందూ కూడా దొర్లి నామీద వడింది. దిమ్మర వోటూను. ఇదేమేటి, నీజంగా ఈ వీల్ల అంత గాఢన్నిద్తలోనే ఉందా లేక నాట కాలాడుతోందా, అనీ ఆ వీల్ల జబ్బ) మీద చరిచాను “బిందూ… ” అనీ గట్టిగా వీలున్తూ. “ఈ…ఊ…డోంట్‌ లీవ్‌ మీ నర్‌… ఇట్స్‌ వెరీ కోల్డ్‌… ఎనీ క్కు భయంకర తణన్సు…” అంటూ మూలుగుతూ, గడగడ వణికిపోతూ మళ్ళీ నా చేతీనీ లాక్కుని తన గుండెలకేనీ అదీమీ వట్టు కుందీ. నాకు జాలే నందీ. భుజాన్నీ రుద్దుకుని కాస్త నర్జుకునీ వెల్లకిలా వడుకున్నాను తన వక్కన. మా వెల్టర్‌ ఓవెనీంగ్‌ కీ మేము వడుకున్ను చోటుకీ మధ్యలో ఇవుడు నూట్‌ కేనులు ఉండటంవల్ల చలీ కాస్త తగ్గి నట్టు అనీ వీంచీంది.

సాథుంత్రం కాస్త ఓవీకదేనుకునీ ఈ నూట్‌ కేనులు ఓవెన్‌ చేనుంటే బావుండేది. వృవెనా కోట్లు, నూట్లలాంటి వి దొరికేవి. నీండుగా వేనుకునీ ఉండేవాళ్ళం, ఉదభుం లేవగానే ఆవని మీదే ఉండాలీ, అబునా ఇవుడు బై మెంతట్బుందో, తెల్సివారడానే కి ఇంకెంతనేవు వడుతుందో, అన్నుట్టు వాచీ ఈ వీల్ల చేతీ కిచ్చాను, ఎక్కడ వెట్టిందో, లేచి వెతుకుదామా అనుకున్నాను గానీ, ఈ చీ కట్లో వం వెతుకుతాం నా తలకాణు. చచ్చినట్టు తెల్లారేదాకా వెబుబ్‌ చెళూల్సీందే తవ్చదు. అలా ఆలోచీన్తూ ఉన్న నమమంలో బిందూ చేలు నా చాతీఖీదనుండి పాకి నా మెడచుట్టా బీగునుకోసాగీందీ. మళ్ళీ వమొచ్చిందీ ఈ వీల్లకి అనీ నేనా చేతీనీ వీడివీంచుకోవడాని కీ వ్రభుత్సీన్తుండ గానే నా మీదికి ఎగబాకింది బీందూ.

నీంచెళ్యూలో అర్దం కాలేదు నాకు. ఓని నీతుమ్మ, నీ చలిని దొంగల్లోలా… నువ్వెక్కడ టొరి కావే తల్లీ, నా వెళ్ళాం కూడా ఇంతలా నా _వెనెక్కదు… అనీ గొణుక్కుంటూ తననే నాఖీదనుంచీ మెత్తగా కిందకి తోనెట్యూలనీ వ్రభుత్నీంచాను. తన భుజం మీద చెట్టు వేనీనవ్వ్చుడుగానీ నాకు న్ఫ్యురించలేదు తన శరీరం ఎంత చల్లగా ఉందో, వెగా వణుకుతోంది. వోమ్మట్యు, జృార్యమైతే తగ్గి నట్టుంది, కానీ మరీ ఇంత చల్రగా ఉందే మీటి, మంచు మక్కలా… అందులో ఈ వణు కుడే మీటి… అనుకుని తన భుజుం మీద ఉను నా చేతీనీ కిందకి జురీవీ బీందూ వీవునీ తడు మతూ నీ మర సాగాను. కాన్తయునా వేడి వుడుతుందీగదా అనీ. కానేవటికి వణకడం కొద్దీగా తగ్గి నట్టనీ వీంచీంది కానీ ఉండుండి ఒళ్ళంతా ఊగి పోతుంది. అలా నీమరుతూనే నా చేత్తో తన వీవు మొత్తం రుద్ర సాగాను. కానీ ఎక్కువనేవు అలా చేభులే క పోథూను. ఉదభం నుంచీ నాల్నుగైదు సార్హు నమ్మద్రంలో ఈదటమూ, ఈ చెట్టూ కొమ్ములూ విరీచీ వెల్లర్‌ తమారుచేయుడం లాంటి అలవాటులేనీ శారీరిక శ్వమవల్హ వళ్ళంతా వులీనీపోబము ఒకటే నెవ్వులు, దాంతో కళల్ళెవ్ళుడు మూతలు వడ్డామూ నాకే తెలీటుదు.

వీదో వీట్ట కూత వెద్దగా వినీ వీంచినట్రయ కళ్ళు తెరిచాను.

పామ బీందు నాలుగవ భాగం త్వరలో…