ପ୍ରାୟତଃ ତେର ଚଉଦ ବର୍ଷ ହେବା ବେଳକୁ ପ୍ରେମରେ ମନ ଉବୁଟୁବୁ ହେଉଥାଏ । ଇଚ୍ଛା ହେଉଥାଏ କିଏ ଗୋଟା ମିଳି ଯାଆନ୍ତି କି ? ମନର ସାଥୀଟିଏ ମନ କଥା ବୁଝିବା ପାଇଁ । ଜଣେ ଆପଣାର ପିଲାଟେ ଖୋଜି ବୁଲୁଥାଏ ମନ । ଯିଏ ବାଳକୁ ଟିକେ ସାଉଁଳାଇ ଦେଉଥିବ । ତମକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରୁଥିବ । ଏକୁଟିଆ ଥିଲେ କିଛି ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ମୁହୂର୍ତର ଖେଳ ଖେଳୁଥିବ । ଏହିଭଳି ଅବସ୍ଥାରେ କିଛି ଝିଅମାନେ ଖୋଜିବୁଲନ୍ତି ନିଜର ପ୍ରେମିକ ।

କଥା ହେଉଛି ଛବି ନାନୀ ଝିଅ ମେଘାର । ମେଘା ଏଇ ବୟସରେ ସାଥୀଟିଏ ଖୋଜି ବୁଲୁଥିଲା । ବୟସ ବହୁତ ନହେଲେ କ’ଣ ହେବ ତା ଦୁଧ କିନ୍ତୁ ବେଶ ଆକର୍ଷଣୀୟ ଥିଲା । ମେଘାର ସାଇଜ ଦେଖିଲେ ସାଇଟା ଯାକ ଟୋକାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ଠିଆ ହୋଇଯାଏ । ସେ ଯେତେବେଳେ ଗାଣ୍ଡି ଦୋହଲାଇ ଦୋହଲାଇ କୂଅ ମୂଳକୁ ଯାଏ କିଏ ତା ଗାଣ୍ଡିକୁ ଦେଖୁଥାଏ ତ ଆଉ କିଏ ତା ଆଗପଟକୁ ଯାଇ ତା ଦୁଧର ଫାଙ୍କ ଦେଖୁଥାଏ । ଗାଁ ଯାକ ଟୋକାଙ୍କ ନଜର ମେଘା ଉପରେ । କେମିତି ଥରେ ତାକୁ ଏକୁଟିଆ ପାଇ ତା ଦୁଧକୁ ଚିପୁଡ଼ି ପକାଇବା କଥା ଭାବେ ତ ଆଉ କିଏ ଗାଣ୍ଡି ପଟେ ବାଣ୍ଡ ପୂରାଇ ଷ୍ଟ୍ରୋକ ମାରିବା କଥା ଭାବେ ।
ହେଲେ ସତେଯେମିତି ମେଘା ବିଆ କେଉଁ ସାଇ ଟୋକାଙ୍କ ବାଣ୍ଡର ଭାଗ୍ୟରେ ନଥିଲା । ମେଘାକୁ ସିନା ସାଇ ଟୋକା ଲାଇନ ମାରୁଥିଲେ ହେଲେ ମେଘା କିନ୍ତୁ ସାହିତ୍ୟ ସାରଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ପାଇବା ପାଇଁ ହମହମ ହେଉଥିଲା । ହେଲେ କିଛି କହିପାରୁନଥିଲା । ମେଘା ଯେମିତି ହରି ସାରଙ୍କୁ ଭଲ ପାଉଥିଲା ହରି ସାର ବି ମନେମନେ ମେଘାର ବିଆରେ ବାଣ୍ଡ ପୂରାଇବା ପାଇଁ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଥିଲେ । ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ପାଇବା ପାଇଁ ଆକୁଳ ଥିଲେବି ଦିଜଣଙ୍କ ମନକଥା ଦିହେଁ ବୁଝିପାରୁନଥିଲେ । ନିତି ଦିନ ସ୍କୁଲରେ ଦି ଜଣ ଯାକ ପରସ୍ପରକୁ ଉଣ୍ଡାଉଣ୍ଡି ହୋଇ ଖାଲି ଯାହା ସ୍ମାଇଲ ଦେଉଥିଲେ ।

ସେଦିନ ସ୍କୁଲରେ ଗଣେଶ ପୂଜା ଥାଏ । ମେଘା ଗୋଲାପୀ ରଂଗର ଡ୍ରେସରେ ଜଳୁଥାଏ । ସେତେବେଳକୁ ମେଘା ବ୍ରା ବି ପିନ୍ଧୁନଥିଲା । ଦୁଧ ଉପରେ ଖାଲି ସେମିଜଟା ପିନ୍ଧୁଥିବାରୁ ଭୁଣ୍ଡି ଯୋଡ଼ା ବାହାରକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଦିଶୁଥିଲା । ମେଘାର ଏଭଳି ରୂପରେ ସମସ୍ତେ ହାଣି ହୋଇ ଯାଉଥିଲେ । ମେଘାକୁ ଦେଖିବା ପରେ ହରି ସାରଙ୍କ ଅବସ୍ଥା ଅସମ୍ଭାଳ । ପ୍ୟାଂଟ ଭିତରୁ ଲମ୍ବା ବାଣ୍ଡଟା ଖାଲି ଫଁ ଫଁ ହେଉଥାଏ । ସେଦିନ କାହିଁକି କେଜାଣି ହରି ସାରଙ୍କୁ ମେଘା ଭାରି ଲାଇନ ଦେଉଥାଏ । ହରି ସାର ବି ଏହାକୁ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୁଯୋଗ ମଣି ମେଘା ପାଖରେ ଘଷି ହେଉଥା’ନ୍ତି । ସୁଯୋଗ ମିଳିଲେ ମେଘା ଦୁଧରେ ହାତ ବି ଘଷି ଦେଉଥା’ନ୍ତି । ହରି ସାରଙ୍କ ହାତ ବାଜିଲେ ମେଘାର ଦେହ ସିରିସିରି ହୋଇ ଯାଉଥାଏ । ହାଲକା ସ୍ମାଇଲ ଦେଇ ମେଘା ଭାବୁଥାଏ ସାର ଚିପିଦିଅନ୍ତେ କି ? କିନ୍ତୁ ଏତେ ପିଲା ଭିତରେ ଚିପାଚିପି ହୋଇ ପାରୁନଥାଏ । ଏହି ସମୟରେ ହରି ସାର କହିଲେ ମେଘା ଟିକେ କମନରୁମ ମାଠିଆରୁ ପାଣି ଗିଲାସେ ଆଣିଲୁ । ମେଘା ସାରଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ସିଧା କମନରୁମ ଆଡେ଼ ଚାଲିଲା । କମନରୁମ ପୂରା ଫାଙ୍କା ଥାଏ । ହରିସାରବି କମନରୁମ ଆଡେ଼ ମାଡ଼ିଗଲେ । ହଠାତ ହରି ସାର ମେଘାକୁ ପଛପଟୁ କୁଣ୍ଢାଇ ଧରି ତାର ୩୨ ସାଇଜ ଦୁଧକୁ ମନ୍ଥି ଚାଲିଲେ । ମେଘା ଖାଲି ଓଃ…ଆଃ…ଓଃ..ଆଃ…. ହେଉଥାଏ । ହେଲେ ବେଶୀ ସମୟ ଚିପାଚିପି ହୋଇ ପାରିଲାନି । କାଳେ କିଏ ଦେଖିଦେବ ବୋଲି ଦୁହେଁ ବାଟ କାଟି ପଳାଇଲେ ।

ସେଦିନ ରାତିରେ ହରି ସାର କି ମେଘା କେହି ଶୋଇ ପାରୁନଥା’ନ୍ତି । ହରି ସାରଙ୍କ କଥା ଭାବି ମେଘା ତା ବିଆ ବାଳ ସାଉଁଳିବା ସହ ବିଆ ପାଖୁଡ଼ାକୁ ଘସିଘସି ଗରମ ପାଣି ବାହାର କରିଦେଲା । ସେପଟେ ହରି ସାର ତାଙ୍କର ଲମ୍ବା ବାଣ୍ଡଟାକୁ ଧରି ମେଘା ମେଘା ମେଘା କହି କଟକ ପୁରୀ କରୁଥା’ନ୍ତି । ଏମିତି ଦିଦିନ ଗଲା । ରାତି ହେଲେ ମେଘା ସାରଙ୍କ କଥା ଆଉ ସାର ମେଘା କଥା ଭାବି କାମ ଭୋକରେ ଆଉଟୁପାଉଟୁ ହେଉଥା’ନ୍ତି ।
ହେଲେ ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଦିହିଁଙ୍କ ମନସ୍କାମନା ପୂରଣ ହେବବୋଲି କେବେ ଭାବିନଥିଲେ । ସେଦିନ ଥାଏ ରବିବାର । ଗଣେଶ ବିସର୍ଜନ ହେବେ । ହରି ସାରଙ୍କୁ ଦାୟିତ୍ୱ ଦେଇ ଆଉ ସବୁ ସାର ଛୁଟିରେ ରହି ଯାଇଥିଲେ । ବିସର୍ଜନ ପାଇଁ ମାତ୍ର ଆଠ ଦଶୁଟା ବାଳୁଙ୍ଗା ଟୋକା ଆସିଥା’ନ୍ତି । ଆଠ ଦଶଟା ଝିଅ ବି ଆସିଥା’ନ୍ତି । ଗଣେଶ ମେଢ଼ କାନେ୍ଧଇ ପିଲାମାନେ ପୋଖରୀ ଆଡେ଼ ଚାଲିଲେ । ହେଲେ ମେଘାକୁ ଅଟକାଇଦେଲେ ହରି ସାର । କହିଲେ ଆରେ ତୁ କୁଆଡେ଼ ଯାଉଛୁ । ଏ ଘର ଓଳାଓଳି କିଏ କରିବ ? ମେଘା ବୁଝି ପାରୁଥିଲା ସାରଙ୍କ ଇସାରା । ପାଖରେ ଥାଏ ହେଡ଼ମାଷ୍ଟରଙ୍କ କ୍ୱାର୍ଟର । ହରି ସାରଙ୍କୁ ହେଡ଼ସାର ଚାବି ଦେଇକି ଯାଇଥା’ନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ବିସର୍ଜନ ସାରି ଫେରିବାକୁ ଘଂଟାଏ ଖଣ୍ଡେ ଲାଗିବ । ଏଇ ମଉକାରେ ମେଘାକୁ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ହରି ସାର ପୂରା ପ୍ଲାନିଂ କରିଥା’ନ୍ତି ।

ହେଡ଼ସାରଙ୍କ କ୍ୱାର୍ଟରରେ ପଶି ହରି ସାର ବାହାର ପଟୁ ଖିଡ଼କି ଦେଇଦେଲେ । ଭିତରେ ଥାଆନ୍ତି ସେ ଆଉ ମେଘା । ହଠାତ୍ ମେଘାକୁ ସେ ଘର ଭିତରକୁ ଭିଡ଼ିନେଲେ । ମେଘାର ବାଳ ସାଉଁଳାଇ ଗେଲ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ମେଘାର ସ୍କୁଲ ଡ୍ରେସ ଭିତରେ ହାତ ଗଳାଇ ତାର ନରମ ନରମ ଥଲଥଲ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକୁ ଚିପି ଚାଲିଲେ ହରି ସାର । ମେଘା ଦେହ ବି ଗରମ ହୋଇ ଯାଉଥାଏ । ଆଃ..ଆଃ… ବୋଲି ସିକôାର କରୁଥାଏ । ହଠାତ୍ ହରି ସାର ମେଘାର ପ୍ୟାଂଟ ଖସାଇ ଦେଇ ଚଡ଼ି ତଳକୁ କରିଦେଲେ । ମେଘାର ଗୋରାଗୋରା ବିଆରେ ବୁଦାବୁଦା ବାଳ । ବୁଦାବୁଦା ବାଳ ଉପରେ ହରି ସାର ସାଉଁଳୁଥିବାବେଳେ ମେଘାର ଖାଲି ଗରମ ନିଃଶ୍ୱାସ ବାହାରୁଥାଏ । ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ପୁରୁଷଟେ ତା ବିଆ ପାଖୁଡ଼ାରେ ହାତ ମାରିବାର ସୁଖ ଅନୁଭବ କରୁଥାଏ ମେଘା । ମେଘା ଦେହରେ ଶିହରଣ ଖେଳି ଯାଉଥାଏ । କିଛି କହୁନଥିଲେ ବି ପ୍ରଥମ ବିଆ ଘର୍ଷଣର ମଜା ନେଉଥାଏ ସେ । ଏପଟେ ହରିସାରଙ୍କ ପ୍ୟାଂଟ ଉପରଟା ଉଚ୍ଚା ହୋଇଯାଇଥାଏ । ମେଘା ବି ସାରଙ୍କୁ ସହଯୋଗ କରିବାରେ ଲାଗିଲା । ସାରଙ୍କ ପ୍ୟାଂଟ ଚେନ ଖୋଲି ଚଡ଼ି ଭିତରୁ ବାହାର କରିଆଣିଲା ସାତ ଇଂଚିଆ ଲମ୍ବା ମୋଟା ବାଣ୍ଡଟାକୁ । ବାଣ୍ଡଟାକୁ ଧରି ସେ ହାତରେ ଖେଳି ଚାଲିଲା । ହରି ସାର ମେଘାକୁ ତଳେ ଶୁଆଇଦେଇ ତା ବିଆ ଭିତରେ ମୁହଁ ପୂରାଇ ଚୁଷି ଚାଲିଲେ । ଜିଭରେ ତା ବିଆ ପାଖୁଡ଼ାକୁ ସଲସଲ କରୁଥିବାବେଳେ ମେଘାର ସିକôାର ତାଙ୍କର କାମନାକୁ ଆହୁରି ଦୁଇଗୁଣିତ କରିଦେଉଥିଲା । ନୂଆ ବିଆ, ଛୋଟ ପିଲାଟା । ଏତେବଡ଼ ବାଣ୍ଡ କ’ଣ ସେ ନେଇପାରିବ । କାଳେ କ’ଣ ହେଇଯିବ ଏଇ ଚିନ୍ତା ଘାରୁଥିଲା । ମେଘା ବିଆରେ ବାଣ୍ଡଟା ପୂରାଇ ଷ୍ଟ୍ରୋକ ମାରିବାକୁ ମନ ହେଉଥିଲେବି ମନରେ ଡର ପଶି ଯାଇଥିଲା । ହେଲେ ହରି ସାର ଯେତେବେଳେ ମେଘା ବିଆରେ ମଝି ଆଙ୍ଗୁଠିଟା ପୂରାଇ ଦେଲେ ସେଇଟା ପଚକିନା ପଶିଗଲା । ସେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇ ମେଘାକୁ ପଚାରିଲେ ମେଘା ତୋର କ’ଣ ଢ଼ିଲା ହେଇ ଯାଇଛି । ସେ କହିଲା ସାର ଆପଣଙ୍କ କଥା ଭାବିଭାବି ସବୁଦିନ ଆଙ୍ଗୁଠି ମାରୁଛି । ତିନିଟା ଆଙ୍ଗୁଠି ପଶି ଯାଉଛି । ହରି ସାରଙ୍କ ମନରେ ଥିବା ଡର କୁଆଡେ଼ ଉଭାଇ ଗଲେ । ନିଜ ବାଣ୍ଡକୁ ସଳଖି ଆଉ ଡେରିନକରି ସେ ମେଘା ବିଆରେ ଢ଼ୁକେଇ ଦେଲେ । ଏତେବଡ଼ ବାଣ୍ଡଟା ମେଘା ବିଆରେ ସଟ କିନା ପଶିଗଲା । ସାର ଷ୍ଟ୍ରୋକ ପରେ ଷ୍ଟ୍ରୋକ ନାଦି ଚାଲିଥା’ନ୍ତି । ଆଃ..ଉ…ଏଁ ମା…ଆଃ…ଉଃ… ଏଁ ମାଁରେ କମ୍ପି ଉଠୁଥାଏ ଘର । ସାର୍ ଆହୁରି ଗିହଁନ୍ତୁ । ଆହୁରି ଜୋରରେ ଗିହଁନ୍ତୁ । ଆପଣଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ଗିହଁଣା ବଢ଼ିଆ ଲାଗୁଛି ବୋଲି କହୁଥାଏ । ହରି ସାର ବି ଆହୁରି ଜୋରରେ ନାଦି ଚାଲିଲେ । ସାର୍ । ନୂଆ ପୋଜରେ କରନ୍ତୁ । ତହୁଁ ହରି ସାର ତାକୁ ଗାଣ୍ଡି ଦେଖାଇବାକୁ କହିଲେ । ମେଘା ତା ଗାଣ୍ଡିଟା ହରି ସାରଙ୍କୁ ଆଡ଼କୁ ରଖି ଦେଇଥାଏ । ବିଆରୁ ବୋହୁଥାଏ ଥପଥପ ଗରମ ପାଣି । ପଛପଟୁ ଟାଣିଆଣି ହରି ସାର ତା ବିଆରେ ବାଣ୍ଡଟା ପୂରାଇ ଗୋଟେ ଷ୍ଟ୍ରୋକ ମାରିବା ବେଳକୁ ମେଘା ଇଲୋ ବୋଉଲୋ କହି ଚିଲାଇ ପକାଇଲା । ୭ ଇଂଚିଆ ମୋଟା ବାଣ୍ଡ, ପୁଣି ପଛୁଆ ଗିହାଁର ହଙ୍କା ପାହାର, ମେଘା କୁଆଡେ଼ ସମ୍ଭାଳିଥା’ନ୍ତା । ତଥାପିବି ହରିସାର ତିନି ଚାରିଟା ଷ୍ଟ୍ରୋକ ମାରିବା ପରେ ମେଘା କହିଲା ସାର , ସେତିକି ଥାଉ, ମୋ ବିଆ ଫାଟିଯିବ ।