ଭାଉଜ.କମ ର ଏଇ ଅସରନ୍ତି ଯୌନ ଜିବନ ର କାହାଣୀ କୁ ମୁଁ ସୁନିତା ପୃଷ୍ଟୀ ଆପଣ ମାନଂକୁ ସ୍ୱାଗତ କରୁଛି ଅଜିର ଏଇ କାହାଣୀ “ସତେକି ଆସିବେ ଫେରି” ବହୁ ପୁରୁଣା ଶ୍ରୀ ଭଗବାନ ପଣ୍ଡା ନ୍କ ଦ୍ୱାରା ରଚିତ ଗଳ୍ପ କୁ ଭାଉଜ ର ପ୍ରେମରେ ବୁଡେଇ ଦେଇ କିଛି ନୁତନ ଭାଷାରେ ଏ କାହାଣି “ସାଥି ସହ ମଧୁ ଶଯ୍ୟା (Sathi saha madhu sajyaa)” । ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ ଚତୁର୍ଥି ରାତିର କିଛି ରୋମାଂଚକର ମୁହୁର୍ତ୍ତ କୁ ଏଇ ଗପ ରେ ରଖା ଯାଇଛି । ଓଡ଼ିଆ ପରିବାରର ଚାଲିଚଳନି ରିତି ନିତି ଓ ଆଦର୍ଶ ସଂସ୍କାର ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତଂକ ଠାରୁ ବହୁତ ଭିନ୍ନ । ବିବାହ ପରେ ଯାଇ ଗୋଟେ ଓଡ଼ିଆ ଝିଅ ବା ପୁଅ ତା’ର ସାଥିର ଛୁଆଁ ପାଇଥାଏ । ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନ୍ୟ କାହା ସହ ସମ୍ପର୍କ ରଖିବାକୁ ମନ ଲୋଡେ ନାହିଁ । ଯୌବନର କାମନା କୁ ନିଜର ସଂଯମ ଦ୍ୱାରା ବାନ୍ଧି ରଖିଥାଏ, ବିବାହର ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ଆଉ ସମ୍ପର୍କ ଗଢେ ତା’ ସହ ଯାହାକୁ ତା’ର ପରିବାର, ସାହି ପଡିଶା, ସମାଜ ଅନୁମତି ପ୍ରଦାନ କରେ ସେତେବେଳେ ଯାହାସହ ସେ ସମ୍ପର୍କ ରଖେ ବା କାମନା ବାସନାରେ ବୁଡି ରହେ ସେ ସବୁ ପାପ ହୁଏ ନାହିଁ ବରଂ ନିହାତି ଦରକାରୀ ହୋଇପଡେ, ସମସ୍ତେ ଅପେକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି ଦୁଇଟି ଦେହର ମିଳନ ର ଫଳକୁ ସବୁ ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧ, ସମ୍ପର୍କିୟ ଅପେକ୍ଷାରେ ଥାନ୍ତି କ’ଣ ହେବ ପୁଅ ନା ଝିଅ । ଦୁଇଟି ଦେହର ମିଳନରେ ଏକ ନୁଆ ଅତ୍ମା ଥାଇ ମଣିଷ ଟେ ଜନ୍ମ ନିଏ । ଏମିତି ଏ ଓଡ଼ିଆ ସମାଜର ରିତିନିତି ।
ଚତୁର୍ଥି ରାତିର ସେହି ଉତକଂଠାର ମୁହୁର୍ତ୍ତ କୁ ବେସ ଭଲରେ ବନ୍ନନା ହୋଇଛି ଏଠି । ନିରଂଜନ ନୁଆ କରି ବିବାହ କରିଛି ଗୌରୀ କୁ । ରାତି ବାରଟା ଚୌଧୁରୀ ପରିବାରରେ ଗହଳ ଚହଳ ପ୍ରାୟ କମି ଅସିଲା । ଖିଆପିଆ ସରିଗଲାଣି । ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବ, ଝିଅ ଝିଆଅଣିଏ ନିଜ ନିଜ ବିଛଣା ଧରିଲେଣି । ଲିଳା ବି ତା’ର ଶୋଇବା ଘର ବତି ବନ୍ଦ କରି ସାରିଲାଣି । ଚାରିଆଡେ ନିରବତା’ର ରାଜୁତି ।
ବାସର ଘର ( ଚତୁର୍ଥି ପାଈଁ ମିଳନର ଘର )। ଗୌରୀ ବସି ରହିଛି ଏକୁଟିଆ । ପଲଂକ ଉପରେ ବିଛା ହୋଇଥିବା ସେଜର ଗୋଟିଏ ପାଖକୁ – କାନ୍ଥ ଆଡକୁ ମୁହଁ କରି । ପିଲି ସଜ ଉପରେ ଦିପଟି ସିଖା ହଲେଇ ମିଂଜି ମିଂଜି ହୋଇ ଜଳୁଛି । ପଲଂକ ବାଡିରେ ଜାତିଜାତିକା ଫୁଲର ବେହେରଣ, ସୁଗନ୍ଧରେ ମହକି ଉଠୁଛି ଘର ସାରା । ଗୌରୀ ବସି ରହିଛି ନିର୍ବାକ ଭାବେ । ଦେହରେ ସିର୍ ସିର୍ ଛଟା ସ୍ତନରେ ମୃଦୁ ମୃଦୁ କମ୍ପନ ଆଖିରେ ଅନେକ ଅଭିଳାଶ ଆଶା ଭରି ରହିଛି ତା’ର, ମନରେ ଡର ନୁଆ ସଥି ସହ ମିଳନ ର ଇଛା । ଭାବୁଛି ବାସର ରାତି ଚାରି ଆଖିର ମିଲନ ହେବ, ଦେହ ଦେହରେ ଉଲଗ୍ନରୁପେ ବୁଡି ରହିବ । ସାଇତା ଯୌବନ ତା’ର ଆଜି ପୁରୁଷର କାମନା ରେ ଲାଗିବ । ନୁଆ ସାଥି ସହ ନୁଆ ଅନୁଭୁତିରେ ନୁଆ ଜିବନ ଆରମ୍ଭ ହେବ ।
କେତେ ଆଶା ଆଉ ଆକାଂକ୍ଷା ଭିତରେ ଗତି କରୁଥିବା କୁଆଁରି ଜିବନରେ ଥରୁଟିଏ ଆସେ – ଏ ମଧୁଶଯ୍ୟା । ଜିବନର ଅବିସ୍ମରଣିୟ ମୁହୁର୍ତ୍ତ ଟିଏ, ମନର ଦେବତା’ର ଦର୍ଶନ ମିଳେ, ଯୌବନର ସାଇତା ଅର୍ଘ୍ୟ ସବୁ ଧାଳିଦେବାକୁ ତାଂକରି ପାଖରେ । ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରରେ ପୁଜା କରିବାକୁ ତାଂକୁ ଇଛା ହୁଏ, ଦେହ ଓ ମନରେ କାମନା ଯାଗେ । ପୁଜାକରେ ସେ । ଷୋଡ଼ଶ ଉପଚାରେ ଶବ୍ଦ ସ୍ପର୍ଶ ରୁପ ରସଗନ୍ଧର ମିଳିତ ମଧୁପର୍କ ଦେଇ । ନିଶେଃଷ କରିଦିଏ ନିଜକୁ । ଦେବତା ସିପ୍ରସନ୍ନ ହୁଅନ୍ତି । ଯାଚଂଜା ହୋଇ ପୁଜାଉପଚାର ତା’ର ଗ୍ରହଣକରନ୍ତି ହସି ହସି । ସଫଳ ହୁଏ କୁଆଁରୀ ଜିବନର ସାଧନା । ସାର୍ଥକ ହୁଏ ନାରୀ ଜିବନର ଗୌରବ ।
ଆଜି ସେହି ଶୁଭଦିନ ଗୌରୀର, ଦେବତା ର ଦର୍ଶନ ପାଇନି, ପାଇବ, ପୂଜାଦେବ । ମୁହୁର୍ତ୍ତେ ମାତ୍ର ଅପେକ୍ଷା ତା ପରେ ……….
ଭାବନାର ଇତି ହେଲା । ଦୁଆରେ କାହାର ପାଦ ଶବ୍ଦ । ଚମକି ପଡିଲା ଗୌରୀ । ନିଶ୍ଚୟ ସେଇ . । ଛାତି ଧଡପଡ କଲା । ନିଶ୍ୱାସ ପ୍ରଖର ହେଉଥିଲେ ବି ଚାପି ଚାପି ମାଇଲା । ଆଗକୁ ଓଢଣା ଟା ଟାଣିଦେଲା ଆଉ ଟିକେ । କାନ ଡେରିଲା … ଖଡ କିନା ଶବ୍ଦ ହେଲା .. କବାଟ ବନ୍ଦ କଲେ ବୋଧେ । ଛାତି ଟା ଥରି ଉଠିଲା ବେଶୀ ବେଶୀ । ମନରେ ଭୟ । ପ୍ରାଣରେ ଆନନ୍ଦ । ଗୌରୀ ସେଇମିତି ବସିରହିଥାଏ ।
ଧିରେ ଧିରେ ପଲଂକ ପାଖକୁ ଅଗେଇ ଗଲା ନିରଂଜନ । ଦିପଟିକୁ ତେଜି ଦେଲା, ଘର ସାରା ବିଛା ହୋଇଗଲା ଆଲୁଅ । ପଲଂକ ଉପରେ ବସିପଡିଲା ଗୌରର ପଛ ପଟେ । ଲକ୍ଷ କଲା ସ୍ତ୍ରୀର ହାବ ଭାବ କାନ୍ଥ ଆଡକୁ ମୁହଁ କରି ବସିଛି ସେ । ମୁଣ୍ଡରେହାତ ଲମ୍ବର ଓଢଣା ।
— ଚବିଶ ବର୍ଷର ଯୁବକ, ଏ ଯାଏଁ କୌଣସି ଯୁବତି କୁ ଏତେ ପାଖରେ ପାଇନି କି କାହା ସହିତ ପ୍ରେମ ସମ୍ପର୍କ ମଧ୍ୟ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରି ନାହିଁ ସେ । ଛାତ୍ର ଜିବନରୁ ଏ ଯାଏଁ ସ୍ତ୍ରୀ ସମ୍ପର୍କରୁ ଦୁରେଇ ରହିଛି, କେବେ କୋଉ ଭାଉଜ ର ମୁକୁଳା ବକ୍ଷ କୁ ଅନେଇ ଦେଇନି, କାହାର ବକ୍ଷୋଜରେ ବି ହାତ ଟିକେ ବୁଲେଇନି । କଲେଜ ରେ ସବୁ ପୁଅ ଝିଅ ଜୌବନ ର କାମନା କୁ ଉଲଗ୍ନ ଭାବେ ଜିଏ ଜାହାର ସଂଗେ ମେଣ୍ଟାଉଥିବା ବେଳେ ନିରଂଜନର ଏଇ ସବୁ ହାବ ଭାବ ଯୋଗୁଁ ତାକୁ ସବୁ ସାଂଗ ମାଇଚିଆ ବୋଲି କହୁଥିଲେ ।
ହେଲେ ଗୌରୀ ତ ତା’ର ପରିଣିତା ସ୍ତ୍ରୀ । ତଥାପି ନିରବ, ସେ ଟିକିଏ ଗୌରୀ ପାଖକୁ ଗଲା । ନିରଂଜନ କିଂତୁ ନିତ୍ୟାନ୍ତ ଅସହ୍ୟ ହେଲା .. ଏମିତି ଚୁପ ରହିବାରୁ । କେତେବେଳ ଯାଏଁ ପାଟି ମୁଦି ରହିବ, ଗୋଟିଏ ଘରେ ଜଣେ ଯୁବକ ଆଉ ଜଣେ ଯୁବତି । କଂଚା ବୟସ, ଭୋକିଲା ଦେହ ମନ, ତୃଷିତ ଆଶା .. ନିରବତା କ’ଣ ସମ୍ଭବ । ହେଲେ କେମିତି ସେ କଥା କହିବ. ଏଣେ ତେଣେ ସେ ଚାହିଁଲା … ନଜର ପଡିଲା ଥାକ ଉପରେ ଥୁଆ ହୋଇଥିବା ପୂର୍ଣାହୁତି ନଡ଼ିଆ ଉପରେ । ତାକୁ ହାତରେ ଧରିଲା.. ଏବେ ସେ କହିବ.. ଗୌରୀପାଖକୁ ଲାଗି ଅସିଲା.. ଖୁବ ପାଖକୁ .. କହିଲା – ଶୁଭୁଚି?
— ଉତ୍ତର ନାହିଁ । ଟିକିଏ ଗଲା ..
ଗୌରୀର ଡାହାଣ ହାତଟାକୁ ଧରିଲା ନିରଂଜନ, ହଲେଇ ଦେଲା ଟିକେ ଓଢଣୀ ଉଠେଇ ଦେଲା ତାଳୁକୁ । ଏ ଯୁଗର ଶିକ୍ଷିତ ଝିଅ ପୁଣି ଏତେ ଲାଜ !
ସ୍ୱାମୀଂକର ପରଶରେ ଲାଜେଇ ଗଲା ଗୌରୀ । ଥରିଉଠିଲା ସର୍ବାଂଗ .. କୋଳର ଗହ୍ୱରର ସେଇ ଲୁଚି ରହିଥିବା ରଂର୍ଧ ଭିତରେ ଉଦିପନା ସୃଷ୍ଟୀ ହେଲା। ବରଡ଼ା ପତର ପରି ଥରିଲା, ଛାତିରେ ଚମକ ଲାଗିଲା.. ସ୍ତନ ଓଜନ ଓଜନ ପିଣ୍ଡ ଜାହା ମୁକ୍ତ ହେବାର ଉତ୍କଂଠାରେ ଥାଏ । ପୁରା ଦେହ ଝାଳେଇ ଗଲା, ଶଂକିତ ମନ ତଳେ ଆହୁରି ପସିଗଲା ଛନକା । କିଛି ଉତ୍ତର କରି ପାରୁନି ସେ କଣ ବା ଉତ୍ତର ଦେବ.. ପ୍ରଥମ ସାର୍ନିଦ୍ଧ ରେ ଲାଜ ସରମ କୁ ଜଳାଂଜଳି ଦେଇ କ’ଣ ବା ମନ ଖୋଲି କଥା ହେବ ସେ ତାଂକୁ । ତଳକୁ ସେମିତି ମୁହଁ କରି ଚାହିଁଲା କଣେଇ କଣେଇ । ହେଲେ ଚାହିଁ ପାରୁନଥିଲା । ଚାରି ଆଖିପତା ର ମିଳନରେ ଢାଂକି ହୋଇ ଆସିଲା ତ’ର ଆଖିପତା । ଫେରାଇ ଆଣିଲା ଦୃଷ୍ଟୀ ।
ତା’ର ଅଳସ ଆଖିର ତରଳ ଚାହାଣୀରେ ଉନ୍ମନା ହେଲା ନିରଂଜନ । ଅଧିର ହୋଇଉଠିଲା ତା’ର ଶୁପ୍ତ ସଂଯମ କାମନା, ଟେଂଗେଇ ହୋଇ ରହିଥିଲା ଲୁହା ପରି ଟାଣ ହତିଆର ଟା । ସ୍ତ୍ରୀର ଚିବୁକକୁ ଧରି ଉଠେଇଲା ମୁହଁ । ସୁହାଗଭରା ପ୍ରଶ୍ନକଲା – କହିବ ନାହିଁ କଥା ?
ବଡ ଅଡୁଆରେ ପଡିଗଲା ଗୌରୀ ! ସ୍ୱାମୀଂକର ଏଭଳି ପ୍ରଶ୍ନ ର କଣ ବା ସେ ଉତ୍ତର ଦେବ । ନ ଦେବ ବା କେମିତି ? ନିହାତି ଅସୁନ୍ଦର ହେବ । ଥଂଗେଇ ଥଂଗେଇ କହିଲା – ମୋ ସାଂଗରେ ଲାଗନି ମୋର ମୁଣ୍ଡ ବିନ୍ଧୁଛି
ନିରଂଜନ – ତା’ ହେଲେ ମୁଣ୍ଡଚିପି ଦେବି ?
ଗୌରୀ – ନା..
ନିରଂଜନ – ନ ହେଲେ ଶୋଇ ପଡୁନ କମିଯିବ ।
ଗୌରୀ ନିରବ । ହୋମ ନଡ଼ିଆ ଖଣ୍ଡକ ବି ସେ ଖାଇ ପାରିନି । କ’ଣ ଶୁଭୁଛି ? ଏଁ.. ! ଈଷତ ମୁହଁ ବୁଲେଇଲା ଗୌରୀ । ପୁଣୀ ଭବୁଛି ସେ ଭାବନାରେ ବୁଡିରହି ।
ସ୍ତ୍ରୀର ଏପରି ଆନମନା ଓ ସଂକୁଚିତା ଭାବ ଲକ୍ଷ୍ୟକରି ନିରଂଜନ ଅଧିର ହେଲା । ଭାବନ କୁ ଖାଲି ଖରାପ ଖରାପ କଥା ଜାକ ତା’ର ଆସୁଥାଏ, ଗୌରୀର ଟିକିଏ ମେଲା ଥିବା ବକ୍ଷ କୁ ଦେଖିଲା ଦୁଇ ଫାଳ ହୋଇ ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ୱ କୁ ଢଳି ରହିଥାଏ । ଭିତର ର କଫି କଲରର ସେମିଜି ଟାର ଟିକିଏ ଅଂଶ ଜଣା ପଡୁଥାଏ । ଲୋଭମନରେ କାମନା କୁ ସ୍ଥିର କରିପାରିଲାନି । ଦୁଇ ହାତରେ ଜାବୁଡି ଧରିଲା ଗୌରୀକୁ .. ଆଉଜେଇ ଆଣିଲା ଛାତିକି । ବିନା ଆପତ୍ତି ରେ ଆଉଜି ଗଲା ଗୌରୀ – ଠିକ୍ ଗୋଟେ ନିର୍ଜିବ ପ୍ରତିମା ଭଳି । କମ୍ପିତ ତନୁଲତା ତା’ର ଲେଟେଇ ଦେଲା ସ୍ୱାମୀଂକର ପ୍ରଶସ୍ତ ବକ୍ଷ ଉପରେ । ଆଖି ବୁଜି ହୋଇଗଲା ସରମରେ, ସ୍ୱାମୀଂକୁ ଅନେଇ ପାରିଲାନି ସେ ।
ପ୍ରଦିପ ଟି ଜଳୁଛି କେରାଣ୍ଡି ମାଛ ପରି ଥରି ଥରି ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀଂକର ମିଳନ ପଥରେ ମିଶାଲ ଟେକି ଦିଗ ଦେଖାଉଛି ସେ । ଯୁବକ ଓ ଯୁବତି ସଂସାରର ହାଟରେ ଦୁଇ ଟି ବଣିକ । ବାଣିଜ କରୁଛନ୍ତି ଧର୍ମ କୁ ସାକ୍ଷୀ ରଖି । ପରସ୍ପର ହୃଦୟର କିଣା ବିକା ଅତି ଗୋପନରେ । ବିନିମୟ କିଛି ନାହିଁ ଏଇ ପ୍ରଦିପ ତା’ର ମୁକ ସାକ୍ଷୀ -ନିରବ ଦର୍ଶକ ।
ସ୍ୱାମୀଂକ ନିବିଡ ଆଶ୍ଳେଷରେ ନିଜକୁ ହଜେଇ ଦେଇଛି ସେ । ଦେହ ମନ ତା’ର ଅଛି କି ନାହିଁ ଜାଣି ପାରୁନି ସେ । ଦାରୁଣ ଲଜ୍ଜାରେ ଛନ୍ଦି ହୋଇ ଯାଇଛି ତା’ର ଚିତ୍ତ । ଆଖି ବୁଜି ବୁଜି ଆସୁଛି, ଶ୍ୱାସ ପ୍ରଖୋର ହୋଇ ଆସୁଛି । ଚାପି ଚାପି ମରୁଚି ସେ । ତା’ର ମୁକୁଳା ତନୁଲତା ଉପରେ କାହାର କର ପଲ୍ଲବ ରହି ରହି ପରଶ ଦେଉଥିଲା ତା’କୁ । ବକ୍ଷଜୋ ପିନ୍ଧା ଲୁଗାରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଗମ୍ବୁଜ ପରି ରହିଥାଏ । ନିରଂଜନ ର ହାତର ଦାବିହୋଇ ସେ ଦୁଇ ଜୁଗଳ ପିଣ୍ଡୁଳାରେ କାମ ବର୍ଷଣ କରୁଥାଏ । ଦଳିଚକଟି ହେଇ ଯାଉଥାଏ, ଗଭିର ଘଂଚ ନାଭିର ନିମ୍ନ ଭାଗରେ ଉତ୍ତାପ ବଢିଚାଲିଥାଏ । ଆଂଗୁଳିର ନିକ୍ଷେପ ରେ ରଂର୍ଧ ଭିତରେ ପାଣୀ ଛୁଟି ଆସୁ ଥାଏ । ଫଁ……………… ଫଁ…………. ନିଶ୍ୱାସର ବେଗ କାମନାର ଧୁଆଁ ପରି ବାହାରି ଆସୁଥିଲା । ଲାଜ ସରମରେ ଆଖି ଖୋଲି ପାରୁନଥିଲା ଗୌରୀ କ’ଣ ଦେଖିବ ସେ ତା’ର ନଗ୍ନ ଶରୀରଟାକୁ କେହି ଗୋଟା ପଣେ ନିଜର କରିଚାଲିଛି, ହେଲେ ତା ମନରେତ ସେଇ ସମାନ କାମନା ଯୌବନରଭୋକ କୁ ତା’ର ଯେମିତି ନିରଂଜନ ମେଣ୍ଟାଉଛି । ଆଃ….. ଉ… ଏ କି ଶବ୍ଦ ତା ପାଟିରୁ ଭାଷି ଆସୁଛି ଚୁପ ରହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ ମଧ୍ୟ୍ୟ ରୋକି ପାରୁନି ସେ ତା’ ନିଜକୁ ।
ହଠାତ ମସୃଣ ଅଧର ଉପରେ ଆଉ ଦୁଇଟି ଅଧର ଛୁଈଁ ଛୁଈଁ ଗଲା, ଥରେ ନୁହେଁ ଥର କୁ ଥର । ଚୁ…. ଚୁ… ମୁ….. ମୁ…. ଉଁ … ଉଁ…. । ଉଲସ୍ସି ଉଠିଲା ଗୌରୀ ଗୋଟାପଣେ ଥରିବାକୁ ଲାଗିଲା ଗୌରୀ । ଆଖିରେ ଲୁହ ଜକେଇଲା – ଆନନ୍ଦାଶ୍ରୁ । ଝରକା କବାଟ
ଦେଇ ପସି ଆସିଲା ମଳୟ ପବନ ଫତ କରି ଲିଭି ଗଲା ଦିପ ଟି ।

ଟିକେ ସମୟ ଗମ୍ଭିର ହୋଇ ଗୋଟିଏ ନିରୋଧକ ଟିଏ ଲଗାଇଦେଲା ନିରଂଜନ ତା’ ଯୌନ ଦଣ୍ଡ ରେ ଆଉ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା ଗର ଗର୍ଦନ .. ଗୌରୀର ବୁଦୁ ବୁଦୁଆ ଜଂଗଲ ଭିତରେ ସତରେ ଖୋଳି ହୋଇ ଚାଲିଥାଏ । ଯୌବନ ର ସେଇ କୁଣ୍ଡ ଭିତରକୁ ବାରମ୍ବାର ପ୍ରବେଶ କରୁଥିଲା ପୁରୁଷର ଧନୁର ବାଣ । ଫାଡି ପକଉଥାଏ ହେଲେ ସେ ସବୁ ମନରେ ପ୍ରଶନ୍ନ ଆଣିଦେଉଥିଲା । ଗଦ…… ଗଦ୍………. ନାଦରେ ଗନ୍ଧ ପୂର୍ଣ ହୋଇ ଗଲା ପାଖ ଆଖ ହେଲେ ସେ ଗନ୍ଧ ବି ଭାରି ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା । ଗୌରୀର ଦୁଇ ହାତ ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ୱରେ ଆଉ ଦୁଇ ହାତତଳେ ମାଡି ରହିଥାଏ । ବାରମ୍ବାର କାମନାର ଗର୍ଭରେ ଆର୍କମଣ ରେ ଉଠିଯାଉଥିବା ହାତକୁ କେହି ଜପି ରଖୁଛି ଆଉ ଗର୍ତ୍ତର ଗଭିର ଭିତରୁ ପିଚ୍ ପିଚ୍ ତରଳ ଗରମ ପାଣୀ ନିଗିଡି ଆସୁଥିଲା । ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ବେଗ ବଢି ଚାଲିଥିଲା ପଲଂକ ଥରୁ ଥାଏ ଯେମିତି ଭୁମିକମ୍ପ ବାରମ୍ବାରତା’କୁ ଆକ୍ରମଣ କରୁଛି । ଓଦା ଓଦା ଜଂଘକୁ ଜଂଘ ବାଜି ଚମତ୍କାର ଫଡ ଫଡ ଶବ୍ଦ ଶୁଭିବା ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ଏମିତି ମିଳନ ର ବେଗକୁ ରୋକ ଦେବା ଲାଗି ନିରଂଜନ ର ମୁଶଳ ଦଣ୍ଡ ରୁ ଭଶ୍………… ଭଶ୍………. ହୋଇ କିଛି ବାହାରି ଚାଲିଲା । କଣ୍ଡମଟି ସେତେବେଳେକୁ ସମ୍ପୁର୍ନ ଫାଟି ସାରୀ ଥାଏ । ସବୁ ରସ ଯାଇ ଗହ୍ୱର ଭିତରେ ପସିବାରେ ଲାଗିଥାଏ । ଶାନ୍ତିରେ ମନ ପୁଲକିତଲାଗୁଥାଏ ଗୌରୀର କଣ ତାକୁ ମିଳିଲା ମନର ଦେବତା ତାକୁ ତା’ର ସବୁ କିଛି ଦେଇଦେଲେ । କ୍ଲାନ୍ତ ହୋଇ ଗଲା ନିରଂଜନର ଶରୀର ଗୌରୀର ନଗ୍ନ ବକ୍ଷରେ ମୁଣ୍ଡକୁ ଯାପି କିଛି ସମୟ ରହିଗଲା ସେହିପରି……… ଆଉ ଉଃ………….. ଆଃ……………. ଊଁ…………. ଉଁ……. ଆଃ … ର ଶବ୍ଦ ନଥିଲା । ଦୁଇ ଦେହ ଚେତା ଶୁନ୍ୟ ହୋଇ ପଡିରହିଲେ । ପନ୍ଦର ମିନିଟ ପରେ ପୂଣୀ ଜୋସ ଆସିଗଲା ନିରଂଜନ ଭୋଗ କୁ ଆଗକୁ ଆଗେଇ ନେଲେ । ଗୌରୀ ତା’ର ଦୁଇ ହାତରେ ନିରଂଜନ କୁ ଛନ୍ଦି ଧରି ପିଏଇ ଚାଲିଲା ଯୌବନ ର ମଦ, ଦୁହେଁ ମଦୁଆଲା ଭବରେ ବୁଡି ରହି ପୁରାରାତି କଟେଇ ଦେଲେ………. ସାଥିର ସକାଳର ଚୁମ୍ବନ ନିରଂଜନ ନ୍କ ନିଦ ଭାଂଗି ଦେଲା ଆଉ ଉଠି ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ମୁକୁଲିତ କେଶରେ ଦେହରେ ଗୋଟେ ଟାୱାଲ ସହ ଆଗରେ ଛିଡା ହୋଇଛି ଗୌରୀ ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶେଇ ଚାହୁଁଛି ସେ ଯେମିତି ସବୁ ଲାଜ ତା’ର ରାତିକରେ ହଜି ଯାଇଛି ଦୁଇ ଓଠରେ ହସ ଫୁଟି ଉଠିଲା .. ପଲଂକ ରୁ ନିରଂଜନ ଉଠି ଯିବା ବେଳେ କେଁ…………………. କରି ଶବ୍ଦ ହେବାରୁ ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁହିଁଂକ ଓଠ ହସି ଦେଲେ ଆଉ ନିରଂଜନ ନିତ୍ୟକର୍ମ ପାଈଁ ବାଥ ରୁମ ଗଲା……………..

ତ ଏ ଥିଲା ଗୋଟିଏ ସୁମଧୁର ଯୌନ ଜିବନର ପ୍ରଥମ ସମ୍ଭୋଗ । ଦୁଇ ଦେହର ବ୍ୱାକୁଳତା ପ୍ରେମର ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ ଦୁହେଁ ଅଜଣାରୁ ପୁରା ଜଣା ସୁଣା ମଣିଷ ପାଲଟି ଗଲେ । ୟାକୁ ହିଁ କୁହନ୍ତି ସେକ୍ସ । ଯାହା ସମ୍ପର୍କ ଦଢି ଦିଏ, ଭରଷା ଅତୁଟ ରଖେ । ସେ ପ୍ରେମ ନୁହେଁ ଯାହା ହୃଦୟକୁ ବୁଝି ପାରେନା, କେବଲଳ ଓଠର ଭାଷା ନୁହେଁ ମନର ଭାଷା ନକହି ବୁଝି ପାରିବା ହିଁ ପ୍ରେମ ର ଏକ ଲକ୍ଷଣ । ମଧୁର ସମ୍ପର୍କର କାହାଣୀ ର ଅଭିଳାଶ ପାଈଁ ଆମକୁ ଏ କାହାଣୀ ଭାଉଜ.କମ ରେ ସ୍ଥାନ ଦେବାକୁ ପଡିଲା । ମୁଁ ଜାଣେ ମୋର ସବୁ ଗେହ୍ଲି ନଣଦ ମାନଂକୁ ମୋର ଏ କାହାଣି ଗେହ୍ଲା ଦିଅର ମାନଂକ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ଭଲ ଲାଗିଥିବ । ଏମିତି ନୁଆ ନୁଆ କାହାଣୀ କୁ ଭାଉଜ.କମ କୁ ଆଣିବା ପାଈଁ ଆପଣ ମାନେ ସହଯୋଗ କରନ୍ତୁ । ନିଜ ଜିବନ ର କିଛି ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି କୁ ଆମ ଭାଉଜ.କମ ର ଫୋରମ ରେ ଲେଖି ସମସ୍ତ କୁ ଜଣାନ୍ତୁ। ଯଦି ଆପଣ ନ୍କ କାହାଣୀ ବେସ ପସନ୍ଦ ଲାଗେ ଆମେ ତାକୁ ବ୍ଳଗରେ ପ୍ରକାଶ କରିବୁ ଏବଂ ଏଥି ପାଈଁ ଆପଣ ଭାଉଜ.କମ ରୁ ଗିଫ୍ଟ ମଧ୍ୟ୍ୟ ପାଇବେ । ଆଜିର କାହାଣି ଏତିକିରଖି ମୁଁ ସୁନିତା ଭଉଜ ପୁଣିନୁଆ କାହାଣୀ ନେଇ ଆସିବି ।
Writer: Sunita Prusty
Publisher:
Pua Gehi Santi Kari Dela Mo Lalua Bia Ku
ପୁଅ ବୋହୂ ଭିତରେ ମନାନ୍ତର ହୋଇ ବୋହୂ ପୁଅକୁ ଛାଡି ଦେଇ ତା ବାପ ଘରକୁ ପଳେଇ ଯିବାରୁପୁଅ ହଇରାଣ ହେଉଥିବା ଜାଣି ତାକୁ ସାହଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ସବିତା ଗାଆଁରୁ ପୁଅ ପାଖକୁଆସିଲେ! ସବିତା ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲେ ବୋହୂର ଅନୁସ୍ଥିତିରେ ପୁଅ ଅଜିତ ସବୁବେଳେ ଭାରି ଚିନ୍ତାରେରହୁଛି ଏବଂ ଦୁଃଖୀ ଜଣା ଯାଉଛି! ସବିତା ଠିକ୍ ଜାଣିଥିଲେ ବୋହୂର ଅଭାବ ହିଁ ପୁଅ ଅଜିତରଏହି ଚିନ୍ତିତ ଭାବ ଆଉ ଅସୁଖି ହେବାର ମୂଳ କାରଣ! କାରଣ ଏଇ ଯୁବା ବୟସରେ ପୁରୁଷ ପାଇଁସବୁ ଠାରୁ ବେଶୀ ଦୁଃଖ ହେଉଛି ସ୍ତ୍ରୀର ଅନୁପସ୍ଥିତି! ସେଦିନ ଅଜିତ ତା ବେଡ ରୁମ୍ରେ ଥିଲା ବେଳେ ସବିତା ଭିତରକୁ ଗଲେ! ସେ ଯାଇ ବେଡଉପରେ ପୁଅ ପାଖରେ ବସିଲେ! ପଚାରିଲେ: କ’ଣ ହେଇଚି ଅଜୁ, ତୁ ଭାରି ଶୁଖିଲା ଦିଶୁଚୁ !ଭାରି ଚିନ୍ତିତ ହେଲା ଭଳି ଜଣା ପଡୁଚୁ| – ନାଇଁ ବୋଉ, ସିଏ କିଛି ନାହିଁ! ଏବେ ମତେ କିଛି ଭଲ ଲାଗୁନି! ହଁ, ମୁଁ ଜାଣିଚି, ବୋହୂ ନାହିଁ ତ! ତେଣୁ ତତେ ଭଲ ଲାଗୁ ନଥିବ!- ନାଇ ବୋଉ, ସେମିତି କିଛି ନାହିଁ!: ଆରେ…ତୁ ମନା କଲେ ହବ! ମୁଁ ତୋ ବୋଉ, ମୁଁ ତୋ ମନ କଥା ଜାଣି ପାରିବିନି! ବାହା ନ ହେବା ବେଳକଥା ଅଲଗା! ବାହାହେଲା ପରେ ସ୍ତ୍ରୀ ପାଖରେ ନ ରହିଲେ କ’ଣ ଭଲ ଲାଗିବ!ଅନ୍ୟ ବେଳେ ନ ହେଲେ ବି ରାତିରେ ଶୋଇବା ବେଳେ ନିଶ୍ଚୟ ତ ସ୍ତ୍ରୀ କଥା ମନେ ପଡିବ! ତାଅଭାବ ତ ଅନୁଭୂତ ହେବ! – ହଁ ବୋଉ, ମୋର ତା କଥା ଭାରି ମନେ ପଡୁଚି! ଶୋଇଲା ବେଳେ ଭାରି ଖରାପ ଲାଗୁଚି!ମୋଟେ ନିଦ ହଉନି! : ହଁ ହେଇଥିବ! ସେମିତି ହୁଏ! ବାହାଘର ପରେ ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଭିତର ସଂପର୍କର ନିବିଡ଼ତାଅଭ୍ୟାସରେ ପଡି ଯାଇଥାଏ ତ! ସେଥିପାଇଁ ଅନୁସ୍ଥିତିର ଅଭାବଟା ବେଶୀ ଅନୁଭୁତ ହୁଏ…ତେଣୁସହଜରେ ନିଦ ହୁଏ ନାହିଁ! ମୁଁ ମୋ କଥାରୁ ଜାଣୁନି! ମୁଁ ଆସି ବୁଢ଼ୀ ହେବାକୁ ବସିଲେଣି! ତୋବାପା ଗଲା ଦିନୁ ମତେ ପରା ରାତିରେ ନିଦ ହଉନି! ବିଛଣାକୁ ଗଲା ମାତ୍ରେ ତୋ ବାପା କଥାମନେ ପଡୁଚି!- ବୋଉ, ବାପା ତୋ ସହିତ ଯାହା କଲେ, ସେଥିରେ ପୁଣି ତୁ ଏବେ ବି ତାଙ୍କ କଥା ମନେପକୋଉଚୁ! : କ’ଣ ଆଉ କରିବି! ମନେ ନ ପକେଇ ମୋର ଆଉ ଚାରା କ’ଣ ଅଛି! ରାତିରେ ବିଛଣାକୁଗଲା ମାତ୍ରେ ତ ତାଙ୍କ କଥା ମନେ ପଡୁଚିଏକୁଟିଆ ରହିବାର ଯନ୍ତ୍ରଣା ସବିତାଙ୍କୁ ଜଣା! ବର୍ଷେ ତଳେ ତାଙ୍କ ସ୍ବାମୀ ଅଳ୍ପ ବୟସର ଗୋଟିଏଟୋକିକି ନେଇ ପଳେଇ ଯାଇଛନ୍ତି! ସ୍ବାମୀ ଗଲା ଦିନ ଠାରୁ ସବିତାଙ୍କ ଦେହ ମନ ସବୁବେଳେହାହାକାର କରୁଚି! ରାତିରେ ନିଦ ହେଉନି! ବିଛଣାକୁ ଗଲେ କାହାକୁ ଗୋଟାଏ କୁଣ୍ଢେଇଶୋଇବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଚି…ହେଲେ କିଏ ଅଛି ଯେ କାହାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଶୋଇବେ! ଶେଷକୁଗଦି ବିଛଣା ଉପରେ ଛାତିକୁ ରଗଡି ତକିଆଟାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଶୋଉଚନ୍ତି! ହେଲେ ସେଥିରେ କ’ଣଶାନ୍ତି ମିଳୁଚି! ବରଂ ଦେହର ଜ୍ବାଳା ଦିନକୁ ଦିନ ବଢ଼ୁଚିବୋହୂ ନ ଥିବାରୁ ଅଜୁଟା ସତରେ ଭାରି ହଇରାଣ ହଉଥିବ! ନୂଆ ନୂଆ ବାହାହେଲା ବେଳେଅଜୁବାପା ପରା ରାତିକି ଦିଇ ତିନିଥର ଗେହିଁବା ପରେ ବି ତାଙ୍କ ଲଙ୍ଗଳା ଦେହକୁ ରାତିସାରା ନକୁଣ୍ଢେଇଲେ ତାଙ୍କୁ ନିଦ ହଉ ନ ଥିଲା! ଅଜୁର ଦୁଃଖ ସେ ବୁଝି ପାରୁଛନ୍ତି, ହେଲେ ସିଏ କ’ଣ କରିପାରିବେ! ହଁ, ପାରିବେ ନାର୍ହି କାହିଁକି…କିନ୍ତୁ ଅଜୁ ଯଦି… ହେଃ…ସିଏ ଏମିତି କ’ଣ ଭାବୁଚିଏମିତି ଭାବିବାଟା ପାପ! କିନ୍ତୁ…ପାପ କ’ଣ ଯେ! କାହାକୁ ଖୁସି ଦେବା କି ନିଜେ ଖୁସି ହେବାକ’ଣ ପାପ! ତାହା ଛଡ଼ା ବାହାର ଦେଶରେ ତ ପୁଣି ମାଆ ପୁଅ ଭିତରେ ଏମିତି ସବୁ କାମଚଳୁଚି! ମାଆ ପୁଅ ପରସ୍ପରର ଅଭାବ ମେଣ୍ଟାଉଛନ୍ତି…ସୁଖ ଦିଆ ନିଆ ହେଉଛନ୍ତି! ତେଣୁ ଅଜୁଆଉ ସିଏ ଯଦି…! ସିଏ ଥରେ ଚେଷ୍ଟା କରିବେ କି? : ଅଜୁ, ମୁଁ ଗୋଟାଏ କଥା କହିବି! ତୁ କିଛି ଭାବିବୁ ନାହିଁ ତ?- କହୁନୁ ବୋଉ, ମୁଁ କିଛି ଭାବିବି କାହିଁକି! : ନାଇଁ, ଥାଉ! ତୁ କାଳେ ଖରାପ ଭାବିବୁ! – ନାଇଁ ବୋଉ ମୁଁ କାହିଁକି ଖରାପ ଭାବିବି! ତୁ କ’ଣ କହିବୁ କହୁନୁ! : ମୁଁ କ’ଣ କହୁ ଥିଲିକି… ବୋହୂ ତା ବାପ ଘରକୁ ପଳେଇ ଯିବା ଦିନ ଠାରୁ ତୁ ଭାରି ହଇରାଣହେଉଚୁ! ମୁଁ ସିନା ଆସି ତୋ ଖିଆ ପିଆ ଭଲ ମନ୍ଦ ବୁଝି ଦଉଚି! ହେଲେ, ତୋ ଶୋଇବାଖବର…? ତୁ ଯଦି ଚାହିଁବୁ ତାହେଲେ… ମୁଁ… – ତୁ …ତୁ କ’ଣ କରି ପାରିବୁ: ପାରିବିନି କାହିଁକି, ବୋହୂ ନାହିଁ ବୋଲି ତ ମୁଁ ଆସି ଘରର ଭଲ ମନ୍ଦ ଆଉ ତୋ ଖାଇବା ପିଇବାକଥା ବୁଝୁଚି! ଆଉ ତୁ ଯଦି କହିବୁ, ତାହେଲେ ତୋ ପାଖରେ ଶୋଇ ବାକି ଖବରଟା କ’ଣ ମୁଁବୁଝି ପାରିବିନି! – ବାକି ଖବର! ବାକି ଖବରଟା ମାନେ…: ମାନେଟା କ’ଣ ବୁଝି ପାରୁନୁ ବା! ମାନେ ତୋ ଶୋଇବା ଖବର! – ଶୋଇବା ଖବର ବୁଝିବୁ ମାନେ…: ଏଇ ସରଳ କଥାଟା ବୁଝି ପାରୁନୁ କ’ଣ ମଁ?- ହେ ଭଗବାନ! ବୋଉ ତୁ… ସତରେ…! : ହଁ ଅଜୁ! ମୁଁ ବି ତ ତୋ ପରି ଏକୁଟିଆ ଛଟପଟ ହେଉଚି! ତୋ ବାପା ମୋତେ ଛାଡି ସେଟୋକିକି ନେଇ ଗଲା ପରଠାରୁ ମୁଁ ପୁରା ପାଗଳୀ ହୋଇ ଗଲେଣି! ତୁ କହ ତ ଅଜୁ, ମୋବୟସର ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ସ୍ବାମୀକି ଛାଡି କେମିତି ସମ୍ଭାଳି ରହି ପାରିବ! ଆମ ଦିଇ ଜଣଙ୍କରଏବେ ଏକା ଅବସ୍ଥା! ତେଣୁ ଆମେ ଦୁହେଁ କାହିଁକି ପରସ୍ପରର ଅଭାବ ପୂରଣ କରି ଖୁସିରେ ନରହିବା! ବାହାର ଦେଶରେ ତ ପୁଣି ମାଆ ପୁଅ…ଅଜୁ ତା ବୋଉ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁଲା! ତା ମୁହଁଟା ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ହୋଇ ଉଠିଲା! ବୋଉ ପାଖକୁ ଘୁଞ୍ଚି୍ଯାଇବୋଉକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ତା ଗାଲରେ ଚୁମା ଦେଲା! ସେ ବୋଉ ଆଖିକୁ ଚାହିଁଲା! ଅଠଚାଳିଶ ବର୍ଷବୟସରେ ତା ବୋଉ ଦେହରେ ଏବେବି ଚମକ ରହିଚି, ଯାହା ତାପରି ଯୁବକକୁ ଭରପୁର ଆନନ୍ଦଦେଇ ପାରିବ! ସବିତା ପୁଅ ଆଖିକୁ ଚାହିଁଲେ! ଦେଖିଲେ ତା ଆଖି ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ଦିଶୁଚି! ସେ ଅଜୁରଦୁଇ ହାତକୁ ନେଇ ନିଜ ଦୁଧ ଉପରେ ରଖିଲେ! : ଆଃ..ଅଜୁ, ମୁଁ ଆଉ ଏ ଦେହର ଜ୍ବାଳା ସମ୍ଭାଳି ପାରୁନି…ଅଜିତ ସବିତାକୁ ଭିଡିନେଇ ବେଡ ଉପରେ ଚିତ୍କରି ଶୁଆଇ ପକେଇ ନିଜ ଲୁଙ୍ଗି ଖୋଲିପକାଇଲା! ସବିତାଙ୍କ ଶାଢ଼ୀ ଓ ସାୟାକୁ ଅଣ୍ଟା ଉପର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଟେକିଦେଇ ଦିଇ ଗୋଡକୁମେଲେଇ ଦେଲା! ସବିତା ବ୍ରା କି ପାଣ୍ଟି ପିନ୍ଧି ନ ଥିଲେ! ଅଜିତ ସବିତାଙ୍କ ଦୁଇ ଗୋଡ ମଝିରେଆଣ୍ଠେଇ ପଡି ଗହଳିଆ ବାଳରେ ଘୋଡେଇ ହୋଇ ଥିବା ବୋଉର ଫୁଲିଲା ବିଆ ଉପରେଗୋଟାଏ ଚୁମା ଦେଲା! ଦୁଇ ହାତରେ ବିଆ ବାଳକୁ ଆଡେଇ ନାଲି ଫର ଫର ବିଆ ଓଠକୁପାଟିରେ ପୁରେଇ ଚୁଚୁମି ପକେଇଲା! ଉଗ୍ର ଉତେଜନାରେ ସବିତା ଚିତ୍କାର କରି ଉଠିଲେ!ତାଙ୍କ ବିଆ ଭିତରଟା ଶିର୍ ଶିର୍ ହୋଇ ଉଠିଲା! ତାପରେ ଅଜିତ ତା ଶକ୍ତ ଲମ୍ବା ବାଣ୍ଡକୁବୋଉ ବିଆ ଫାଟରେ ଲଗେଇ ଭିତରକୁ ଦାବି ଦେଲା! ତା’ର ଲମ୍ବା ଆଉ ମୋଟା ବାଣ୍ଡଟା ମୂଳପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତା ବୋଉ ବିଆ ଭିତରେ ଗଳିଗଲା! ଦି ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇ ଦଳି ସେ ଜୋର ଜୋର ଅଣ୍ଟାକୁଦାବି ଗେହିଁବାକୁ ଲାଗିଲା! ଜୋର ଜୋର ନିଃଶ୍ବାସ ନେଇ ସବିତା ଶିତ୍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲେଦଶ ମିନିଟ୍ ଗେହିଁବା ବେଳକୁ ହଠାତ୍ ସବିତା ଜୋରରେ ଅଜିତକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲେ! ତାଙ୍କବିଆ ଭିତର ଓଦା ହୋଇଗଲା, ଦେହ ଝିମଝିମ ଲାଗିଲା! ଅଜିତ ବି ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲା ନାହିଁ!ସେ ତା ବାଣ୍ଡକୁ ବୋଉ ବିଆର ଅତି ଭିତରକୁ ଦାବି ଦେଇ ବୋଉକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲା! ତା ବାଣ୍ଡରୁପିଚ ପିଚ ହୋଇ ଗରମ ବୀର୍ଯ ବାହାରି ତା ବୋଉ ବିଆ ଭିତରେ ଭରି ହୋଇଗଲା! ଧଇଁ ସଇଁହୋଇ ସବିତା ଅଜିତକୁ କୁଂଢ଼େଇ ଧରି ତା ପିଠିକି ଆଉଁସି ପକେଇଲେ ଓ ଅଜିତ ଗାଲ ଓ ଓଠରେଚୁମା ଦେବାକୁ ଲାଗିଲେ! ଦୁହେଁ କିଛି ସମୟ ପରସ୍ପରକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ପଡି ରହିବା ପରେ ସବିତାଡାକିଲେ,: ଅଜୁ,..- ଉଁ…: ଏବେ ତତେ କେମିତି ଲାଗୁଚି, ଭଲ ଲାଗୁଚି ନା…- ହଁ ବୋଉ, ବହୁତ ଭଲ ଲାଗୁଚି! ତତେ ଭଲ ଲାଗିଲା ତ!: ଆଃ ଅଜୁ, ସତରେ ଏତେ ଦିନେ ଆଜି ମତେ ଟିକିଏ ଶାନ୍ତି ଲାଗିଲାସେଦିନ ରାତିରେ ଖାଇ ସାରି ମାଆ ପୁଅ ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ଶୋଇଲେ! ନୂଆ ନୂଆ ବାହାହେବାବେଳେ ସ୍ତ୍ରୀ ରୋଜିକୁ ଗେହିଁବା ଭଳି ଅଜିତ ତା ବୋଉକୁ ତିନିଥର ଗେହିଁବା ପରେ ହାଲିଆ ହୋଇଦୁହେଁ କୁଣ୍ଢାକୁଣ୍ଢି ହୋଇ ଶୋଇ ପଡିଲେ! ପରଦିନ ସକାଳୁ ଅଜିତର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଲା ବେଳକୁଦେଖିଲା ବୋଉ ତା ବାଣ୍ଡକୁ ପାଟିରେ ପୁରେଇ ଚୁଚୁମୁଚି! ଅଜିତର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିବା ଦେଖି ସବିତାମୁରୁକି ହସି ଅଜିତ ପାଖକୁ ଆସି ଚାପା କଣ୍ଠରେ କହିଲେ: ଏଇଟା ମୋର ପୁରୁଣା ଅଭ୍ୟାସଅଜିତ ସବିତାକୁ ଛାତି ଉପରକୁ ଟାଣି ନେଇ ଛାତିରେ ଚାପି ଓଠରେ ଚୁମା ଦେଲା! ଦୁଇ ହାତରେବୋଉର ବଡ ବଡ ମାଂସାଳ ନରମ ପିଚାକୁ ଦଳି ପକେଇଲା! ତା ଶକ୍ତ ବାଣ୍ଡଟା ସବିତାଙ୍କ ତଳିପେଟରେ ଦାବି ହେଉ ଥିଲା! ସବିତା ଅଜିତର ଓଠକୁ ଆସ୍ତେ କାମୁଡି ତା ବଡ ବଡ ଦୁଧକୁ ଅଜିତଛାତିରେ ରଗଡି ପିଚାକୁ ଟିକିଏ ଉପରକୁ ଟେକି ବାଁ ହାତଟା ନେଇ ଅଜିତର ଶକ୍ତ ବାଣ୍ଡକୁ ତାରସାଳ ବିଆ ଫାଟରେ ଲଗେଇ ପିଚାକୁ ଦାବିଦେଲା! ଅଜିତର ଶକ୍ତ ବାଣ୍ଡଟା ତା ଗହିରିଆ ରସାଳବିଆ ଭିତରକୁ ଗଳିଗଲା! ସେ ତା ପିଚାକୁ ନଚେଇ ଅଜିତର ବାଣ୍ଡ ଉପରେ ଉଠ ପଡ ହେଲାଅଜିତ ଦୁଇ ହାତରେ ସବିତାର ଅଂଟାକୁ ଧରି ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କଲା! ଅଳ୍ପ କେତେ ମିନିଟ ଉଠ ପଡହେବାପରେ ସବିତା ଥକି ପଡିଲା ଓ ତା’ ର ଜୋର ନିଶ୍ବାସ ବହିଲା! ସବିତା ଧଇଁସଇଁ ହୋଇପଡି କହିଲା: ଏ ମା…ମୋ ଦେହ କ’ଣ ହେଇ ଗଲାଣି ! ମୁଁ ଆଉ ପାରିବିନି! ତୁ ଏଥର କରଅଜିତ ସବିତାଙ୍କୁ ବେଡରେ ଓଲଟେଇ ଶୁଆଇ ଦୁଧକୁ ରଗଡି ଦଳି ଉପର ପଟରୁ ଜୋର ଜୋରଗେହିଁଲା! ସବିତା ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଶିତ୍କାର କରିବାରେ ଲାଗିଲା! ଅଜିତ ସବୁତକ ବୀର୍ଯ ସବିତା ବିଆଭିତରେ ଛାଡି କ୍ଲାନ୍ତ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗେହିଁ ଚାଲିଲା! ଦୁହେଁ କୁଣ୍ଢାକୁଣ୍ଢି ହୋଇ କିଛି ସମୟ ଶୋଇରହିଲେ!- ବୋଉ, କିଛି ଅସୁବିଧା ହେବନି ତ… : ଅସୁବିଧା…ମାନେ…କି ଅସୁବିଧା- ଏଇ…ମାନେ, ତୋ’ର ତ ଏମିତି ଏବେ ବେଶୀ ବୟସ ହେଇନି…ତୋର ଏବେ ତ ମେନ୍ସହଉଥିବ…କିଛି ପ୍ରୋଟେକ୍ସନ ନ ନେଇ ମୁଁ ଭିତରେ ଡିସ୍ଚାର୍ଯ କରୁଚି ତ…: ଓ…ମୋ ଭିତରେ ତୁ ବୀର୍ଯ ଛାଡୁଚୁ ତେଣୁ କାଳେ ମୁଁ ପ୍ରେଗ୍ନାଣ୍ଟ ହେଇଯିବି ଆଉ ମୋପେଟରେ ଛୁଆ ରହିଯିବ ବୋଲି ଡରୁଚୁ…ନୁହଁ… କିନ୍ତୁ ଡରିବାର କିଛି ନାହିଁ! ତୁ ମୋ ଭିତରେଯେତେ ବୀର୍ଯ ଲୋଡ୍ କଲେବି ମୋ ପେଟରେ ଛୁଆ ରହିବାର ମୋଟେ ସମ୍ଭାବନା ନାହିଁ, କାରଣମୁଁ ବହୁ ଦିନ ହେବ ଫାମିଲି ପ୍ଲାନିଂ ଅପରେସନ ହୋଇ ସାରିଛି!ବୋଉକୁ ଚୁମା ଦେଇ ଅଜିତ କହିଲା – ତା ମାନେ ବୋଉ ତତେ… ବୋଉ କହିଲା ଯେତେବେଳେ,ଯେତେଥର ଗେହିଁଲେ ବି ପ୍ରବ୍ଲେମ ନାହିଁସବିତା ପଚାରିଲା: ମୁଁ ତତେ କେମିତି ଲାଗିଲି! ମାନେ ମତେ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ତତେ ଭଲ ଲାଗିଲାତ? ମୋ ବିଆ ଗେହିଁବାକୁ ରୋଜି ବିଆ ଭଳି ଲାଗି ନ ଥିବ! – କିଏ କହିଲାତୋ ବିଆ ତ ରୋଜି ବିଆ ଠାରୁ ବହୁତ ନାଇସ୍!: ଯାହା ହେଲେ ବି ରୋଜିର ଟୋକି ବିଆ! ମୁଁ ତ ଆସି ବୁଢ଼ୀ ହେଲେଣି…ବୁଝିଲୁ ବୋଉ, ତୋ ବିଆ କୋଉ ଟୋକି ବିଆ ଠାରୁ କମ୍ ନୁହଁ! କଥାରେ ଅଛି ଓଲଡ ଇଜ୍ଗୋଲ୍ଡ୍! ବୟସ୍କା ମାଇକିନିଆ ବିଆର ଗୋଟାଏ ଅଲଗା ଚାର୍ମ ଅଛି! ତୋ ବିଆ ଯେମିତିଗହିରିଆ ଆଉ ରସାଳ ନା, ମୋର ତ ଦିନ ରାତି ଗେହିଁବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହଉଚି!: ଗେହୁଁନୁ, ଗେହିଁବା ପାଇଁ କ’ଣ ମୁଁ ତୋତେ ମନା କରୁଚି! ସବିତା ମୁରୁକି ହସି ଦେଇ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧିଲେ! ସବିତା ଭାବୁଥିଲେ ଏଥର ତାଙ୍କର ପୁଅ ପାଖକୁଆସିବାଟା ସାର୍ଥକ ହେଉଚି! ଯେତେ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବୋହୂ ନ ଆସିଚି ସେତେ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତତାଙ୍କର କଚେ ପୁଅ ବାର! ପୁଅ ପାଖରେ ଶୋଇ ସେ ବୋହୂର କାମ ଚଳେଇବେ! ସେଥିରେପୁଅର କାମ ଚଳିବ, ତାଙ୍କ କାମ ବି ଚଳିବ! ସବିତା ଉଠି ରୋଷେଇ ଘରକୁ ଯାଇ ଜଳଖିଆ ତିଆରି କଲେ! ଅଜିତ ଉଠି ବାଥରୁମ ଗଲା!ବାଥରୁମରୁ ଫେରି ଅଫିସ ଯିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଲା! ସବିତା ଜଳଖିଆ ବାଢିଲେ! ଜଳଖିଆଖାଇସାରି ଅଫିସ ଯିବାବେଳକୁ ଅଜିତ ସବିତା ପାଖକୁ ଯାଇ ତାଙ୍କୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି ଗାଢ ଚୁମାଦେଲା! ସବିତା ଅଜିତ ଛାତିରେ ତାଙ୍କ ବଡ ବଡ ଦୁଧକୁ ଚାପି ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶେଇ କହିଲେ:ଅଫିସ ସରିଲେ ଶୀଘ୍ର ଘରକୁ ପଳେଇ ଆସିବୁ! ମୋଟେ ଡେରି କରିବୁନି! ମୁଁ ତୋତେ ଅପେକ୍ଷାକରିଥିବି ମୁରୁକି ହସି ଅଜିତ ବୋଉର ଦୁଧକୁ ଆସ୍ତେ ଦଳି ଆଉ ବିଆରେ ହାତ ମାରି କହିଲା – ତୋର ଆକୁଆଉ ଆକୁ ଭୁଲି ମୁଁ କ’ଣ ରହି ପାରିବି! ସବିତା ଅଜିତକୁ ଟିକିଏ ଚୁମୁଟି ଦେଇ କହିଲା – ଯାଃ..ତୁଭାରି ଦୁଷ୍ଟ… ସଂଧ୍ୟାରେ ଅଜିତ ଅଫିସରୁ ଫେରିଲା ବେଳକୁ ସବିତା ଡୋର ପାଖରେ ତାକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲେ!- ବୋଉ ମୋର ଫେରିବାରେ ଡେରି ହେଲାକି! ସବିତା ମୁରୁକି ହସିଦେଲା! : ମୁଁ ଜାଣେ ତୁ ଡେରି କରି ପାରିବୁ ନାହିଁସବିତା ଅଜିତକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରି ଚୁମା ଦେଲେ! ଅଜିତ ବୋଉ ଅଣ୍ଟାରେ ହାତକୁ ଗୁଡେଇ ଗଭୀରଭାବରେ ଜଡାଇ ଧରିଲା! ସବିତାଙ୍କ ବଡ ବଡ ଦୁଧ ଅଜିତର ଛାତିରେ ଚାପିହେଲା! ଅଜିତରଶକ୍ତ ବାଣ୍ଡ ତା ବୋଉର ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିରେ ଚାପିହେଲା! ସେ ବୋଉର ଦୁଧକୁ ଶାଢୀ ମିଶା ମୁଠେଇଦଳିଲା! ସବିତା ପାଟିରୁ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଶିତ୍କାର ଶୁଭିଲା! ଅଜିତ ଦୁଇ ବାହୁରେ ବୋଉକୁ ଟେକିନେଇବେଡ
ରୁମକୁ ଚାଲିଲା!: ଆରେ ଆରେ, ଇଏ କ’ଣ କରୁଚୁ… ଛାଡ ମତେ…ଆଗେ ଫ୍ରେସ ହୋଇ ସାରେ…ତାପରେ… – ଓ…ବୋଉ…ମତେ ଭାରି ଭୋକ…: ସେଇଥି ପାଇଁ ତ କହୁଚି ଯା ଡ୍ରେସ ଖୋଲି ଦେଇ ଫ୍ରେସ ହୋଇ ପଡ! ମୁଁ ଜଳଖିଆ ଆଣେ!- ଉହୁଁ ମୋର ଏବେ ଜଳଖିଆ ଦରକାର ନାହିଁ ! ଏବେ ମୁଁ ତୋତେ ଚାହେଁ…: ନାହିଁ…ନାହିଁ…ଏବେ ନୁହଁ! ଆଗେ ଡ୍ରେସ ଖୋଲି ଫ୍ରେସ ହୋଇସାରେ…କଫି ପିଇବା ପରେଯାହା କରିବାର କରିବୁ! ଅଜିତ ସବିତାକୁ ବେଡ ଉପରେ ଶୁଆଇ ପକେଇ ତା ଶାଢୀ ଓ ସାୟାକୁଅଣ୍ଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଟେକିଦେଇ ଦୁଇ ଗୋଡକୁ ମେଲେଇ ତା ବିଆରେ ଗୋଟାଏ ଚୁମା ଦେଲା! – ରହ, ଆଗେ ତୋର ଏଠୁ ବାହାରିବା କଫି ପିଇ ସାରେ ତାପରେ ଫ୍ରେସ ହୋଇ ତୁ ତିଆରି କରିବାକଫି ପିଇବି! ଅଜିତ ସବିତାଙ୍କ ବିଆରେ ମୁହଁ ଲଗେଇ ଚୁଚୁମିଲା!: ଉହୁଁ ଏବେ ନୁହେଁ ଶୋଇବା ବେଳକୁ ଏ କଫି ପିଇବୁ! ଛାଡେ ମତେ! ଅଜିତ ସବିତାଙ୍କ ବିଆରୁ ମୁହଁ ଉଠେଇଲା! ସବିତା ଉଠି ପଡି ତା ଶାଢୀ ଓ ସାୟା ସଜାଡୁ ସଜାଡୁକହଲା: ଯାଃ, ତୁ ଭାରି ଦୁଷ୍ଟ ହେଲୁଣିଅଜିତ ଡ୍ରେସ ବଦଳି ଫ୍ରେସ ହୋଇ ଆସି ସୋଫା ଉପରେ ବସି ଖବର କାଗଜ ଉପରେ ଆଖିବୁଲାଉ ଥିଲା! ସବିତା କଫି କପ୍ ଆଣି ଟି ପୟ ଉପରେ ରଖିଦେଇ ସୋଫା ଉପରେ ଅଜିତପାଖରେ ବସି କହିଲେ – କଫି ପିଇ ଦେ ଫ୍ରେସ ଲାଗିବ! ଟି ପୟ ଉପରୁ କଫି କପ୍ଟା ନେଉ ନେଉ ଅଜିତ କହିଲା – ବୋଉ ଚାଲୁନୁ ଆଜି ସିନେମାଯିବା! ଭଲ ପିକ୍ଚର ଟାଏ ପଡିଚି! ଭାରି ହିଟ୍ ପିକ୍ଚର!ଅଜିତ ଉପରକୁ ଆଉଜି ପଡି ସବିତା କହିଲେ – ହିଟ ହବା ପାଇଁ କ’ଣ ହିଟ୍ ପିକଚର ଦେଖିବାନିହାତି ଦରକାର! ବେଡ ରୁମକୁ ଚାଲୁନୁ, ବଳେ ବଳେ ହିଟ୍ ଆସିଯିବକଫି କପ୍ଟାକୁ ଟି ପୟ ଉପରେ ରଖି ସବିତାକୁ ଛାତି ଉପରକୁ ଭିଡିନେଇ ଅଜିତ କହିଲା ସତରେ ବୋଉ ତୁ…ସବିତା ଉଠିପଡି ଅଜିତ ହାତଧରି କହିଲେ: ତୋର ହିଟ୍ ହବା ପରା ଦରକାର! ଆସୁନୁବେଡ୍ରୁମକୁ ଯିବା! ଅଜିତର ହାତ ଧରି ସବିତା ବେଡରୁମ୍କୁ ନେଇଗଲା! ଦେହ ଓ ମନରଗରମ କମେଇବା ପାଇଁ ଦୁହେଁ ମସ୍ତ ହୋଇ ଉଠିଲେ! ଦେହର ହିଟ୍ କମିବା ବେଳକୁ ଦୁହେଁଏମିତି ହାଲିଆ ହୋଇ ପଡିଥିଲେ ଯେ କେତେବେଳେ ଆଖିକି ନିଦ ହୋଇ ଗଲା ସେ ଦୁହେଁ ଜାଣିପାରିଲେନି! ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଲା ବେଳକୁ ସବିତା ଦେଖିଲେ ଅଜିତ ତାଙ୍କ ସଂପୂଣ୍ଣ ଲଙ୍ଗଳା ଦେହକୁକୁଣ୍ଢେଇ ଶୋଇଚି! କାନ୍ଥ ଘଂଟାରେ ରାତି ଦଶଟା ବାଜିଲା!: ଏ ମା… ଦଶଟା ବାଜିଲାଣି…ରୋଷେଇ କେତେବେଳେ ହବ! ଛାଡିଲୁ ମୁଁ ଯାଏ ସବିତା ଅଜିତର ବାହୁ ବଂଧନରୁ ମୁକୁଳିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ! ସବିତାକୁ ଛାତିରେ ଭିଡି ଧରି ତାଙ୍କଦୁଧରେ ମୁହଁ ଘଷୁ ଘଷୁ ଅଜିତ କହିଲା – ଥାଉ ବୋଉ, ଏତେ ରାତିରେ କ’ଣ ଆଉ ରୋଷେଇକରିବୁ! ଚାଲ ସେମିତି ଶୋଇ ପଡିବା! ସବିତା କହିଲେ – ନାଇଁମ ରାତିଟାରେ ସେମିତି ଉପାସ ଶୋଇବୁ ଅଜିତ କହିଲା – ଉପାସ କାହିଁକି ଶୋଇବି! ଦିଇଟା ସେଓ ଖାଇଦେଲେ ହବନି! ଅଜିତ ମୁହଁକୁଚାହିଁ ସବିତା କହିଲେ: ସେଓ ଖାଇ ଶୋଇବୁ! ସବିତାଙ୍କ ଦୁଧକୁ ମୁଠେଇଧରି ଅଜିତ କହିଲା -ଏମତିକା ସେଓ ଥାଉ ଥାଉ…ଅଜିତର ଇଙ୍ଗିତ ବୁଝିପାରି ସବିତା ହସିଦେଇ କହିଲେ – ଉହୁଁ, ସେଓ ନୁହଁ ଅମୃତ ଭଣ୍ଡା! ଅଜିତ ବୋଉର ଗୋଟାଏ ଦୁଧକୁ ପାଟିରେ ପୁରେଇଲା !ସବିତା କହିଲେ: ତୁ ସିନା ଅମୃତ ଭଣ୍ଡା ଖାଇ ରହିଯିବୁ ଆଉ ମୁଁ… ଅଜିତ ତା ଲୁଙ୍ଗିକୁ ଆଡେଇ ଶକ୍ତ ହୋଇ ଥିବା ତା ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖେଇ କହିଲା – ତୋ ଖାଇବା ପାଇଁପରା ମୁଁ କାବୁଲି କଦଳୀ ରଖିଚି!: ଯାଃ…ତୁ ଭାରି ଦୁଷ୍ଟ! ବୋଉକୁ ସବୁ ଏମିତି କଥା କୁହନ୍ତି ଅଜିତ କହିଲା – ତୁ କ’ଣ ଆଉ ମୋ ବୋଉ ହେଇ ଅଛୁ! ମୁଁ ପରା କେବେଠାରୁ ତତେ ମୋ ସ୍ତ୍ରୀକରି ସାରିଲେଣି!: ତୋ ଟୋକି ସ୍ତ୍ରୀ ଆସିଲେ ତୁ କ’ଣ ଆଉ ଏ ବୁଢ଼ୀ ସ୍ତ୍ରୀ କି ପଚାରିବୁ! ହଉ, ଛାଡ଼ିଲୁ ମୁଁ ଯାଏ…ସବିତା ଉଠି ତାଙ୍କ ଲଙ୍ଗଳା ଦେହରେ ଶାଢ଼ୀଟା ଗୁଡେଇ ହେଲେ! ଅଜିତ ବୋଉର ଖୋଲା ଦୁଧକୁଚାହିଁ ଭାବୁଥିଲା – ଆଃ…ରୋଜି ଯଦି ଆଉ ନ ଫେରନ୍ତା ତାହେଲେ ତା ବୋଉ ସବୁଦିନେ ତାପାଖରେ ରହି ଯାଆନ୍ତା ଆଉ ସେ ବୋଉକୁ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ପରି ସବୁବେଳେ ସବୁଦିନେ…
– ଶେଷ –