telugu sex stories, telugu sex story, latest telugu sex story, telugu kama kathalu, telugu sarsam stories, telugu srungara kathalu
అలా బాత్రూ, లో ఎంతసేపు ఉన్నానో తెలియదు. నె మ్మదిగా బాత్రూ, తలుపు చప్పుడిక స్పృవాలోకి వచ్చినట్టు అద్యూను. అక్కా.. పిలుస్తున్నాడు. సమాధానం గా పలకడానికి కూడా ఓపిక లేదు. అలాగే పీలుస్తుండటంతో వూ.. అన్నా నీరసంగా.

అమ్మభ్యూ అను కున్నాను. గుడ్డిలో మెల్ల. బయట వాడికి ఎదురు పడాలంటే ఉండే ఇబ్బంది వాడి మొవాం ఎలా చూడాలా అనే సందిగ్షం తీరింది. కనీసం అలాగే అనీ కూడా చెప్పులే క పోమూను.

“వాడే వెళ్తున్నాను” అని చెప్పి వెళ్ళి పోమాడు. బయట డోర్‌ దగ్గరకు వేసిన శబ్దం పినీపిస్తుంది.

నెమ్మదిగా వోపిక కూడదీసుకుని లేచి స్నానం చేసాను. దానితో కొంత వరకు రిఫ్రెష్‌ ను. జరీ గి నదంతా కలలాగా అనిపిస్తుంది. నీజంగా జరీ గిందంటే న మ్మశ క్యం కాని విధంగా ఉంది. కానీ కాళ్ళమధ్య ఇంకా తెలుస్తున్న నొప్పి, తొడల మధ్య పెదాలపై వరిపిడికి రేగిన మంచా, నడుస్తుంటే రెండు పెదాలు (కింద) రాసుకున్నప్పుడు లేస్తున్న మంటా జరిగిన వాస్తవాన్ని గుర్తు చేస్తూ ఉంది. అడుగు తీసి అడు గు వేటూలంటే కష్టంగా ఉంది. ఇక ఎట్టి పరిస్తితిలో ఈ ఇంట్లో ఉండలే ను. ఓవ్‌.. జరగ రానీది ఇంత జరిగాక తీరిగి వాడికి ఎదురు పడాలంటే కష్టం. ఛీ.. అయినా నాకే ముంది ఆ స మమంలో.. కొద్దిగా కోప్పడితే సరి పోయేది. తెలియకుండానే అలు సిచ్చానే మో? లేక పోతీ సొంత అక్కతో ఇంత ఇదిగా. ఎంతైనా వాడినీ తీట్టుకోవడాని కి వాడిదే తవు అనుకోవడానికి మనసు పోక రించడం లేదు. (ఎంతైనా ముద్దుల త మ్ముడు. చిన్నప్పటినుంచి వాడి పె ఉన్న ప్రేమ వల్లలు..).

కొద్దిగా ఓపిక రాగానే నా బట్టలు అవి సర్చుకున్నాను. వాడు రాగానే మారు మాట్లాడ కుండా బయలు దేరాలీ అనుకున్నాను. ఇంతలో ఆథీస్‌ నుంచి వాడు ఫోన్‌ చే సాడు.

“పాల్గో” వాడి గొంతు గుర్తు వట్టాను.
“వూ” అన్నాను
“చిన్న ఇబ్బంది వచ్చింది” అన్నాదు. ఏమిటి అనీ కూడా అడగలేదు, మౌనంగా పింటూ ఉన్నాను.

“ఏమీ లేదు సడెన్‌ గా ఆఫీస్‌ పనీపై కాంప్‌ కి వెళ్ళాల్సి వచ్చింది. రేవు వచ్చేస్తాను. జ్యాగత్త” అన్నాడు.

“లీదు నేను వూరు వెళ్తున్నాను..” అన్నా క్సుప్తంగా. నా గొంతులో ఉన్న ఖచ్చితత్వం అర్ధ మెంది అను కుంటాను… కొద్దిసేపు వాడి నుంచి ఏమీ మాటలు లేవు.

“అక్కా ప్రీజ్‌ వెళ్ళకు. రేవు వచ్చేస్తాను. రాగానే ట్రైన్‌ ఎక్కిస్తాను. సరీనా.. ఫ్రీజ్‌ అసలే మన ఏరీమూ లో దొంగలు పడుతున్నారు. ఇల్టు జ్మాగత్త” అంటున్నాడు.

వళ్ళు మండింది.. ఇల్టు జ్యాగత్త అంట. నా వళ్ళు జృాగత్తగా కాపాడు కోలేక పోమూను. నా వళ్ళు దోచు కున్నాడు కానీ ఎవరో దొంగలు ఇల్టు దోచు కురటారని జ్యాగత్తగా కాపలా

కామటూలను కుంటా. కసీగా మనసులో అనుకున్నాను. కానీ ఏమన్న అబితే.. మరదలు నన్ను తీట్టి పోసు కుంటుంది. ఇల్టు అలా వదిలీ వెళ్ళానని. ఏం చెపుతాను సమాధానం… మాట్లాడ లేదు

“వుంటున్నావు గా” అటునుంచి వాడు. సమాధానం చెప్పలేదు.

“వెళ్ళకు వచ్చేవరకు ఉండు టైం లేదు. కార్‌ బయలుదేరుతుంది, వెళ్ళాలీ.. వుంటున్నావుగా.. సరే ఉంటాను” అనీ ఫోన్‌ పెట్టే సాడు.

కొద్ది క్షణాలు అలాగే ఫోన్‌ దగ్గర ఉండి పోమూను.

వెళ్ళాలా వద్దా అనే మీమాంస. వెళ్ళడానికి ధెర్యం చాలడం లేదు. కానీ ఉండాలందే.. ఓవ్‌.. నా వల్లకావడం లేదు. ఈ లోగా బమట కాలింగ్‌ బెల్‌ మోగితే చూ సాను.

మా బాబాయి వర సయ్యే ఒకాయన వమసి 60 పైనే ఉంటుంది “అ మ్మామ్‌ ఉన్నావా.. ఎవరూ ఉండరే మౌ అనీ భయపడుతూ వచ్చాను. వమ్మణ్యూ ప్రా ప్రాణం అేచీ వచ్చింది అనుకో. వుర్ణో చెప్పారు. రపి పెళ్ళాం లేదని. ఎలాగా ఎవరింటి కి వెళ్ళాలా అను కున్నానే. పోనీఅే నువ్వు ఉన్నావు. ఎన్నీ రోజులైంది వచ్చి. పని మీద వచ్చావా.. వాడు ఏడీ… ఎక్కడి కి వెళ్ళాడు. ఆఖ ఫీసు నుంచి రాలేదా..” ఇలా గల గలా మాట్లాడుతున్నాడు.

“వన్న పనీ ఉండీ.. సరే వంట వెట్యు. కొద్దిగా ఏదన్నా వండు చాలు. పెద్దగా ప్రమూస పడకు. ఏదో పెంషన్‌ పనీ మీద వచ్చాను. రేపు రాత్రికి వెళ్ళి పోవాలి. అక్కడ పనులు అలోగే వదిలేసి వచ్చాను” ఇలా అన్నీ తనే చె ప్పుతూ సందడి చే స్తున్నాడు.

చి న్నప్పటి నుంచీ బాబాథ్‌ అంటె ఉండే అభి మానం. ఆమనను చూడగానే పుట్టిన సంతోషంతో అంత వరకూ మనసులో ఉన్నా భాధ నెమ్మదిగా తుడిచి పెట్టుకు పోబు మాటలలో పడ్డాను ఆమనతో”

“ఏమిటే మీ ఆమన ఎప్పుడు వస్తాడు. ఏమీదో ఈ వయసులో వూరు పట్టుకు తీరుగుతారు. సరదాగా ఉండాల్సిన వమసులో”. ఇలా గల గలా మాట్లాడుతుంటే నాకు టైం తెలీములేదు. ఆయనకు వండి పెట్టి నెమ్మదిగా నిద్రలోకి జారుకున్నాను.

మరుసటి రోజు ఆమన పనీ మీద వెళ్ళాడు. సాయంత్రం వరకూ ఆమన రాలేదు. ఈలోగా రవి వచ్చాడు. తలుపు తీయ్యగానే తల పక్కకు తిప్పుకుని దారి ఇచ్చాను. నా మొవాం లో ఇంకా కదలాడుతున్న భావాలు చదివినట్టున్నాడు.

“వెళ్ళి పోతావేమో ననీ భయపడ్డాను. థాంక్స్‌” అన్నాడు.

వున్నందు కు ఏమను కుంటున్నాడో అను కునీ “బాబాయ్‌ వచ్చాడు” అన్నాను క్టుప్తంగా చిన్నగా. అందుకే ఉన్నాను అనే వుద్దేశ్యంతో.

“ఓవ్‌ బాబామ్‌ వచ్చాడా. మంచి బైం లో వచ్చాడు. బతీకించాడు” చిన్నగా నవ్వుతూ అన్నాడు.
నేనే మీ మాట్లాడలేదు.

తను స్నానం చేసి వల్‌ లొ కూర్చుని టి పి చూస్తున్నాడు. ఈ లోగా బాబామ్‌ వచ్చాడు. రాగానే పలకరింపులతో కొద్ది నిమిషాలు గ డిచాయి.

సడెన్‌ గా బాబామ్‌ “అమ్మామ్‌ నీకు ట్రైన్‌ టికెట్‌ క పయత్నించానే. ఇప్పుడ ప్పుడే రిజర్వేషన్‌య. స్‌లేదంట. రెండు రోజుల వరకూ ఖాళీ లేదు అన్నారు. ఇంత తొందర పడి వెళ్ళీ ఏం చేస్తావు అని చెప్పి రెండు రోజుల తరువాత ఆదివారం రిజర్వేషన్‌ చేయించాను” అన్నాడు.

“అదే మటి బాబాట్‌, ఏదో ఒక ట్రైన్‌ చూడ మన్నాగా” అన్నాను కొద్దిగా నిష్టూరంగా.

“అదే మీటే బాబూ ఇన్నీ రోజులు ఉన్నావు అలా కంగారు పడతావే మీటి. రెండు రోజులు ఉండే వెళ్ళు” అన్నాడు.

“అది కాదు బాబాయ్‌ పనీ ఉందనీ చెప్పాగా నేను నీతో పొటు వచ్చేస్తాను” అన్నాను చిన్నగా.
“వద్దు ఆడపిల్లవు. రెజర్వే షన్‌ లే కుండా ఇబ్బంది పడతావు. అంత దూరం ప్రమాణం” అన్నాడు.

మా మాటలకు రపి ఏమీ సమాధానం చెప్పడం లేదు. తదేకంగా టి పి చూస్తున్నాడు. ఏమీ విననట్టు. వళ్ళు మండుతుంది.

“అదే మిద్రా, మరీ అలా కంగారు పడుతుంది. ఏమిటి మరి తన సంగతీ పట్టించుకోవడం లేదా. రాక రాక అక్క వస్తే.. నాలుగు రోజులు ఉండ మనాల్సీంది పోబు మాట్టడవేం” అన్నాడు.

“పట్టించుకోక పోవడం ఏమిటి బాబామ్‌. నువ్వు మరీను..(ఓరగా నా వంక చూసి నవ్వుతూ) తనకేం కావాలో మరీ తెలుసుకునీ అడగ కుండానే ఇస్తున్నాను. శుబ్రంగా పట్టించు కుంటున్నాను. ఏమక్కా కాదా? చెప్పు ఏమన్నా లోటు చేసానా. నా వరకైతే ఏమీ లోటు చెద్యలీ దు బాబాట్‌. తనకే మన్నాతక్కువ అనిపించిందో ఏమీటో. కావాలంటే చె ప్పవచ్చుగా? సొంత త మ్ముడినే గా. ఏం కావాలో చెపితే గా అర్హ మమ్మ్యేది” అన్నాడు.

తన మాటలు నాకు అర్ధమై మరింత గా మండు కొచ్చింది.

“నువ్వు వురుకోరా మరీను.. నాలుగు రోజులు ఉండి వెళ్ళవే. అసలే వాడి ఆవిడ లేదు. వంటా అవీ ఏం తీప్పలు పడతాడు. ఎలాగూ వచ్చావుగా. మరో రెండు రోజులు ఉండు తర్వాత వెళ్ళు. ఉంటుంది లేరా” అన్నాడు బాబాట్‌.

“నువ్వు వచ్చావు కాబట్టి సరీ పోయింది బాబామ్‌. లేక పోతే నిన్నే బట్టలు సర్దుకుంది. వెళ్తానని. అసలే సరల లేదు అన్న అలోచన కూడా లేదు. ఎంత ఇబ్బంది. కనీసం అలోచి స్తుందా? ఎలా కుదురుతుంది నాకు ఆఫీస్‌ పనులతో. బముట వోటల్‌ తీళ్ళు (ఏలీ పిగా బాబాయ్‌ చూడ కుండా చూస్తూ) అవి నాకు పడవు. అసలు అలవాటు లేదు. ఇప్పటి కి ప్పుడు ఎలా అరోగ్యం చెడి పోదూ… ఏదో అక్క ఉంది కదా చూస్తుందిలే అనుకుంటే బెట్టు చేస్తుంది. తన కష్టం ఏమీ ఉంచు కోనుఠే. నువ్వైనా చె ప్పు” అన్నాడు.

“ఏదో ఆడకూతురు వచ్చింది, తనకి ఏది కావాలోచూసి పెట్టు. మళ్ళీ వస్తుందా ఏమిటి. ఏచీరో న గో పెట్టాలీ వచ్చిన ప్పుడు. అలాంటివి చూసుకోవాలి మరీ” అన్నాడు బాబాట్‌ పెద్ద తరవోలో.

“ఎందుకు పెట్టను బాబామ్‌. ఆమాత్రం నాకు తెలియదా. ఏది పెట్ట మంటే, ఎంత పెట్ట మంటే అంత పెడుతున్నాను. తను అడగక పోదునా. వద్దు అన్నాతనకే మీ కావాలో చూసుకుని మరీ పెడుతున్నాను. ఏమిట క్కా పెట్టడం లేదా చెప్పు. చీరే మిటి, అన్నీ పెడుతున్నాను” అన్నాడు కొంటె గా.

అసలు నా ప్ర మేమం లేకుండా వాళ్ళు అలా మాట్లాడు కుంటుంటే ఏమి అనాలో, వాడి ద్వందార్షవు మాటల కు ఎలా రీమూక్‌ కావాలో తెలియని పరిస్తితిలో ఉండి పోమాను.

“ఏ మీటే మరీ నీ బాద. ఏమీ పెట్టడం లేదా వచ్చిన పఫ్వుడు వాడు” అన్నాడు బాబామ్‌.

పెట్టడం అనే మాట వాడు ఏ వుద్దేశంతో అన్నాడో తెలుసు. కోపంగా ఉంది, కానీ ఏం చె ప్పాఠీ. వ్యంగంగా అన్నా “ఆ పెడుతున్నాడు.. అదే ఎక్కువ అయి పోయి విసుగెత్తింది”.

“ఆ మాట చెపితే కాస్త చూసుకునీ ఎంత కావాలో అంతే పెట్టే వాడినీ కదా” ఫక్కున నవ్వి అన్నాడు.

నా మాట మరింత గా వాడికి సరదా వుట్టించింది. ఎలా తీ ప్పుతున్నాడో చూడు అనుకున్నా
మనసులో మంటగా.

“ఏదో ఒకటి. ఎల్బుండి రీజర్వే షన్‌ చేయించాను. ఇదిగో టికెట్‌” అనీ ఇచ్చాడు బాబామ్‌.

స్నానం చెథ్యడాని క ని బాబాట్‌ బాత్రూ లోకి వెళ్ళగానే దగ్గరకు వచ్చి “ఏం భయపడకు, ఏమీ చెథ్యనులే. నాది వోమీ సరేనా” అన్నాడు నవ్వుతూ.

చురుగ్గా చూసి తల తీప్పుకున్నాను.

“ఏ మన్నా చేస్తానని భయమా లేక ఏమీ చెమ్యును అంటున్నాననీ కోపమా అలా చూస్తున్నావు”
మరింత గా ఆట పట్టి స్తూ అన్నాడు.

“అలా మరి కోప్పడకు. జరిగింది ఏదో జరిగి పోయింది. మరి తలచుకుని ఎందుకు భాధ పడడం. వీలైతే సరదాగా ఇదో జ్నపకంగా తీసుకో. మంచి గురుతుగా ఉంటుంది. అేదంటే నన్నునీ కోపం తీరేలా తిట్టు, ఏమన్నా చెబు” అన్నాడు నె మ్మదిగా నచ్చ చె పుతున్నట్టు.

“నువ్వు చేసిందంతా చేసి ఇప్పుడు నన్ను చెయ్య మంచావే మిది. అంతా జరీ గి పోమాక” అన్నా
నీర్లిప్తంగా.

నెమ్మదిగా దగ్గరకు వచ్చి వెనక నుంచి మెడ వంఫవు లోనుంచి చెపిదగ్గర గా వచ్చి “అదా నీ భాధ. చేసిందంతా నేను చే సాననా?నీ ఇష్టం కాదంటానా, అందులోనూ నీ అంతట నువ్వు చే స్తానంటె.. మరీ అంత కంటే కావలసింది ఏముంది..” నవ్వుతూ రెచ్చగొడుతూ అన్నాడు.

“ఇది గో ఇలా మాట్లాడితే అసలు ఉండను, బాబాట్‌ తో వెళ్ళి పోతాను” అన్నాను బెదిరి స్తూ.

“వద్వలే వద్దులి.. అసలే పస్తులు ఉండలేను. అదేలే అలా కోపంగా చూడకు. భోజనం విషమం నేను అనేది. అది తప్పు మిగిలినవి నువ్వెందుకు పట్టించు కుంచావులే”” అన్నాడు.

వాడి మాటలకు నవ్వు వచ్చింది. నవ్వితే ఎక్కడ రెచ్చి పోతాడో అని ఊరు కున్నాను. ఈలోగా బాబాటమ్‌ వచ్చాడు.

“ఏ మీటే ఉంటున్నావు గా” అడి గాడు బాబామ్‌.

ఆ.. అన్నాను.

“ఉంటుందిలే బాబామ్‌. ఎంతైనా ప్రిమమైన త మ్ముడినీ కదా. ఇలా క ష్టైల్గో వదిలేసి వెళ్ళదులే. సరళ లేదుగా. నా ఇబ్బంది తెలీదా ఏమిటి. ఇబ్బంది పడకుండా చూస్తుందిలే. అవునా అక్కా” అన్నాడు నవ్వుతూ చూస్తూ.

సరీ సర్లే ముందు భోజనాలు చె్యండి అన్నాను. మాట మారుస్తూ. భోజనాలు అత్యూ క బాబాయ్‌ వోల్‌ లోనే నిద్ర పోతానని పడుకున్నాడు. పడుకోండిరా చాలా చైం అయింది అని చెప్పి పడక

వే సాడు.

“ఆబెడ్‌ రూంలో దుప్పటి మార్చు పాతపడి పోయింది” అన్నాడు రవి.

” నర్చుకో ఇప్పుడు వోపిక లేదు” అన్నాను.

“దీనికే వోపిక అేదంటే ఎలా. ఇందాక ఏదో నువ్వే చేస్తానన్నావు, మరి దానికి ఓపిక ఉందా”
అన్నాడు నవ్వుతూ.

చురుగ్గా చూసి “ఈ పిచ్చి మాటలు ఆపు” అన్నాను
“ఓవ్‌.. సారీ” మాటలు ఆపి అన్నాడు దగ్గరకు వస్సు రవి.

“జరీ గీన దానీకే భాధతో చ స్తున్నాను. ఇకనైనా ఈ పిచ్చి మాటలు కట్టిపెట్టు. కనీసం పొర పాటు ఇక ముందైనా జరగ కుండా చూడు” అన్నాను చిన్నగా.

లాలనగా దగ్గర కు వచ్చి “ఎందుకు భాధ. అంత తప్పు అంటు జరిగితే అది నాతప్పు. ఆ పాపం నాది. నువ్వెందుకు భాధ పడటం” అన్నాడు కించిత్తు చీన్న బోయిన స్వరంతో.

“సరేలే జరిగిందేదో జరిగింది. ఏమిచేస్తాం, వదిలెబ్యు” అన్నాను చిన్నగా

“ఎందుకు ఇలా జరి గింది” అడిగావు. నీన్ను నువ్వే అడు గుతున్నట్టు నన్ను అడిగితే ఏమి చెప్పను. నువ్వే అలోచించు కో అన్నాను.
స్వగతం గా.. “ఓవ్‌.. అక్క ఎన్నాళ్ళనుంచో మనసులో ఉండి ఉంటుంది. అది ఈటైం లో ఎవరూ లేక వంటరిగా ఇద్దరం ఉండటం వల్ల ఇలా జరిగింది” చిన్నగా అన్నాడు.

“ఎన్నాళ్ళనుంచో మనసులో ఉందా” అడిగాను నె మృ్మది గా…
“ఏమై మరీ. ఇంత అందమైన దానీవి. ఇన్నాళ్ళ గర్వ పడీ వాడినీ మా అక్క అంద మైనదని. బవుశా ఆ అందాన్ని మనసులో కొలుచుకునే వాడినేమో. ఆలోచి స్తున్నట్టు గా అను కుంటు ఎక్కడె క్కడ ఎలా ఉన్నాయో అె క్కించుకునే వాడినే మో. తెలియకుండానే ఆ కోరిక మనసులొ

పెరిగి పెరీగి ఉంటుంది. ఎక్కడొ ఏమూలో కొద్దిగా అవకాశం సంధర్భం రాగానే పెరిగి ఉంటుంది” అన్నాడు.

నేను కూడా అర్ధ మవుతున్నట్టు తల వూపాను..
” నురి భాధ పడుతున్నావా జరిగిన దానీకి?” మృధువుగా అడిగాడు నా భుజం మీద చెయ్యు వేసి.

నీ మాటల్లో మృధుత్వం నన్ను కట్టి పడేసింది. చిన్నగా “లేదులే జరిగిందేదో జరిగింది భాధపడి ఏమి ప్రయోజనం అని సరి పెట్టుకున్నాను” అన్నాను.

“పోనీలే నిన్నంతా ఒకటే భాధ. ఏదో నువ్వు వ్యతీరే కించలేదుగా అనీ మరి బలవంతం చే సానే మోననీ” అన్నాడు.

“వ్యతీరే కించక పోతీ మాత్రం నీకు తెలిమదా తప్పో వప్పో” అన్నాను.

“ఎలా తెలుస్తుంది ఇంత అంద మైన అక్క దొరు కుతుందనే సంతోషంలో మనసు ఏమి అలొచించలేదు” అన్నాడు.

“ఏం పాపం సరళ కే మంటా.. చక్కగా ఉంటుంది. తనకేం తక్కువా? నవ్వుతూ అన్నాను.

“ఏమీ తక్కువ కాదు కానీ నీకు మాత్రం ఎక్కువే” అన్నాడు భుజం మీద చెయ్యు కిందకు తెచ్చి రొ మ్ములపె రాస్తున్నట్టు గా చెయ్య బోతే…

“రపీ..”” అన్నాను చిన్నగా అబ్యంతరం చె పుతు న్నట్టు

“అక్కా నీన్న.. నీన్న ఏదో వేడిలో అసలు చూడలేదు. ఒక్కసారి…”

“రవీ, తప్పు. జరిగిన పొరపాటు మళ్ళీ వద్దు” అన్నాను.

“అదికాదు నా మాట విను” అన్నాడు.

ఏమీటి అన్నట్టు చూస్తే..
“జరి గింది ఏదో ఆదుర్జాలో కక్కుర్తి పడ్డట్టు నా సరదా పూర్తిగా తీరలేదు” అన్నాడు.
“మరీ” అన్నాను.