ବେଳେବେଳେ ଜୀବନ ଇତିହାସରେ ଏମିତି ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ପୃଷ୍ଠା ଲେଖି ହୋଇଯାଏ, ଯାହାକୁ ଯେତେ ଚାହିଁଲେ ବି ଲିଭେଇ ହୁଏନି କି ଅଲଗା କରି ହୁଏନି । ଯାହା ସବୁଦିନର ସ୍ମୃତି ହୋଇ ରହିଯାଇଥାଏ । ଠିକ୍ ମୋ ଜୀବନରେ ମଧ୍ୟ ଏମିତି ପୃଷ୍ଠା ଟିଏ ଅଛି ଯାହାକୁ ମୁଁ ଚାହିଁଲେ ବି ଭୁଲି ପାରୁନି । ଏବେବି ସେହି ଘଟଣାଟି ମନେ ପଡିଲେ ରାତିରେ ଆଉ ଜମାରୁ ନିଦ ହୁଏ ନି । ସେହି ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିକୁ ଆପଣଙ୍କ ସହ ଟିକିଏ ସେଆର୍ କରିନିଏ, ହୁଏତ ଅନ୍ତରାତ୍ମାକୁ ଟିକିଏ ଆରାମ ମିଳିବ । କ୍ଷମା କରିବେ, ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ନାମୀ ପରିବାରର ବୋହୂ ହିସାବରେ ମୋ ନିଜସ୍ୱ ଆଇଡି କୁ ଗୋପନ ରଖିବାକୁ ଅନୀତା ଭଉଣୀର ସାହାଯ୍ୟ ନେଉଛି । କାରଣ ତା ଷ୍ଟୋରି ପଢ଼ି ତା ସହ ଯୋଗାଯୋଗ କରି ଜାଣିଲି ଦୁଇ ଜଣଙ୍କର ନାୟକ ଜଣେ । ତା ସହ ଆଲୋଚନା କଲାପରେ ମୁଁ ବି ମୋ ସହ ହେଇଥିବା ସେହି ଅଭୁଲା ଘଟଣାକୁ ଲେଖିବାକୁ ଇଚ୍ଛୁକ ହେଲି । ତା ହେଲେ ଚାଲନ୍ତୁ ନା, ଥରେ ନଜର ପକେଇ ନେବା ମୋ ସହ ଏମିତି କଣ ହେଇଥିଲା ଯେ ଘଟଣା ଟି ମୋ ମାନସ ପଟରୁ ଲିଭେଇ ହଉନି ।
ମୁଁ ବବିତା(ବବି) । ବାପାଙ୍କ ଜନ୍ମ ଭୂମି ସୁଦୂର ଏକ ଛୋଟିଆ ଗାଆଁ ହେଲେ ବି ବାପା ଏଗ୍ରିକଲ୍ଚର୍ ଡିପାର୍ଟମେଣ୍ଟରେ ଜବ୍ କରୁଥିବାରୁ ଆମେ ସପରିବାର କୋରାପୁଟର ଜୟପୁର ସହରରେ ରହୁ । ସହରୀ ପାଣି ପବନରେ ଛୋଟରୁ ବଡ ହେଇ ମୁଁ ଗ୍ରାଜୁଏସନ୍ ଫାଇନାଲ୍ ଏକ୍ଜାମ୍ ଦେଇ ସାରିଥାଏ, ରିଜଲ୍ଟ୍ ଯାହା ବାକି ଥାଏ । ଛୋଟ ଭଉଣୀ ମମତା ପ୍ଲସ୍ ଟୁ । ବଡ ଭାଇ ଆଇଟି ସାରି ଜବ୍ ପାଇଁ ବାହାରେ ଥାଏ । ଆମେ ପିଲାବେଳୁ କେବେ ଗାଆଁକୁ ଯାଇ ଭଲରେ ଦି ଦିନ ରହି ନ ଥାଉ । ଏକ୍ଜାମ୍ ପରେ ପରେ ଗାଆଁରେ ସାନ ମାମୁଁଙ୍କ ବାହାଘର ଥିବାରୁ ଗାଆଁକୁ ଯିବାକୁ ସୁଯୋଗ ଟାଏ ମିଳିଲେ ବି ମତେ ସେତେଟା ଆନନ୍ଦ ମିଳୁ ନ ଥାଏ । କାରଣ ଗାଆଁକୁ ଗଲେ ଗାଧେଇବା, ଲେଟ୍ରିନ୍ ଯିବାର ବହୁତ ଅସୁବିଧା ହୁଏ । ତା ସାଙ୍ଗକୁ ଏକ୍ଜାମ୍ ପରେ ପରେ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ସହ ଫୁଲ୍ ରୋମାନ୍ସ କରିବାର ଇଚ୍ଛା ଥାଏ ତେଣୁ ମୁଁ ମାମୁଁଙ୍କ ବାହାଘର ନ ଯିବା ପାଇଁ କହୁଥିଲି । ହେଲେ ଘରର ସମସ୍ତେ ଯାଉଥିବାରୁ ମତେ ଏମିତି ଏକା ଛାଡି ଯିବାଟା ଭଲ ହେବ ନି କହି ବାଧ୍ୟ କରି ନେଇଗଲେ । ବଡ ମାମୁଁ ତ ଆଗରୁ ବାହା ହେଇ ସାରି ଥାନ୍ତି । ତାଙ୍କର ଛୋଟ ଛୋଟ ଦୁଇଟି ପିଲା । ତଥାପି ଗାଆଁ ପରିବେଶଟା ମତେ ଜମାରୁ ଭଲ ଲାଗୁ ନ ଥାଏ । କାରଣ ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ କୁ ଦେଇଥିବା କଥା ମୁଁ ନ ରଖି ଅନିଚ୍ଛା ସତ୍ତ୍ୱେ ଆସିଥାଏ । ସେ ଯେ ବାରମ୍ବାର ମତେ ଫୋନ୍ କରି ରାଗି ଉଠୁଥାଏ । କାରଣ ମାମୁଁ ବାହାଘର ବୋଲି ଆମେ ଅନେକ ଆଗରୁ ଆସିଯାଇଥାଉ ଆଉ ପୁଣି କେବେ ଯିବୁ ତାର ଠିକଣା ନ ଥାଏ । ଏମିତି ବୋର୍ ହେଇ ହେଇ ବିରସ ମନରେ କିଛି ଦିନ କଟିଗଲା । ଏହି ସମୟରେ ବଡ ମାମୁଙ୍କର ଜଣେ ଶଳା ଆସି ଥାଆନ୍ତି, ବାହାଘରର କିଛି କାମ ଧାମ କରିବାକୁ । ବୟସରେ ମୋ ଠୁ ଢେର ସାନ ମାନେ ଏଥର ମେଟ୍ରିକ ଏକ୍ଜାମ୍ ଦେଇଥାନ୍ତି । ମାନ୍ୟରେ ଆମେ ତାଙ୍କୁ କାକା ଡାକୁଥିଲୁ । ଦିନ ବେଳା କାମରେ ସାହାଯ୍ୟ କରି ସଂଧ୍ୟାରେ ମାମୁଙ୍କ ପୁଅମାନଙ୍କୁ ଗପ କହି ଶୁଣାନ୍ତି । ଏମିତି ଧୀରେ ଧୀରେ ତାଙ୍କ ବ୍ୟବହାର ଚାଲି ଚଳଣିରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସେ ନିଜର କରି ନେଲେ ଏତେ ଅଳ୍ପ ବୟସରେ । ଆମ ମମତା ବି ଏବେ ସଂଧ୍ୟାରେ ତାଙ୍କ ପାଖେ ବସି ଗପ ଶୁଣେ । ଆଉ ଦିନସାରା ତାଙ୍କ କଥା କହି କହି ସମସ୍ତେ ହୋ ହୋ ହସନ୍ତି । କାରଣ ସେ ଥିଲେ ମଜାଳିଆ ପ୍ରକୃତିର । ତେଣୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ମୁଁ ବି ମୋ ବୋରିଂ ଟାଇମ୍ କୁ ଫରୱ।ଡ୍ କରିବାକୁ ତାଙ୍କ ସହ ଜଏନ୍ କଲି । ଆଉ ତ ଚାରା ବି ନ ଥିଲା ନା । ଏଇ ବାହାନାରେ ସେଇ ମାନଙ୍କ ଉହାଡରେ ରହି ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ସହ ଫୋନରେ ଗପ ବି ମାରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା, କେହି ଡାଉଟ୍ କରିବାର ନାହିଁ । କାରଣ ଗାଉଁଲି ଜାଗା । ଚବିଶି ଘଣ୍ଟାରେ ବାଇଶି ଘଣ୍ଟା ବିଜୁଳି କାଟ । ସଂଧ୍ୟାରେ କେବେ ରହେ ତ କେବେ ନା । ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ସହ ଫୋନ ରେ ମସ୍ତି । ଏମିତି ଗପୁ ଗପୁ ବେଳେବେଳେ ସମସ୍ତେ ସେହି ପିଣ୍ଡା ଉପରେ ପଟି ପକାଇ ଶୋଇଯାଉ । ସେ କାକା ବି ଗପ କହୁ କହୁ କେତେବେଳେ ଆମ ସହ ଶୋଇ ପଡନ୍ତି ଜଣା ନାହିଁ ।
ବାହାଘର ପାଖେଇ ଆସିଲା । ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ଟା ଯେ ତେଣେ ମତେ ପାଖରେ ପାଇବାକୁ ପାଗଳ । ବହୁ ଜିଦ୍ କରିବାରୁ ବାହାଘର ଦିନ ତାକୁ ଆସିବାକୁ କହିଲି । ସେ ବି ପୁରା ଜୋଶ୍ ରେ ଆସିଲା । ବାହାଘରରେ କିଏ କାହାକୁ ଚିହ୍ନିଛି । ଆଗରୁ ଆମର ଫୋନରେ ସବୁ ସରିଯାଇଥାଏ । ମତେ ପାଖରେ ପାଇଲେ ସେ କେମିତି କିସ୍ କରିବ, ମୋ ଡ୍ରେସ୍ କେମିତି ଖୋଲିବ, ଆଉ କଣ କଣ କରିବ ସବୁ । ତା କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ବି ପ୍ରତି ରାତିରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ପୁରେଇ ଗେଞ୍ଜି ହେଇଛି ଆଉ ରିଏଲ୍ ରେ ତାର ସେଇଟାର ମଜା ଚାଖିବାକୁ ଡହଳ ବିକଳ ହେଉଥାଏ । ଆଉ ଏଇଟାକୁ ସାକାର କରିବାକୁ ବରାତ ସମୟରେ ସମସ୍ତେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲା ବେଳେ ଘରପଛ ପଟେ ଭେଟ ହେବାର ଆମର ଯୋଜନା ଥାଏ । ଭାଗ୍ୟ କୁ ଯେମିତି ଚାହୁଁଥିଲୁ ସେମିତି ହେଲା । ସମସ୍ତେ ବାରାତରେ ନାଚଗୀତ କଲାବେଳେ ମୁଁ ଓ ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ବାଡିପଟେ ଭେଟହେଲୁ । ବିଚରା ଯୋଉଥି ପାଇଁ ଏତେ ଦୂରରୁ ଧାଇଁ ଆସିଛି ତାକୁ ମୋର ସବୁ କିଛି ଦେଇ ତାର ସେଇ ସୁଖ ଟିକକ ଉପଭୋଗ କରିବାକୁ ମୁଁ ବି ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇ ଉଠୁଥିଲି । ବାଡିପଟେ କୂଅ ପାଖରେ ଆମମାନଙ୍କ ଗାଧେଇବା ପାଇଁ ବାଉଁଶ ପାତିଆରେ ତିଆରି ଟେମ୍ପରାରୀ ବାଥରୁମ । ସେଇଠି ତଳେ ଦୁଇଟି ବଡ ବଡ଼ ଚଟାଣ । ସେଇଠି ଯଦି ସୁବିଧା ନ ହୁଏ ପାଖ ପାଳଗଦାରେ ସବୁକିଛି କରିଯିବାକୁ ମୁଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଥିଲି । ଅନେକ ଦିନ ପରେ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ପାଖରେ ପାଇ ପରସ୍ପରକୁ ଜାବୁଡି ଧରିଲୁ । ମୁହଁରେ ଆଉ କିଛି କଥା ନାହିଁ ଖାଲି ଅନେକ ଦିନର କଳ୍ପନା ଜଳ୍ପନା ଗରମ ପବନ ହେଇ ସଁଅଁ ସଁଅଁ ଫଁଅଁ ଫଁଅଁ ହେଇ ବାହାରୁଥାଏ । ସେ ଆଉ ଡେରି ନ କରି ମୋ ଓଠକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଦୁଧକୁ ଦଳି ଚାଲିଲା । ମୁଁ ବି ତା ଗରମ ସ୍ପର୍ଶରେ ଝୁମି ଉଠୁଥାଏ । ଭାବୁଥାଏଁ ସାଲୁଆର୍ ଟାକୁ ନ ଖୋଲିଲେ ନାଇଁ ଉପରକୁ ଟେକି ସେଇ ଦୁଇଟାକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଖାଇଯାଆନ୍ତା କି ? ସେ ପଟେ ମୁଁ ବି ଆଉ ଡେରି ନ କରି ତା ପେଣ୍ଟର ଚେନ୍ ଖୋଲି ତା ଛଅ ଇଞ୍ଚିଆ ବାଣ୍ଡକୁ କାଢି ତା ଚମଡାକୁ ଆଗ ପଛ ହଲଉଥାଏ । ତାର ସେଇଟା ପୁରା ଚୋଟ ମାରିବାକୁ ରେଡି ହେଇଥାଏ । କାଳେ କିଏ ଆସିଯିବ ଭାବି ସେ ଆଉ ଅପେକ୍ଷା ନ କରି ମୋ ଲେଗିନ୍ସ୍ ଟାକୁ ତଳକୁ ଟାଣି ଏକା ଥରକେ ତାର ଭରି ଦେଲା । ଆଗରୁ ଆମର ତ ଅନେକ ଥର ହେଇଥିଲା । ଏଇ କିଛି ଦିନ ହେବ ଯୋଉ ବିରହ ଜ୍ବଳାରେ ମୋ ବିଆଟା ଜଳୁଥିଲା ତା ବାଣ୍ଡଟା ପଶିବାରୁ ଟିକିଏ ଆରାମ ଲାଗିଲା । ଭସାଭସ୍ ଭସାଭସ୍ ସେମିତି ଠିଆ ଠିଆ ଦୁଇ ମିନିଟ୍ ଗେହିଛି କି ପିଚ୍ ପିଚ୍ ତାର ବାହାରି ପଡିବାରୁ ସେ କାଢି ପକେଇଲା । ମୁଁ ସେପଟେ ଆହୁରି ଗରମ ହୋଇ ତାକୁ ଜାବୁଡି ଧରୁଥାଏ ହେଲେ କଣ ହେଲା କେଜାଣି ସେ ବହୁତ ଡରୁଥାଏ ଆଉ ତା ବାଣ୍ଡଟା ବି ଧୀରେ ଧୀରେ ନରମି ଶୀଥିଳ ପଡିଗଲା । ମୋ ବିଆଟା ସେତେବେଳକୁ ଚରମ ଉତ୍ତେଜନାରେ ସାଲୁବାଲୁ ସାଲୁବାଲୁ ହେଇ ପାଗେଳି ଲାଗି ଯାଉଥାଏ । ଉତ୍ତେଜନାରେ ମୁଁ ତାକୁ ରାମ୍ପୁଡି କାମୁଡ଼ି ତା ଉପରକୁ ଚଢି ଯାଉଥିଲେ ବି ସେ ଆଉ କିଛି କରୁ ନ ଥାଏ । ତେଣୁ ମୁଁ ତାକୁ ଟାଣି ଟାଣି ନେଇ ପାଳ ଗଦାରେ କଚାଡି ତା ବାଣ୍ଡକୁ ପାଟିରେ ପୁରେଇ ସକ ସକ ଚୁସିବାରେ ଲାଗିଲି କାରଣ ମୁଁ ଏମିତି ଗପରେ ପଢିଥିଲି, ବାଣ୍ଡକୁ ଚୁସିଲେ ପୁଣି ଶକ୍ତ ହେଇ କରିବା ପାଇଁ ରେଡି ହୋଇଥାଏ । ହେଲେ ସେ କାହିଁକି ଏମିତି ବରଡା ପତ୍ର ପରି ଥରୁଥାଏ କେଜାଣି ତା ବାଣ୍ଡଟା ବି ଆଉ ଟାଣୁଆ ହେଉ ନ ଥାଏ । ମୁଁ ଯେ ଏପଟେ ଚରମ ଉନ୍ମାଦନାରେ ପାଚି ପଡୁଥାଏ । ମନ ଭରି ଗିହା ଖାଇବାକୁ ଆଉଳି ବାଉଳି ହେଇଯାଉଥାଏ । ଏତିକି ବେଳେ କିଏ ଗୋଟିଏ ଲାଇଟ୍ ମାରି କୂଅ କୁ ବୋଧହୁଏ ପାଣି କାଢିବାକୁ ଆସିଲା । ତାକୁ ଆଉ ସମ୍ଭାଳେ କିଏ ? ବାଡି ବତା ଫାଡି ଦୌଡ଼ି ପଳେଇଲା । ମୁଁ ଏକଦମ୍ ରାଗ ଆଉ ଉତ୍ତେଜନାରେ କଣ କରିବି କଣ ନାଇଁ କିଛି ଚିନ୍ତା କରି ପାରୁ ନ ଥାଏ । ଭାଗ୍ୟ କୁ ସେଇ ଲୋକଟା ତାକୁ କି ମତେ ବି ବୋଧହୁଏ ଦେଖି ପାରିଲା ନାହିଁ । ତରବରରେ ପାଣି କାଢି ପଳେଇଲା । ମୁଁ ବା ଆଉ କରେ କଣ ? ସେମିତି ବିରହ ବେଦନାରେ ଛଟପଟେଇ ପଳେଇ ଆସି ମୁହଁ ମାଡି ଶୋଇଗଲି । ଉତ୍ତେଜିତା ମନ, ବିରହି ପ୍ରାଣ କାମନାର ନିଆଁରେ ଖାଲି ହୁତୁ ହୁତୁ ହେଇ ସାରା ବଦନକୁ ଜଳେଇ ପକାଉଥାଏ । କେତେବେଳେ ବରାତ ସରିଲା, କିଏ କିଏ ସବୁ ଗଲେ, କିଏ ରହିଲେ ଜଣା ନାହିଁ । ସବୁଆଡେ ଖାଁ ଖାଁ ଲାଗୁଥାଏ । ଏତିକିବେଳେ ସେଇ କାକା ବଡ ମାମୁଙ୍କ ବଡ ପୁଅକୁ ନେଇ ମୁଁ ଶୋଇଥିବା ଘରକୁ ଆସିଲେ । ସେଇ ଟୋକାଟା ବି ବରଯାତ୍ରୀ ଯିବାକୁ ଚିଲ୍ଲେଇ ଚିଲ୍ଲେଇ କାନ୍ଦୁଥାଏ, କାକା ତାକୁ ଭୁର୍ତେଇ ଭୁର୍ତେଇ ଆଣି ମୋ ପାଖରେ ଶୁଆଇଲେ । କିଏ କିଏ ସବୁ ବରଯାତ୍ରୀ ସହ ଯାଇଛନ୍ତି ବୋଲି କାକାଙ୍କୁ ପଚାରିବାରୁ ସେ କହିଲେ ତାଙ୍କୁ ଛାଡି ସମସ୍ତେ ଯାଇଛନ୍ତି । ବାପା, ବୋଉ, ସାନ ଭଉଣୀ ମମତା, ମାମୁଁ, ମାଇଁ ସମସ୍ତେ । ଖାଲି ବାହାଘରକୁ ଆସିଥିବା କିଛି ମାଇକିନିଆ ବାହାରେ କେଁ କାଚର ହୋଇ ଶୋଇବାର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରୁଥାଆନ୍ତି ବୋଧହୁଏ । ଓଃ କି ସୁଯୋଗ ! କୁଆଡେ ଗଲା ସେ ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ଶଳା ମା ଗିହା ? ଆସିଥିଲେ ରାତିସାରା ଗେହିଥାନ୍ତା କି ନି ! ଆଉ କିଏ କିଏ ସବୁ ବାହାରେ ଅଛନ୍ତି ଥରେ ଦେଖି ଆସି ତାକୁ ଫୋନ୍ କରି ଡାକିବାକୁ ଭାବି ବାହାରକୁ ବାହାରିଲି । ସତରେ ଯେମିତି କେହି ନାହାନ୍ତି । କିଛି ମହିଳା ଅଳ୍ପ ଦୂରରେ ଭୂଇଁ ଉପରେ ବିଛଣା ପାରି ଗଡୁଛନ୍ତି ଆଉ ଟୁପୁରୁ ଟାପୁରୁ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେଉଛନ୍ତି । ଓଃ କି ଗୋଲ୍ ଡେନ୍ ଚାନ୍ସ୍ । ସେଇ ବାଡି ପଟକୁ ମୁତିବା ବାହାନାରେ ଯାଇ ତାକୁ ଫୋନ୍ ଲଗେଇଲି । ସେ କହିଲା ବରଯାତ୍ରୀ ଗାଡ଼ିରେ ସେ ଘରକୁ ପଳଉଛି । କାରଣ ଏଇ ଗାଡ଼ିରେ ସେ ଗଲେ ଜୟପୁର ବସ୍ କୁ ସେ କେଚ୍ କରି ପାରିବ । ମୁଁ ହତାଶ ହୋଇ କାନ୍ଦି ପକେଇଲି ଆଉ ଏମିତି ସୁଯୋଗର କଥା ବି କହିଲି । ସେ କହିଲା, ସେ ଅନେକ ଦୂର ଯାଇ ସାରିଛି, ଫେରିବାର ଆଉ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ତଥାପି ମୁଁ ମୋ ଉତ୍ତେଜିତା କଥା କହିଲି । ଏମିତି ଅଧା ଅଧୁରା କାମ ଜ୍ବାଳାରେ ଜାଳି ଯାଉଛ ଯେ ମୁଁ କେମିତି ସହି ରହି ପାରିବି । ସେ କିନ୍ତୁ ନାଚାର ହୋଇ କହିଲା, “କେଜାଣି କାହିଁକି ମତେ ବହୁତ ଡର ମାଡିଲା, ତେଣୁ କିଛି କରି ପାରିଲି ନି । ସେମିତି ଶୋଇ ରହି ମତେ ଭାବି ଭାବି ଆଙ୍ଗୁଠି ଗେଞ୍ଜି କାମ ଚଳେଇ ନିଅ ଆଉ ଶିଘ୍ର ଜୟପୁର ଫେରି ଆସିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କର । ସେଇଠି ତମକୁ ମନ ଭରି ଗେହି ତମର୍ ସବୁ ବିରହ ନିଶା ଦୂର କରିବି |” ମୁଁ ଆଉ କରେ କଣ ଚୁପଚାପ ଆସି ପୁଣି ଶୋଇଗଲି । ହେଲେ ନିଦ ଆଉ ହେବ କି ? ତଳେ ମଶିଣା ପାରି ଆମେ କେବଳ ତିନି ଜଣ ପିଣ୍ଡାରେ ଶୋଇ ଥାଉ । ପିଣ୍ଡା କହିଲେ ବି ଚାରି ଆଡେ ମାଟି କାନ୍ଥ, ଉପରେ ଛପର । ଲୋ ଭୋଲ୍ଟେଜ୍ ରେ ସାଧା ବଲ୍ଵ୍ ଟା ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ଜଳୁଥାଏ । ଏଇ ଭିତରେ ମାମୁଁ ପୁଅଟା କାନ୍ଦିବା ବନ୍ଦ କରି ବୋଧହୁଏ ଶୋଇ ପଡିଥାଏ ଆଉ କାକା ବି । ଏଇ ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ଆଳୁଅରେ କାଳେ ସେମାନେ ଦେଖି କଣ ଭାବିବେ ଭାବି ମୁଁ ହାତ ପୁରେଇ ଗେଞ୍ଜି ହେଇ ବି ପାରୁ ନ ଥାଏ । ନାଇଟ୍ ଟ୍ରାଉଜର ଟା ଘୋଡେ଼ଇ ହେଲେ ସବୁ ହେଇ ପାରିବ ଭାବି ଡ୍ରେସ ଚେଞ୍ଜ୍ କରିଦେଲି । କାକା ବି ଗାଉଁଲି ଟୋକା । ସବୁଦିନ ରାତିରେ ଟାଉଏଲ୍ ଟିଏ ଗୁଡେ଼ଇ ହେଇ ଶୁଅନ୍ତି ଆଉ ଆଜି ବି । ହେଲେ ଏ ଯାଏ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ମୋର ସେମିତି କିଛି ଧାରଣା ଜନ୍ମି ନ ଥାଏ କି ମୁଁ ଭାବି ବି ପାରି ନ ଥାଏ ତାଙ୍କ ସହ ଏମିତି କିଛି କରିବି । କାରଣ ସେ ମୋ ଠୁ ବହୁତ ଛୋଟ ଥିଲେ । ମୋ ଆଖିରେ ଏକଦମ୍ ଛୋଟ ଛୁଆ । ତେଣୁ ସେ ଗାମୁଛା ପିନ୍ଧିଥିଲେ କି ଯାହା ମୋର ସେଥିପ୍ରତି କୌଣସି ଦୃଷ୍ଟି ନ ଥାଏ । ସେଇ ଡ୍ରେସ ଚେଞ୍ଜ୍ କରିବା ବାହାନାରେ ମୁଁ ଲାଇଟ୍ ଟାକୁ ବି ଅଫ୍ କରିଦେଲି । ଆଉ ସେଇ ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ ଚଡି, ବ୍ରା ସବୁ ଖୋଲିକି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନଙ୍ଗଳା ହେଇ ଏକାଥରେ ତିନୋଟି ଆଙ୍ଗୁଳି ପୁରେଇ ବିଆ ରଗଡି ରଗଡି ଆର ହାତରେ ଦୁଧ ଦଳି ଦଳି ଚାଲିଲି । ଉଃ……….. ହୁଃ………. ନିଜ ବିଆରେ ନିଜେ ଯେତିକି ଆଙ୍ଗୁଳି ଗେଞ୍ଜିଲେ କଣ ଶାନ୍ତି ମିଳେ ବରଂ ନିଶାଟା ଆହୁରି ଆହୁରି ବଢି ବଢି ଚାଲିଥାଏ । ଯେତେ ଯାହା ହେଲେ ପୁଅ ପିଲାଟେ ଜାବୁଡିକି ଧରି ତାର ଛଅ ସାତ ଇଞ୍ଚିଆ ବାଣ୍ଡରେ ଯାକି ଯାକି ଗେହିଲେ ଯୋଉ ସୁଖ ମିଳିବ ଏଇ ଆଙ୍ଗୁଳି ଗେଞ୍ଜାରେ କଣ ସେଇ ସୁଖ ପାଇହେବ ? କଣ କରିବି କଣ ନାହିଁ କିଛି ଭାବି ପାରୁ ନ ଥାଏ । ମାମୁ ପୁଅ ଆଉ କାକା ଟିକିଏ ଦୂରରେ ଶୋଇ ଥାଆନ୍ତି, ମୁଁ ଏକଦମ୍ ଆଉଳେଇ ବାଉଳେଇ ହୋଇଯାଉଥାଏ ବିରହ ଜ୍ବାଳାରେ । ଏତିକି ବେଳେ ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ର କଲ୍ ଆସିଲା । କଲ୍ ରିସିଭ୍ କରି ମୁଁ କାନ୍ଦି ପକେଇ ସବୁକଥା କହିଲି କେମିତି ତାଙ୍କ ବିରହରେ ରାତି ସାରା ଛଟପଟ ହେଉଛି । ସେ କହିଲା ସେ ବଲାଙ୍ଗୀର ରେ ଓହ୍ଲେଇ ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ ରେ ବସ୍ କୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଛି । ମୁଁ ତାକୁ କାକୁତି ମିନତି ହୋଇ ଏଇ ପରିସ୍ଥିତି ରେ କଣ କରି ନିଜକୁ ଶାନ୍ତି କରେଇବି ପଚାରିଲି । ସେ କହିଲା ମତେ ଫୋନରେ ସେକ୍ସ ଚାଟ୍ କରି ସିଡିଉସ୍ କରି ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ୍ କରାଇବ । ଆଉ ମୁଁ ତାକୁ ଭାବି ଭାବି ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ୍ କଲେ ଠିକ୍ ସେ ମୋ ଉପରେ ଶୋଇ ଗେହୁଥିବାର ଅନୁଭବ କରିବି । ଆଗରୁ ବି ଆମେ ଅନେକ ଥର ଏମିତି ସେକ୍ସ ଚାଟ୍ କରି କାମ ଚଳେଇଛୁ, ହେଲେ ଏହା ବହୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦାୟକ । ଯେତେ ଯାହା ହେଲେ ଅସଲରେ ଜଣେ ଜଣକୁ ଗେହିବା ଆଉ ତାକୁ ଭାବି ଭାବି ନିଜେ ନିଜେ ହାତ ମାରିବା ଅନେକ ତଫାତ । ଅନେକ ସମୟ ଏମିତି ଛଟପଟେଇ କଲେ ଯାଇ ଟିକିଏ ସାମାନ୍ୟ ଆରାମ ମିଳେ ସିନା ପ୍ରକୃତ ଗିହାଣ ସୁଖଟା ମିଳେ ନି । ସେ ଯାହା ହେଉ ଏମିତିରେ ହେଲେ କାମ ତ ଚଳେଇବାକୁ ପଡିବ । ଏମିତି ସେ ଫୋନରେ ସେକ୍ସ କରିବା କଥା କହୁଥାନ୍ତି ଆଉ ମୁଁ ଦୁଧ ଦଳି ଦଳି ଆଙ୍ଗୁଳି ଗେଞ୍ଜୁଥାଏ, ତଥାପି ବିରହ ନିଆଁଟା ହୁତୁ ହୁତୁ ହେଇ ଆହୁରି ଜଳୁଥାଏ ପଛେ ଜମାରୁ ଭଲ ଲାଗୁ ନ ଥାଏ । ମୁଁ ଏକଦମ୍ ପାଗେଳି ପରି ଆଉଳେଇ ବାଉଳେଇ ହେଇ ନଙ୍ଗଳା ହେଇ ଏପଟରୁ ସେ ପଟକୁ ଗଡି ଗଡି ଖୁବ୍ ଜୋର୍ ଜୋରରେ ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ୍ କରୁଥାଏ । ଏମିତି କରୁ କରୁ ଅନେକ ଥର କାକାଙ୍କ ଦେହରେ ବାଡେଇ ହେଇ ପୁଣି ଫେରି ଆସିଛି ତଥାପି କାକାଙ୍କ ପ୍ରତି ସେମିତି କିଛି ଫିଲିଙ୍ଗ୍ ଆସି ନ ଥାଏ, ନ ହେଲେ ଆଉ ଛାଡନ୍ତି କି ତାଙ୍କୁ କେତେବେଳରୁ ରେପ୍ କରି ପକାଇଥାଆନ୍ତି ।
ଏମିତି ଛଟପଟ ହେଉ ହେଉ ହଠାତ୍ କାକାଙ୍କ ହାତ ମୋ ନଙ୍ଗଳା ଦେହରେ ବାଜିଲା । ସେ ଶୋଇଛନ୍ତି ନା ମୋ ଦେହ ତାଙ୍କ ଦେହରେ ବାଡେଇ ହେବାରୁ ଉଠି ପଡିଛନ୍ତି ? ଉଠିପଡ଼ି ମୋର ସବୁ ଭାବରଙ୍ଗ ଚେଇଁ ଚେଇଁ ଜାଣୁଛନ୍ତି ଜଣା ନାହିଁ । ମୁଁ ସେମିତି ତାଙ୍କ ଆଡ଼କୁ ପିଠି କରି କଡ ମୋଡି ଶୋଇ ଥାଏ, ତାଙ୍କ ଗୋଟିଏ ହାତ ମୋ ବାହୁରେ ଲଦି ହେଇ ମୋ ଆଗକୁ ଠିକ୍ ମୋ ଦୁଧ ଆଗରେ ଝୁଲିଲା । ମୁଁ ପୁରା ନିଶ୍ଚଳ ହୋଇ ଅପେକ୍ଷା କଲି । ଯଦି ସେ ଜାଣି ଶୁଣି ଏମିତି କରୁଥିବେ ତେବେ କିଛି ନା କିଛି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ନିଶ୍ଚୟ କରିବେ । ଏମିତି ପ୍ରାୟ ଦେଢ ଦୁଇ ମିନିଟ୍ ରହିଲା ପରେ ବି ତାଙ୍କର କିଛି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ହେଲା ନାହିଁ ବରଂ ସେମିତି ମୋ ଦେହରେ ହାତ ଲଦି ଗଭୀର ନିଦରେ ଶୋଇଲା ପରି ଘୁଙ୍ଗୁଡ଼ି ମାରିଲେ । ଏଥର ମୁଁ ଧୀରେ ତାଙ୍କ ହାତକୁ ହଟେଇ ମୋ କାମରେ ଲାଗିଯିବାକୁ ତାଙ୍କ ହାତକୁ ଧରି ଅଲଗେଇବାକୁ ସିଧା ହେଉ ହେଉ ତାଙ୍କ ହାତ ପୁରା ମୋ ଦୁଧ ଉପରେ । ଓଃ କି ମସ୍ତ ସ୍ପର୍ଶ ! ହୁତୁ ହୁତୁ ହୋଇ ବିରହ ନିଆଁରେ ଜଳୁଥିବା ମୋ ତନୁମନରେ ପୁରୁଷର ସାମାନ୍ୟ ସ୍ପର୍ଶ ଟା ବି ମତେ ଏତେ ଉନ୍ମାଦିତ କରିଦେବ ଭାବି ନ ଥିଲି । କେଜାଣି କାହିଁକି ତାଙ୍କର ଏଇ ସାମାନ୍ୟ ଛୁଆଁ ଟିକକ ବି ମତେ ଆହୁରି ମତୁଆଲି କରି ପକେଇଲା । ସେ ମୋ ଆଡକୁ ମୁହଁ କରି କଡ ମୋଡି ଶୋଇଥାନ୍ତି ବୋଧହୁଏ । ତାଙ୍କର ଗରମ ନିଃଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ବାସ ମୋ ଦେହରେ ବାଜି ମତେ ଆହୁରି ମାତାଲ୍ କରି ପକାଉଥାଏ । ମୁଁ ଏବେ ତାଙ୍କ ହାତକୁ ହଟେଇବାକୁ ଚିତ୍ ହୋଇ ପଡିଥାଏ, ତାଙ୍କ ଗୋଟିଏ ହାତ ମୋ ଦୁଧ ଉପରେ ଖୁବ୍ ରୋମାଞ୍ଚକ ଖେଳେଇ ଦେଉଥାଏ ମୋ ତନୁ ମନରେ । ମୁଁ ତ ପୁରୁଷ ବାଣ୍ଡରୁ ଗିହା ଖାଇବାକୁ ଛଟପଟେଇ ଯାଉଥାଏଁ । ସିଏ ଯିଏ ହେଉ ବିଆ ଭିତରେ ବାଣ୍ଡଟିଏ ନ ପେଲେଇ ହେଲେ ଏ ବିରହ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଆଉ ଯିବନି । ସେଇ ବାଣ୍ଡଟା କାକାଙ୍କ ହେଉ କି ଆଉ ଯାହାର । ଇଏ କୋଉ ମୋ ବାପାଙ୍କ ଭାଇ ଯେ । ? ସେ ଯାହା ହେଉ ଇଏ ତ ମୋ ଠୁ ବୟସରେ ଢେର ସାନ । ପତଳା ଦେହ । ଏମିତି ଛୋଟ ବାଣ୍ଡଟିଏ ଥିବ ତଥାପି କାମ ଚଳେଇ ନେବି ଭାବି ସେଇ ଅନ୍ଧାରରେ ଧୀରେ ଅଣ୍ଡାଳି ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ତାଙ୍କୁ ସିଡିଉସ୍ କରିବାକୁ ଭାବିଲି । ଇଏ କଣ ତାଙ୍କ ଦେହରେ ବି କିଛି ନାହିଁ । ଗୁଡେଇ ହୋଇଥିବା ଟାଉଏଲ୍ ଟା ବି କେତେବେଳୁ କୋଉଠି ଖୋଲି ପକେଇଛନ୍ତି କେଜାଣି । ତେବେ ସବୁଦିନ ସେ କଣ ଆମ ସହ ଏମିତି ନଙ୍ଗଳା ହେଇ ଶୁଅନ୍ତି ? ମୁଁ ତ ଜାଣି ନି । ସବୁଦିନ ତ ଲାଇଟ୍ ଅଫ୍ କରି ଶୋଉ । ସେ ବଡି ଭୋର୍ ରୁ ଉଠି ଯାଆନ୍ତି ଆଉ ଆମର ଉଠୁ ଉଠୁ ସକାଳ ସାତ ସାଢେ ସାତ । ସେ ଯାହା ହେଉ ଏମିତି ଧୀରେ ଥରେ ଦି ଥର ଅଣ୍ଡାଳୁ ଅଣ୍ଡାଳୁ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡର ସନ୍ଧାନ ପାଇଲି ନାହିଁ କାରଣ ତାଙ୍କ ମୁହ ଆଉ ହାତଟା ମୋ ପାଖରେ ଥିଲେ ବି ତାଙ୍କ ଅଣ୍ଟାରୁ ଗୋଡ ଦୂରେଇ ଯାଇଥାଏ । ଭାବିଲି ଏଡେ ଛୋଟ ଛୁଆଟାଏ, ବାଣ୍ଡଟା ବି ଆଙ୍ଗୁଳି ପରି କୋଉ କୋଣରେ ଯାକି ହେଇ ଥିବ । ତେଣୁ ମୋ ଦେହଟାକୁ ସାମାନ୍ୟ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ନେଇ ଧୀରେ ଧୀରେ ମୋ ହାତକୁ ତାଙ୍କ ପେଟ ତଳରୁ ଅଣ୍ଟାଯାଏ ଅଣ୍ଡାଳି ଗଲି । ମୋଟା ହେଇକି କଣ ଗୋଟାଏ ମୋ ହାତରେ ବାଡେଇ ହେଲା । ଚପ୍ କିନା ଧରି ଅଣ୍ଡାଳି ଜାଣିଲି ଏଇଟା ତାଙ୍କର ବାଣ୍ଡ । ଅନ୍ଧାରରେ ତ କିଛି ଦେଖା ଯାଉ ନ ଥାଏ ତଥାପି ଅଣ୍ଡାଳି କି ଯାହା ଅନୁମାନ କଲି ମୋର ଜମାରୁ ବିଶ୍ବାସ ହେଲା ନାହିଁ । ଦି ଚାରି ଥର ଅଗରୁ ମୂଳ ଯାଏ ଅଣ୍ଡାଳି ଅଣ୍ଡାଳି ଜାଣିଲି ଏଇଟା ହି ବାଣ୍ଡ । ବାପ୍ ରେ ଏତେ କମ୍ ବୟସରୁ ଏତେ ବଡ଼ । ପୁରା ଟାଣୁଆ ହେଇକି ମୋ ଆଡେ ଲମ୍ବି କି ଥାଏ । ମୁଠେଇକି ଧଇଲେ ବି ମୋ ହାତ ମୁଠାରୁ ବଳି ପଡୁଥାଏ । ଲମ୍ବା ବି ନ ଦେଖି କହି ହେବ ନି । କାରଣ ଅଣ୍ଡାଳି ଅଣ୍ଡାଳି ଅଗରୁ ମୂଳ ଆଡକୁ ଗଲାବେଳେ ବହୁତ ଲମ୍ବା ଲାଗୁଥାଏ । ମୂଳରେ ଏବେ ଏବେ ଗଜରୁ ଥିବା କିଛି ବାଳ ହାତରେ ବାଜି ମୋ ଦେହକୁ ଶିତେଇ ପକାଉଥାଏ । ତାଙ୍କୁ ବା ଆଉ ସିଡିଉସ୍ କରିବି କଣ ? ଲାଗୁଥାଏ ସେଇଟା ମୋ ବିଆକୁ ଫାଡି ପକେଇବାକୁ ପୁରା ରେଡି ହୋଇ ଥାଏ । ଆଗରୁ ତ ବିରହ ଜ୍ବାଳାରେ ଯେତେ ଜଳୁଥିଲି ଜଳୁଥିଲି; ଏମିତି ଅସ୍ବାଭାବିକ ଭାବେ ଏତେ ବଡ ବାଣ୍ଡଟିଏ ମୋ ହାତ ପାହାନ୍ତାରେ ପାଇ ମୋ ଯୌବନ ବନାନୀରେ କାମନା ନିଆଁଟା ଯେ କେତେ ଜଳି ଉଠୁଥିବ ଆପଣ ମାନେ ଠିକ୍ ଜାଣିପାରୁଥିବେ । ମୁଁ ତ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ରଖିବାର ସୀମା ପାର କରି ସାରିଥାଏ । ସେପଟେ ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ଫୋନରେ ହେଲୋ ହେଲୋ କରୁଥିଲେ ବି ମୋବାଇଲ ଟା ଆଣି ସୁଇଚ୍ ଅଫ୍ କରି କମିତି କାକାଙ୍କ ବାଣ୍ଡର ପେଲଣା ଖାଇବି ଚିନ୍ତା କରୁଥାଏଁ ।

Writer: DESI GIRL