ହାଏ ମୋ ଗେହ୍ଲା ନଣଦ ଓ ଦିଅର ମାନେ ମୁଁ ତୁମର ସୁନିତା ଭାଉଜ, ଭାଉଜ.କମରେ ପୁଣି ଏକ ମଧୁର ପ୍ରେମ କାହାଣି କୁ ନେଇ ଆସିଛି । ପ୍ରେମ ସଫଳ ନୁହେଁ ଯଦି କାମନା ନ ଥାଏ । କାମନା ହିଁ ସୃଷ୍ଟୀ କରେ ପ୍ରେମ, ଦେହର ଭାଷା ସାଥି ଟିଏ ଖୋଜେ ।

ଭୋର ୫ ଟା ସମୟ ଟିପି ଟିପି ପାଦ ପକେଇ ଆଗେଇ ଚାଲିଛି ସ୍ୱପ୍ନା । ଆଖି ଲୁହରେ ଛଳ ଛଳ ହୃଦୟ ବେଦନାରେ ବୁକୁ ଫାଟି ପଡୁଛି । ଛି. ଛି. ଲଗୁଛି ଜିବନ, ସ୍ୱପ୍ନାର ପହଂଚିଲା ବାରି ପଟ ଅମ୍ବ ମୁଳ କୂଅ ପାଖକୁ । ଶିତ ଦିନର ଅଂଧରୁଆ ଭୋର ସମୟରେ କାହାର ନଜର ନଥାଏ ତା’ ଆଡେ । ପକ୍ଷି ମାନଂକ ରାବ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଇଥିଲା ହେଲେ ସ୍ୱପ୍ନା ପାଈଁ ପ୍ରକୃତି ଆଜି କିଛି ନୁହେଁ । ସବୁ ସୁନ୍ଦରତା ମଳିନ ଲାଗୁଛି, ତା’ର ମନ ନିଜକୁ ଧିକ୍… ଧିକ୍… ର ସୁଚନା ଦଉଛି । ସମାଜର ସବୁ ବନ୍ଧନ ତା’ ପାଈଁ ଅଲୋଡା, ସେ ମଧ୍ୟ୍ୟ ସମସ୍ତଂକ ପାଈଁ ଅଲୋଡା ହେଇଯାଇଛି । ହୃଦୟର କମ୍ପନକୁ ଅନୁଭବ କରିବା ପାଈଁ କିଏ ବି ନାହିଁ । ସବୁ ନିଜର, ଆଜି ପର ହୋଇଗଲେ, ତା’ ପାଈଁ ଏ ଦୁନିଆଁ ରେ ଆଉ ଯେମିତି କିଛି ନାହିଁ । ସେ ପରେସ ବି ନାହିଁ ତା’ ଦୁଖଃ ବୁଝିବା ପାଈଁ । ଯାହା ପାଈଁ ତା’ର ଆଜି ଏ ଅବସ୍ତା, ହତଭାଗିନି ହୋଇପଡିଛି ସ୍ୱପ୍ନା । ନାଃ.. ନାଃ… ତାର ଆଉ ଜିବନ ରଖିକି କିଛି ଲାଭ ନାହିଁ ।

ଛ’ ମାସ ତଳର କଥା ୧୬ ବୟସ ଛୁଇଁ ଆସିଥିଲା ସ୍ୱପ୍ନା କୁ, ସରସ୍ୱତି ପୂଜା ଦିନ ପରେସର ପ୍ରୋପୋଜାଲ ରେ ରାଜି ହୋଇ ତା’ର ପ୍ରେମରେ ପଡି ଯାଈଥିଲା ସ୍ୱପ୍ନା । ନୁଆ ନୁଆ ପ୍ରେମରେ ଭାରି ମନ ଉଛନ୍ନ ଥିଲା । ପରେସ ସ୍ୱପ୍ନା ଠାରୁ ୭ ବର୍ଷ ବଡ, ତାଂକ ପାଖ ଗାଁର ପିଲା, ହିସବରେ ତା’ର ସମ୍ପର୍କିୟ ଭାଈ ହେବ । ପ୍ରତିଦିନ ତା’ ସହ ଦେଖା ହୁଏ । କେବେ କେବେ ବାଇକରେ ବୁଲେଇ ନିଏ । ଭାଇ ବୋଲି ଘରେ କେହି ହେଲେ ସେମାନଂକ ମିଳାମିସାରେ ବାଧା ଦେଉ ନଥିଲେ । ପରେସ ମଧ୍ୟ୍ୟ ସମସ୍ତଂକ ନଜରରେ ଜଣେ ଭଲ ପିଲା । ସ୍ୱପ୍ନା ର ମନକୁ ପାଇ ଯାଇଥିଲା । ଅନେକ ଥର ଘର ଫୋନରେ ଦୁହିଁଂକର କଥା ଚାଲେ । ମାଟ୍ରିକ ପରିକ୍ଷାରେ କିଛି ଦିନ ଛାଡିଦେଲା ପରେ ଦୁହିଁଂକର ପୁଣି ଦେଖା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା, ପରେସ ବେଳେ ବେଳେ କାମର ବାହାନା ନେଇ ସ୍ୱପ୍ନା କୁ ଦେଖିବାକୁ ତାଂକ ଘରକୁ ଚାଲି ଆସେ । ସ୍ୱପ୍ନା ଘରେ ମଧ୍ୟ୍ୟ ପରେସ କୁ ଖୁବ ଆଦର କରନ୍ତି, ପରେସ ଘରେ ଗୋଟିଏ ବୋଲି ପୁଅ । ବାପା ମାଂକର ଭାରି ଗେହ୍ଲା, ଧନର ଅଭାବ ନାହିଁ, ଖୁବ ଖୁସି ଆଉ ମିସାଳିଆ ତାଂକ ପରିବାର ।

ସ୍ୱପ୍ନା ଖରା ଛୁଟିରେ ବେସି ସମୟ ମିସ୍ କଲ୍ କରି ଗପେ, ମନ ବୁଝେନା… ରାତି ହେଲେ ସମସ୍ତେ ଶୋଇଗଲେ ସେ ପୁଣି ମିସ୍ କଲ୍ କରି ପରେସ ସହ ଗପେ । ପ୍ରେମ ର ନୁଆ ନୁଆ ରାସ୍ତା କେତେ ଭଲ ତ କେତେ ଖରାପ….. ସବୁ ପ୍ରେମ ଭିଡି ହେଇଯାଏ କାମନାର ଦ୍ୱାରା କୁ । ବୟସର ବେଗ ଓ ଦେହର ନିଶା ହିଁ ସୃଷ୍ଟୀ କରେ କାମନାର ଖେଳ… ରାତିର ଗପ ଭିତରେ ସ୍ୱପ୍ନା ଆଉ ପରେସ ଭାସିଗଲେ…. ସ୍ରୁଂଖଳର ସୁତାରେ ଗଢି ଉଠିଥିବା ସମ୍ପର୍କରେ ଯୌବନର ଆଲୋଡନର ହ୍ରୁଦବେଗ ଦେଖାଦେଲା…. ସ୍ୱପ୍ନା ନାରୀ ଜିବନର ଗୋଟେ ପରେ ଗୋଟେ ଗୁପ୍ତ କଥାକୁ ଲଜ୍ୟା ତ୍ୟାଗକରି କହିଚାଲିଥାଏ । କୁଆଁରି ବୟସ ସାଥିସହ ପ୍ରେମ ବଣ୍ଟନ ପାଈଁ ତା’କୁ ବାଧ୍ୟ୍ୟ କଲା ସବୁ କିଛି ଗୋପନ କୁ ଖୋଲି ଥୋଇଦେବା ପାଈଁ । ପରେସ ମଧ୍ୟ୍ୟ କଥା ଛଳରେ ଗୋଟେ ଗୋଟେ ଗୁପ୍ତ କଥା କୁ ବୁଝିନେଲା । ସ୍ୱପ୍ନା ର ହ୍ରୁଦୟ ହାଲୁକା ହୋଇଯାଇଥାଏ ଯେମିତି ସବୁ କିଛି ଦେଇ ଦେଇଛି । ନିଜର ସାଇତା ଧନ ଗୁଡାକ.. ଦୁହିଁଂକର ମନ ଆଉ ଦେହ କାମନାର ଜ୍ୱାଳାରେ ଜଳି ଚାଲିଥିଲେ ଆଉ ଜିବନର ସବୁ ରହସ୍ୟକୁ ଖୋଲି ଚଲିଥିଲେ । ଝିଅ ଟିଏ ପ୍ରଥମ କରି ଘରେ ରହିବା ଠାରୁ ତା’ ଦେହର ସବୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ସମୟ କ୍ରମେ କ’ଣ କ’ଣ ହୁଏ, ସବୁ କିଛି ଖୋଲି ରଖି ଦେଇଥିଲା ସ୍ୱପ୍ନା । ବିବାହର ପ୍ରଥମ ରାତିର ସୁମଧୁର ମୃହୁତ୍ୱ ଯାହା ସବୁ ସାଂଗ ମାନଂକ ଠାରୁ ବୁଝି ଜାଣି ଥିଲା ସେ ସବୁ କାମନାର ଗନ୍ଧରେ କହିଚାଲିଥାଏ ସେ ।
ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାରରେ ମନର ମିଳନ ହୋଇଚାଲିଥିଲା ହେଲେ ଅପେକ୍ଷା ଟିକିଏ ମଧୁର ସମୟକୁ ଯେବେ ପାଖରେ ସାଥି ଆଉ କେହି ନାହିଁ । ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଂକର ବାହୁରେ ବୁଡିରହିବାକୁ ଅପେକ୍ଷା ଥିଲା । କେତେ ଆଲୋଚନା କରିସାରି ଥିଲେ, ଭେଟ ହେଲେ କଣ ହେବ, କଣ କରିବ କିଏ । କାହାର ପ୍ରେମ ବହୁତ ଅଧିକ କିଏ ବେସି ଭଲ ପାଏ । ସତରେ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁନ୍କର ଅତି ନିଜର ହୋଇଯାଇଥିଲେ ।

ରାତି ଗପୁ ଗପୁ ସ୍ୱପ୍ନା କହିଲା – କାଲି ମୋ ବାପା ମା ସିବୁ ମୋ ପିଉସି ଘର କୁ ଯିବେ ତା’ର ଆକ୍ସିଡେଣ୍ଟ ହୋଇଥିଲା ଦେଖିବାକୁ ଯିବେ ।
ସୁଯୋଗ ମିଳିଗଲା ଦୁହିଁଂକୁ ସକାଳ 8 ଟା ସମୟରୁ ପରେସ ବାହାରି ଗଲା ସ୍ୱପ୍ନା ଘରକୁ । ସ୍ୱପ୍ନାର ବାପା ମା ଓ ଭାଇ ସବୁ ବାହାରି ଥାନ୍ତି ବୁଲିଯିବା ପାଈଁ । ସେମାନନ୍କୁ ନମସ୍କାର କରି ବିଦାୟ ଦେଲେ ଦୁଂହେ । ଝିଅ ପାଖକୁ ରାତିରେ ଆସି ଶୋଇବ ବୋଲି ସ୍ୱପ୍ନା ର ମା ପରେସ କୁ କହିଲେ, ପଡୋସୀ ସନ୍ଧ୍ୟା ମଧ୍ୟ୍ୟ ଆସିବ । ତାଂକ ଯିବା ପରେ ଦୁହେଁ ବହୁତ ଖୁସି ହେଲେ, ପରେସ ସ୍ୱପ୍ନା କୁ ବାହୁରେ ଉଠେଇ ଘର ଭିତରକୁ ଗଲା, କବାଟ ଟାକୁ କିଳିଦେଇ ଦୁହିଁଂକର ଆଖି ମିସିଗଲା, ପ୍ରେମର ମହକ ଚାରିଆଡେ ଫୁଟି ଉଠୁଥିଲା ।
ସ୍ୱପ୍ନା – ତମେ ତମ ଘରକୁ ଯାଓ
ପ୍ରିୟାର ମୁହଁରୁ ଏପରି ବାଧା କଥା ଶୁଣି ପରେସ ମନ ଦୁଖରେ କବାଟର ସିକୁଳିକୁ ଫିଟେଇବାକୁ ଗଲା, ସ୍ୱପ୍ନା ପାଖକୁ ଆସି ଯାବୁଡି ଧରିଲା କହିଲା – କଣ ରାଗିଗଲ କି ମଜାରେ କହିଲି ପରା ।
ପରେସ – ମଜା.. ଏତେବେଳେକୁ ମଜା କରିବାର ଅଛି ।
ସ୍ୱପ୍ନା – ହଉ ସରି.. ତମେ ଆସ ଯାହା ଇଛା କର ମୁଁ ତମକୁ ଆଜି ଅଟକେଇବିନି । ଆଃ……….. ଛି….. ଅଭଦ୍ର ସିଧା ଧରି ପକଉଛ ।
ପରେସ – କଣ ଏଈ ଦି ଟା ସ୍ୱପ୍ନା ?
ସ୍ୱପ୍ନା – ଆମ୍ବ, ଖାଇନ କି ?
ପରେସ – ଏମିତି ଗଛରେ ଫଳିଥିବା ଆମ୍ବ ମୁଁ କେବେ ଖାଇନି..
ସ୍ୱପ୍ନା – ଛି… ଅଭଦ୍ର ମୋତେ ଲାଜ ଲାଗୁଛି…
ପରେସ – ସତରେ ଏ ମୌସମ ରେ ତମେ ଆମ୍ବ ଲୁଚେଇଛ ମୁଁ ଖାଇବି…
ସ୍ୱପ୍ନା – ଛି….. ଛାଡ..
ପରେସ – ଆଃ
ସ୍ୱପ୍ନା – ଇସସ୍…… ଥାଉ….. ଛାଡ… ଛାଡ…. ଛାଡ.. ପ୍ଲିଜ୍ ..
ପରେସ – ଇ ମା କି ଆମ୍ବ ତମର ସତରେ ଟିକେ ଚାଖୁଛି .. ଆହ୍… ଉମ୍…. ଉମ୍…. ଆଃ…. ଚୁମ୍… ମୁ….
ସ୍ୱପ୍ନା – ଆଃ…….
ଖଟ ଉପରେ ଗଡିଗଲା ସ୍ୱପ୍ନା.. ହାତରେ ଅଳପ ଅଳପ ପ୍ରତିବାଦ କରୁଥିଲା ହେଲେ ଅଟକେଇବା କୁ ତା’ ଦେହରେ ବଳ ନଥିଲା ସବୁ ଜେମିତି ତା’ ଦେହରୁ ବାହାରି ଯାଉଛି ଆଉ କିଛି ନାହିଁ । ଦେହରୁ ବ୍ରା ସହ ସବୁ କିଛି ଭିଡି ବାହାର କରିଦେଲା ପରେସ ନଗ୍ନ ବୁକୁକୁ ଦେଖି ପାରିଲାନି ସ୍ୱପ୍ନାର ଆଖି, ମୁଦି ହୋଇଗଲା ଆଉ କାମନାର ଜନ୍ତ୍ରଣାରେ ଛଟପଟ ହେଲା.. ବାସ ସେତିକି.. ଥାଉ ପ୍ଲିଜ ଏତିକି ବ୍ୟତିତ ଆଉ ପଦିଏବି ତା’ ମୁହଁରୁ ବାହାରିଲା ନାହିଁ । ଜଡ ପରି ସ୍ୱପ୍ନା ଶୋଇ ରହିଲା ପରେସର ଶରୀର ତଳେ, ସତେ ଜେମିତି ଋଣୀ ସେ ପରେସ ଋଣ ଆଦାୟ କରୁଛି….. ଦୁହେଁ ଚୁମ୍ବନର ଖେଳ ଦେଇ କାମନାର ଶିଷ୍ର ଦ୍ୱାର ଆଡକୁ ଆଗେଇଲେ । ସ୍ୱପ୍ନା ଦେହରୁ ସବୁ କପଡା ଓହ୍ଲେଇ ଗଲା । ପୁରା କାମନାର ମାୟାରେ ସେ ନାରୀର ନଗ୍ନ ରୂପକୁ ବିସ୍ତାରି ଦେଇଥିଲା ପରେସ ପରୀ ଭଅଁର ଆଗରେ । ନିସ୍ୱାସ କ୍ଷଣ କୁ କ୍ଷଣ ପ୍ରଖୋର ହୋଇବାରେ ଲାଗିଲା । ଅନ୍ତ ଭିତରଟା ଜଳୂଥିଲା କାମନାର ଜ୍ୱାଳାରେ ବର୍ଷା ହେଉଥିଲା ପ୍ରେମ ଆଉ କାମନାର ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ଜଳ । ସବୁ କିଛି ଦୁହିଁଂକ ପାଈଁ ନୁଆ, ହେଲେ ପୋଖତ ଖେଳାଳି ପରି ଖେଳୀ ଚାଲିଥିଲେ ଦୁହେଁ । ଓଠରେ ଓଠକୁ ମିସେଇ କେତେ ଭଂଗିରେ ପିଇ ଯାଉଥିଲେ ମଧୁକୁ । ଆଃ………….. ଆଃ………. କରି ଚିତ୍କାର ଶୁଭୁଥିଲା, ସାଥିରେ ନିରୋଧକ ବି ଫାଟି ସାରିଥିଲା । ମନରେ ଡର ଆସିଯାଇଥିଲା ପାଖରେ ଆଉ କିଛି ନାହିଁ । ସ୍ୱପ୍ନାର ବକ୍ଷ ଉପରେ ପରେସ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା ପ୍ରହାର ଉପରେ ପ୍ରହାର ଯାହା.. ତାର ଅସ୍ତ୍ରରେ ରଗଡି ହେଇଯାଉଥିଲା ସ୍ୱପ୍ନାର ଦୁଇ ସ୍ତନ ଜୁଗଳ । ଦୁଇ ଜୁଗଳ କୁ ଜାପି ଧରିଥିଲା. ସ୍ୱପ୍ନା ଆଉ ଛାତି ଉପରେ ସାଥିର ପ୍ରେମ କୁ ସାଉଣ୍ଟୀ ନେଉଥିଲା ପରେସ ବେସି ଆଉ ସେ ଭଳୀ କରି ପାରିଲାନି ରନ୍ଧ୍ରଦେଇ ଭିତରକୁ ପୁଣି ପେଲିଲା… ପେଲୁ ପେଲୁ ଗଳ ଗଳ ହୋଇ ଦେହର ସବୁ ବିର୍ଜ ନିଗିଡି ଗଲା ସ୍ୱପ୍ନାର ଔରସରେ………. କାମନାର ଜ୍ୱାଳ ସେତେବେଳେ କିଛି ବି ବୁଝି ପାରିଲାନି..

ଏବେ ପେଟରେ ପିଲା ଟିଏ ଘରେ ସମସ୍ତେ ଜାଣି ସାରିଲେଣି। ପରେସ ନୁଆ ଗୋଟେ କମ୍ପାନୀରେ ଚାକିରୀ କରିଛି, ପାଖରେ ଏବେ ସେ ନାହିଁ ରାତିରେ ତା’କୁ ପାଖକୁ ଆସିବା ପାଈଁ ସ୍ୱପ୍ନା ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲା ହେଲେ, ନୁଆ ଆରମ୍ଭ ବେଳେ ଛୁଟି ମିଳିବନି ବୋଲି ମନା କରିବାରୁ ଭବିଶ୍ୟତ ର ନିରାଶ ମନେ କରି ସ୍ୱପ୍ନା କୁଅରେ ଡେଇଁ ମରିଜିବାକୁ ନିଷ୍ପତି ନେଇଛି.. କୁଅ ଭିତରକୁ ଅନେଇ ଦେବାକ୍ଷଣୀ ଦୁଇ ହାତ ତା’କୁ ପଛକୁ ଭିଡି ନେଲା ଆଖିରେ ଭୟ ରଖି ଅନେଇଦେଖିଲା, ପରେସ.. କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ମରିଜିବି ଛାଡି ଦିଅ ବୋଳି ବୋବାଳି ଛାଡିଲା. ପାଟିକୁ ଜାପି ଧରି ପରେସ ତା’କୁ ଆଶ୍ୱାସନା ଦେଲା.. ସବୁ କଥା ଆଜି ତମ ଘରେ କହିଦେବା ଆଉ ତମ ହାତ ଆଜି ତମ ଘରେ ମାଗିନେବି । ପରେସ ର ବାପା ମା ସମସ୍ତେ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ରାଜି ଥିଲେ । ଦୁହେଁ ବାହାହୋଇ ନୁଆ ସଂସାରକୁ ପାଦ ଦେଲେ……..

ଏ ଥିଲା ପ୍ରେମର କାହାଣି… ଯାହା କାମନାରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଚିରଦିନ ପାଈଁ ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ରଖିଲା…….
କାହାଣି କେମିତି ଲାଗିଲା ଲେଖି ଜଣାଇବେ.. ଇତି.ବଡ଼ ବେଧୁଆ

Writer: Sunita Prusty