ଯୌବନର ନିଶା
ନିଶା ! ଶରୀରର ଏକ ଧୂର୍ତ୍ତ ଆବଶ୍ୟକତା । ତାହା ମଦ ହେଉ କି ପଦ, ଧନ ହେଉ କି ଯୌବନ । ଠିକ୍ ସମୟରେ ମିଳିଲେ ଭଲ, ନ ହେଲେ ମଣିଷ ହିଂସ୍ର ହୋଇ ଉଠେ, ପାଗଳ ହୋଇଯାଏ ନ ହେଲେ ରୁଗ୍ଣ । ଜୀବନର ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବୟସରେ ଯୌବନର ଆକର୍ଷଣ ବି ଠିକ୍ ନିଶା ପରି, ସେ ମଣିଷ ହୁଅନ୍ତୁ କି ପଶୁପକ୍ଷୀ । ସମ୍ଭୋଗ ବିନା ରହିବା ଭାରି ମୁସ୍କିଲ । ତାହା ତ ସୃଷ୍ଟିର ନିୟମ । ଯେମିତି ବଞ୍ଚି ରହିବା ପାଇଁ ଖାଦ୍ୟ, ବସ୍ତ୍ର, ବାସଗୃହ ଦରକାର, ସେମିତି ସୁସ୍ଥ ଶରୀର ଆଉ ସୁସ୍ଥ ମନଟେ ପାଇଁ ଭୋଜନ, ଶୟନ ସହ ମୈଥୁନ ଦରକାର । କିନ୍ତୁ ଭୋଜନ ଆଉ ଶୟନ ପାଇଁ ସମାଜରେ କିଛି ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ନ ଥିବା ବେଳେ ମୈଥୁନ ପାଇଁ ଅନେକ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ । ତେଣୁ ସଂପ୍ରତି ସମାଜରେ ମଣିଷ ସେଥିପ୍ରତି ଯେତିକି ଆଶକ୍ତ ହୋଇ ପଡୁଛି, ସେତିକି ଅସାମାଜିକ ହୋଇ ଉଠୁଛି । ଯେତେ ଯାହା ହେଲେ ଏହା ବି ତ ଏକ ଆବଶ୍ୟକତା ନା ? ନ ହେଲେ ପରିବାରର ସମସ୍ତ ସଦସ୍ୟଙ୍କ ସ୍ନେହ ମମତା ପାଇବା ପରେ ବି ଯୁବକ ଟିଏ ଅନ୍ୟ ଝିଅଟିଏ ପାଇଁ ଆକର୍ଷିତ ହୁଏ କାହିଁକି କି ଯବତୀଟିଏ ବି ଅନ୍ୟ ପୁଅଟେ ପାଇଁ ଆକର୍ଷିତ ହୋଇପଡେ କାହିଁକି । ପୁଣି ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ଘନିଷ୍ଠତା ବଢିଗଲା ପରେ ଅଙ୍ଗସଙ୍ଗ ପାଇବାକୁ ବ୍ୟାକୁଳିତ ହୋଇ ଉଠନ୍ତି କାହିଁକି ? ଏଇଠି ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠେ, ପ୍ରେମ ଯଦି କେବଳ ଦୁଇଟି ହୃଦୟ ର ମିଳନ ଆଜି ପ୍ରାୟ ନବେରୁ ପଞ୍ଚାନବେ ପ୍ରତିଶତ ଯୁବକ ଯୁବତୀ ବିବାହ ପୂର୍ବରୁ ନିଜ ନିଜର କୁମାରୀତ୍ବ ହରାଉଛନ୍ତି କାହିଁକି ? ଏହାକୁ ଯୌବନରେ ଶାରୀରିକ ମିଳନ ପ୍ରତି ନିଶା କହିବା ନି ତ ଆଉ କଣ କହିବା ? ଅନେକ ସମୟରେ ବିବାହିତା ମହିଳା ମାନେ ବି ପରପୁରୁଷ ସାଥିରେ ଆଉ ବିବାହିତ ପୁରୁଷ ମାନେ ବି ପର ମହିଳା ସାଥିରେ ଅଙ୍ଗସଙ୍ଗ ପାଇଁ ଆକର୍ଷିତ ହେଉଥିବାର ଅନେକ ପ୍ରମାଣ ଅଛି ।

ଏସବୁର ପ୍ରମାଣ ଦେବାକୁ ଯାଇ ଆରମ୍ଭ କରୁଛି ମୋ ଅନୁଭୂତି ରୁ କିଛି । ମୁଁ ବାସନ୍ତୀ । ଆଗରୁ ମୋ କୁଆଁରୀ ଜୀବନର ଗାଥା ଭାଉଜ ଡଟ୍ କମ୍ ରେ ଶେଆର୍ କରି ସାରିଛି “ସୋର୍ ପଡୁଥିସି ସେ ଅଭୁଲା ପିରତି….” ଅବଶ୍ୟ ସେଇଟା ସମ୍ବଲପୁରୀ ଭାଷାରେ । ଆପଣମାନେ ପଢିଥିବେ ବୋଲି ମୋର ଆଶା ।

ମୁଁ ମୋର ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀରୁ ହିଁ ଜାଣତରେ ହେଉ କି ଅଜାଣତରେ ଏମିତି ପୁରୁଷ ସଂସ୍ପର୍ଶରେ ଆସି ଯାଇଥିଲି, ଯେତେବେଳେ କି ମୋର ବଡ଼ ଭଉଣୀ ମାନଙ୍କ ଏମିତି ଅଲାଜୁକ କାମ ସବୁକୁ ଘୃଣାକରି ମୁଁ ପୁଅମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ରଖିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି । କିନ୍ତୁ ପରିସ୍ଥିତି ଏମିତି ହେଲା ଆଉ ସିଏ ମୋ ସହିତ ଏତେ ଘନିଷ୍ଠ ହେଇଗଲେ ଯେ ପରବର୍ତ୍ତୀ ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ମୁଁ ବି ତାଙ୍କ ବିନା ରହିପାରିଲି ନି ଆଉ ଶେଷରେ ଏମିତି ଘନିଷ୍ଠତା ଆଉ ଅନୁକୂଳ ପରିସ୍ଥିତିର ସୁଯୋଗ ନେଇ ସେ ମୋର ସବୁକିଛି ଶୋଷିନେଲେ ଆଉ ମୁଁ ସେସବୁର ପ୍ରତିବାଦ କରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଯୌବନର ଏକ ଭିନ୍ନ ଉନ୍ମାଦନାକୁ ଆଖିବୁଜି କେବଳ ଅନୁଭବ କରିବାରେ ଲାଗିଲି । ଆଃ….. ସତରେ କି ରୋମାଞ୍ଚକ ଥିଲା ସେଇ ମୂହୂର୍ତ୍ତ ସତେ ! ପ୍ରଥମ ଥର ମୋ ନଗ୍ନ ଶରୀର ଉପରେ ତାଙ୍କ ନଗ୍ନ ଶରୀରର ଉଷ୍ମତା ମୋ ଦେହ ଯୌବନକୁ ଥରେଇ ଦେଇଥିଲା । ସେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଥିଲେ ମତେ ଆଉ ମୁଁ ବି ତାଙ୍କୁ । ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଉଭୟଙ୍କ ଶରୀରର ଉନ୍ମାଦନା ଏତେ ବଢିଗଲା ଯେ ତାଙ୍କର ସେଇଟା କେତେବେଳେ ମୋ କୁମାରୀତ୍ବର ସୀମାକୁ ଲଙ୍ଘି ଯୌବନ ବନାନୀର ପହିଲି ବର୍ଷା ସହ କର୍ଷଣ କରି ମୋ ତନୁମନକୁ ଆହ୍ଲାଦିତ କରିବାରେ ଲାଗିଲା ମୁଁ ଜାଣି ପାରିଲିନି । କେବଳ କୁଆଁରୀ ଯୌବନରେ ପୁରୁଷର ଏହି ନୂତନ ଉନ୍ମାଦନାକୁ ଆଖି ବୁଜି ଅନୁଭବ କରିବାରେ ଲାଗିଥିଲି । ଲାଗୁଥିଲା ଯେମିତି ଏହା ହିଁ ତ ଜୀବନର ସବୁଠାରୁ ସୌଖିନ ମୂହୂର୍ତ୍ତ !

ଏମିତି ଥରେ ତାଙ୍କ ସହ ମୋର ଶାରୀରିକ ସୁଖକୁ ଉପଭୋଗ କଲାପରେ ସେ ପ୍ରତ୍ୟହ ଚାହିଁଲେ ଏମିତି ମୋ କୋମଳ ଯୌବନକୁ ଉପଭୋଗ କରିବାକୁ ଆଉ ମୁଁ ବି ତୃଷ୍ନାର୍ତ୍ତ ହରିଣୀ ପରି ଧାଇଁ ଗଲି ତାଙ୍କ ପାଖକୁ, ଯେତେବେଳେ କହିଲେ, ଯୋଉଠି କହିଲେ, ଯେମିତି କହିଲେ ମୋର ସବୁ ବାଢି ଦେଇ ମୁଁ ବି ହଜିଗଲି ଯୌବନର ଉତ୍ତଙ୍ଗ ବନ୍ୟାରେ । ଧୀରେ ଧୀରେ ଆମେ ଏତେ ମଜ୍ଜି ଗଲୁ ସେଇ କାମରେ ଯେ, ଲାଗିଲା ଯେମିତି ଆମେ ବି ନିଶାଗ୍ରସ୍ତ । ଦିନେ ନ ମିଶିଲେ ଦେହମୁଣ୍ଡ ଝାଇଁ ଝାଇଁ ଲାଗିଲା, ଯେତେ ଖାଇଲେ ପିଇଲେ ବି ନ ଖାଇଲା ନ ପିଇଲା ପରି ଲାଗିଲା । ସିଏ ବି ଦିନେ ନ କଲେ ଚିଡି ଚିଡି ହେଲେ, ଏମିତିକି ଖାଲି ଗାମୁଛା ଟିଏ ଗୁଡେଇ ହେଇଥିବାରୁ ତାଙ୍କର ତମ୍ବୁ ପରି ଟେକି ହେଇଥିବା ଅଙ୍ଗକୁ ସାହି ପଡିଶା ଝିଅ ବୋହୂ ମାନେ ଦେଖି ହସିବାରେ ଲାଗିଲେ ତେଣୁ ମୁଁ ବି ସେଇଟା ସହି ନ ପାରି ସୁବିଧା ଦେଖି ଠିଆ ଠିଆ ହେଲେ କୋଉ କୋଣରେ ତାଙ୍କର ସେଇଟାକୁ ଶାନ୍ତ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି । ଏମିତି ଦିନ ପରେ ଦିନ ଗଡି ଚାଲିଲା, ସମାଜର ଅନେକ ବାଧା ବନ୍ଧନ ଡେଇଁ ତାଙ୍କୁ ଶାନ୍ତ କରିବାକୁ ମୁଁ ଧାଇଁ ଗଲି । ହେଲେ ପରେ ଯେତେ କଲେ ବି ତାଙ୍କର ଆହୁରି ଆହୁରି ଉନ୍ମାଦଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ଉଠିଲା । ସୁଯୋଗ ଦେଖି ଶିଘ୍ର ଶିଘ୍ର କାମ ସାରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଧରି ଘସି ଚାଲିଲେ । ଏପଟେ ଘର୍ଷଣ ଜନିତ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସେପଟେ ଅନେକ ଥର ଅନେକ ଲୋକଙ୍କ ହାବୁଡ଼ରେ ପଡି ଲୋକହସା । ମୁଁ ଆଉ ପାରିଲିନି, ଘରଲୋକେ ମଧ୍ୟ ସବୁ ଜାଣି ବହୁତ ଗାଳି ଦେଲେ । କ୍ରମେ ତାଙ୍କ ସହ ମିଳାମିଶା କମ୍ କରିବାରେ ଲାଗିବାରୁ ସେ ଆହୁରି ହିଂସ୍ର ହୋଇ ଉଠିଲେ । ପାଗଳଙ୍କ ପରି ମତେ ନାନା କଥା କହି ଗାଳି ବି କଲେ ଆଉ ଶେଷରେ ମତେ ବାହା ହେବାପାଇଁ ମୋ ବଡ଼ ଭାଇ ଆଗରେ ପ୍ରସ୍ତାବ ବି ରଖିଲେ । ମୁଁ କିନ୍ତୁ ବୁଝି ପାରୁ ନଥାଏଁ, ସେ ଏତେ ବାଉଳା କାହିଁକି ହେଉ ଥାଆନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଥାଏଁ, ସେ ତ ସବୁବେଳେ ଘର ଭିତରେ ରହୁଥିଲେ, କେତେବେଳେ ବା ବାହାରିଲେ ତାଙ୍କର ସେଇଟା ଏକଦମ୍ ଉଦ୍ଧତ ହେଇ ତମ୍ବୁ ପରି ଫୁଲି ଉଠିଥାଏ । ବାହା ଦେବାକୁ ଘର ଲୋକେ ମନା କରିବାରୁ ସେ ଆହୁରି ପାଗଳ ପରି ହେଇଗଲେ । କହିଲେ, “ମୋର ଖାଲି ଉଠୁଛି, କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି, ତୁ ପାଖକୁ ନ ଆସିଲେ ପାଗଳ ହେଇଯିବି ।”
ଭାରି ଅଜବ ସେଇ ଓଦ୍ଧତ୍ୟତା । ମୁଁ ଡାକ୍ତର ପରାମର୍ଶ କରିବାକୁ କହିଲି । ଡାକ୍ତର ବି କହିଲେ ଶିଘ୍ର ବାହା ହେଇ ପଡିବାକୁ । ଦିନକୁ ଦିନ ସେ ଏତେ ଓଦ୍ଧତ୍ୟ ହେଇ ପଡିଲେ ଯେ, ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବାକୁ ବି ମତେ ଡର ଲାଗିଲା । କେବେ କେମିତି ସହି ନ ପାରି ପାଖକୁ ଗଲେ ପାଗଳଙ୍କ ପରି ମୋ ଡ୍ରେସ୍ ଫାଡି ବଳାତ୍କାର କଲା ପରି କରି ବସିଲେ ତାହା ପୁଣି ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଧରି ତେଣୁ ମୁଁ ଆଉ ପାଖକୁ ଗଲି ନାହିଁ । ଦୂରେଇ ରହିବା ଭଲ ଭାବିଲି ।

ତାହାରି ଭିତରେ ସେ ବାହା ହେଇଗଲେ । ମତେ ଟିକିଏ ଦୁଃଖ ଲାଗିଲେ ବି ମୋ ପାଇଁ ଆଉ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ତଥା ସମାଜ ପାଇଁ ଭଲ ହେଲା ବୋଲି ଖୁସି ବି ହେଲି । ତଥାପି ନାରୀ ଜୀବନ ତ । ଏତେ ଦିନ ଧରି ତାଙ୍କ ସହ ବିତେଇଥିବା ସବୁ ସ୍ମୃତି ମତେ ବି ଭିନ୍ନ ଦୁନିଆଁକୁ ଟାଣି ନେବାକୁ ବସିଲା । ଅଜାଣତରେ ଆଖି ଲୁହ ଗଡି ଆସିଲା । ମୋର ଏପରି ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ଗାଆଁରେ ରହିଲେ ଭଲ ହେବନି ବୋଲି ଭିଣୋଇ ତାଙ୍କ ସହ ନେଇଗଲେ ବଲାଙ୍ଗୀର । ସେଇଠି ରହିଲି, ଆଉ ପଢାପଢି କଣ୍ଟିନ୍ୟୁ କରି ସେ ସବୁକୁ ଭୁଲିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି । ଗାଆଁରେ ତ ଗ୍ରାଜୁଏସନ୍ ସରିଥିଲା, ସେଇଠି PGDCA ଆଡମିଶନ୍ ନେଲି । ଘରୋଇ ସଂସ୍ଥା । ସେଠାକୁ କିଛି ଦିନ ଗଲାପରେ ଲାଗିଲା, ପାଠଶାଠ କମ୍ ସେଇଠାକୁ ରୋମାନ୍ସ୍ କରିବାକୁ ଟୋକା ଟୋକି ବେଶୀ ଆସୁଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ସେମିତି ହାବଭାବ ମୋ ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତି ସବୁକୁ ଜୀବନ୍ତ କରିବାରେ ଲାଗିଲା । ଦିନେ ତ ସେମିତି ସେଣ୍ଟର ରୁ ଫେରୁ ଫେରୁ ଜଣେ ସାଙ୍ଗ ପାର୍କ୍ ଯିବାକୁ ଜିଦ୍ କଲା । ମନା କରି ପାରିଲି ନି । ସଂଧ୍ୟା ସମୟ । ଜାଣି ନ ଥିଲି ତା ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡକୁ ବି ଡାକିଛି ବୋଲି । ମୁଁ ତା ପାଖରେ ଥିଲେ ବି ଯେମିତି ଲଟକାଚଟକା ହୋଇ ରୋମାନ୍ସ୍ ରେ ମଜ୍ଜି ଗଲେ ଯେ ମୋ ଦେହ ବି ଶୀତେଇ ଉଠିଲା । ଉଠିକି ଚାଲି ଆସୁଥିଲି, ସେ ପୁଣି କାକୁତିମିନତି କରି ଟିକେ ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ କହି ତା ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ କୁ ବୁଦାମୂଳକୁ ଟାଣି ନେଲା । ତା ପରେ ସେଇ ଶାରୀରିକ ଭୋକ ମେଣ୍ଟେଇବାର ଖଚ୍ ଖାଚ୍ ଖଚ୍ ଖାଚ୍ ପିଚ୍ ପାଚ୍ ପିଚ୍ ପାଚ୍ ଶବ୍ଦ । ମୋ ଦେହମୁଣ୍ଡ ଝୁଣିଝାଣି ହେଲା । ଲାଗିଲା ଯେମିତି ମୋ ଚଡି ଟା ବି ଓଦା ହେଇ ଯାଉଛି । ସହି ହେଲା ନି । ଉଠିକି ଚାଲି ଆସିଲି ଘରକୁ । ଭୋକ ହେଲା ନାହିଁ କି ରାତିରେ ନିଦ ବି ହେଲା ନି । ରାତିସାରା ଲାଗିଲା ଯେମିତି ସେ ଆସି ମତେ ଧରୁଛନ୍ତି । ମୋ ଦୁଧକୁ ଚକଟି ଦେଉଛନ୍ତି । ଓଠକୁ ଚୁଚୁମି ପକାଉଛନ୍ତି । ଓଃ…. ଆଃ…. ଆଃ…… ୟେ କଣ….? ମୋ ଯୋନିଗୁହାରୁ ତ ଭକ୍ ଭକ୍ ହେଇ ଆପେଆପେ ସବୁ ନିଗିଡି ପଡୁଛି…… କାଶ୍ କେହି ଜଣେ ମତେ କରନ୍ତା….! ଆଃ…. ମୋ ଦେହ….. କଣ ହେଇ ଯାଉଛି…..
ଏମିତି ରାତିସାରା ବିରହ ନିଆଁରେ ଛଟପଟ ହେଇ ତାଙ୍କ କଥା ବହୁତ ମନେ ପଡିଲା । କାନ୍ଦି ପକେଇଲି ।

ସତରେ କେଡେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦାୟୀ ଏହି ବେଦନା ସତେ ! ନା ସହି ହେଉଛି, ନା ରହି ହେଉଛି । ଭିତରେ ଭିତରେ ଦେହଟାକୁ ଖାଲି ଜାଳିପୋଡ଼ି ପକାଉଛି । ଅନୁଭବ କଲି ତାଙ୍କ ବିରହ ବେଦନାକୁ । ସତରେ, ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କୁ ବି ଏମିତି ଲାଗିଥିବ ବୋଧହୁଏ ।

ସକାଳୁ ଉଠିବାକୁ ବି ଇଚ୍ଛା ହେଉ ନଥିଲା । ଡେରି ଯାଏଁ ଶୋଇଥିବାର ଦେଖି ଭିଣୋଇ ଆସିଲେ । କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ମୁହଁ ଫୁଲି ଯାଇଥିବାର ଦେଖି ସେ ସବୁ ବୁଝିଗଲେ, ଯେ ମୁଁ ମୋ ଅତୀତକୁ ମନେ ପକାଇ କାନ୍ଦୁଛି । ସ୍ନେହରେ ମୋ ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ବୁଲାଉ ବୁଲାଉ ମୁଁ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ହରା ହେଇ ତାଙ୍କ ଛାତିରେ ଲୋଟି ପଡିଲି । ସେ ବି ମତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧଇଲେ । ଦୀର୍ଘ ଦିନ ପରେ ପୁରୁଷର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ଦେହଟା ମୋ ପୁଣିଥରେ ଶୀତେଇ ଉଠିଲା । କାଲିଠୁ ତ ଦେହରେ କାମନାର ନିଶା ହୁତୁହୁତୁ ହେଇ ତନୁ ବଦନକୁ ଜାଳି ପକାଉଛି । ମନର ମଣିଷ ଯେ ଆଜି ଅନ୍ୟ କାହାର । କିଏ ଆଉ ବୁଝିବ ଏ ବିରହ ବେଦନା ? ଦେହର ଜ୍ୱାଳା କୁ ଶାନ୍ତ କରିବାକୁ ପୁରୁଷର ସେଇ ଅଙ୍ଗସଙ୍ଗ ଯେ ନିହାତି ଦରକାର । ପାଖରେ ଆଉ କିଏ ଅଛି ? ଏଇ ଭିଣୋଇ ତ ! ଏମିତି ମୋ ମନରେ ପାପ ଛୁଇଁଲା । ଭିଣୋଇ ମତେ କୋଳେଇ ଧରୁ ଧରୁ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଆହୁରି ଜୋରରେ ଭିଡି ଧରି କଇଁ କଇଁ ହେଇ କାନ୍ଦି ପକେଇଲି । ସେ ମତେ ଶାନ୍ତ୍ବନା ଦେବାକୁ ଯାଇ ମୋ ପିଠିସାରା ହାତ ବୁଲେଇ ଆଣୁଥାଆନ୍ତି ଯାହା ମୋ ବିରହ ଯୁଇରେ ଘିଅ ଢାଳିଲା ପରି ମତେ ଆହୁରି କାମ ଜ୍ବାଳାରେ ଜାଳି ପକାଉଥାଏ । ତେଣୁ ଦେହର କ୍ଷୁଧା ଆଉ ମନର ଆବେଗକୁ ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ଯାଇ ମୋ ଛାତିର ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁଧକୁ ତାଙ୍କ ଛାତିରେ ଜାକିଦେଲି । ବୋଧହୁଏ ତାଙ୍କର ସୁପ୍ତ କାମନାଟା ଜାଗ୍ରତ ହେବାରେ ଲାଗିଲା । ମତେ ବି ସେ ଆହୁରି ଜୋରରେ ଜାବୁଡ଼ି ପିଠି ଆଉଁସୁ ଆଉଁସୁ ମୋ ଫୁଲିଲା ଫୁଲିଲା ଗାଣ୍ଡିରେ ବି ହାତ ବୁଲେଇ ଆଣିଲେ, ଯାହା ମତେ ଭଲ ଲାଗି ମୋ କାମନା ଜ୍ୱାଳା କୁ ଦ୍ବିଗୁଣିତ କରିବାରେ ଲାଗିଲା । ମୁଁ ବି ସମ୍ମତିର ସଙ୍କେତ ସଦୃଶ ତାଙ୍କୁ ଆହୁରି ଜୋରରେ ଭିଡିଧରି ଦୁଧକୁ ଛାତିରେ ଜାକି ପିଠି ପଟେ ରାମ୍ପୁଡି ପକେଇଲି । ଆଉ ସିଏ ବି ମୋ ଗାଣ୍ଡିକୁ ଚିପି ଦେଇ ମୋ ଓଠରେ ଓଠ ଲଗେଇ ଚୁଚୁମି ଗଲେ । ବାଶ୍ ଖେଳ ଆରମ୍ଭ ।

ଦିଦି ବୋଧହୁଏ ଘରେ ନ ଥିଲା । ସେ ମାଡି ବସିଲେ ମୋ ଉପରେ । ଏମିତି ମୋ ଗାଣ୍ଡି ଚିପି ଚିପି ଓଠକୁ ଚୁସିଲା ପରେ ମୋ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ସୁଗବୁଗେଇ ଉଠିଲା ତେଣୁ ମୁଁ ତାଙ୍କ ଛାତିରେ ଘସିବାରେ ଲାଗିଲି । ସେ ହଠାତ୍ ମତେ ବୁଲେଇ ପଛପଟୁ ମୋ ଦୁଧକୁ ଧରି ଚିପିବାରେ ଲାଗିଲେ । ଏଥର ମତେ ବି ଭଲ ଲାଗିଲା ତେଣୁ ଛାତି ଡେରି ଦୁଧକୁ ଚିପିବାକୁ ଦେଲି । ମୁଁ ପିନ୍ଧିଥାଏଁ ନାଇଟି ଆଉ ସିଏ ଟ୍ରାଉଜର । ତାଙ୍କର ଉଠିଥିଲା ନା ନାହିଁ ସେମିତି କିଛି ମୋ ପଛପଟେ ଜଣା ପଡୁ ନ ଥିଲା । ତଥାପି ସେ ଏମିତି ମୋର ଦୁଧ ଚିପି ଚିପି ନେଇ ପୁଣି ଖଟରେ ଶୁଆଇ ଦେଲେ । ମୋର ବି ତ ଇଚ୍ଛା ଥିଲା । ତେଣୁ ଖଟରେ ଚିତ୍ ହେଇ ପଡୁ ପଡୁ ଦୁଇ ଗୋଡକୁ ମେଲେଇ ଦେଲି ଆଉ ସେ ଫଟାଫଟ୍ ମୋ ଚଡିଟା କାଢି ଫିଙ୍ଗି ଦେଲେ । ପରେ ତାଙ୍କ ଟ୍ରାଉଜର ଟା ବି ତଳକୁ କାଢୁ କାଢୁ ଦେଖିଲି ତାଙ୍କର ବି ଟିଙ୍ଗେଇ ଠିଆ ହେଇଛି ହେଲେ ଆଙ୍ଗୁଳି ପରି ଛୋଟ ଥିବାରୁ ବୋଧହୁଏ ଜଣା ପଡୁ ନଥିଲା । ମୁଁ ଯେ ଆଗରୁ ମୋ ଏକ୍ସ୍ ର ବହୁତ ବଡ଼ଟାରୁ ଗେହିଁ ହେଇଛି, ଏଇ ଆଙ୍ଗୁଳି ଟା ମଜା ଦେବ କି ନା କେଜାଣି ? ତଥାପି ନାହିଁ ମାମୁଁ ଠାରୁ କଣା ମାମୁଁ ଭଲ ଭାବି ଚୁପଚାପ ପଡି ରହିଲି ଆଉ ସେ ତାଙ୍କ ଟ୍ରାଉଜରକୁ ଆଣ୍ଠୁଯାଏ ଖସେଇ ମାଡି ବସିଲେ । ମୋର ତ ରାତିଠୁ ଝାଳ ନାଳ । ତାଙ୍କର ସେଇଟାକୁ ବିଆ ମୁହଁରେ ରଖୁ ରଖୁ ଭିତରକୁ ପଶିଗଲା । ଭସାଭସ୍ ଭସାଭସ୍ ଗେହିଁଦେଲେ । ଆଃ…… ଶୁଷ୍କ ମରୁଭୂମିରେ ଯେମିତି ଅସରାଏ ଶୀତଳ ବର୍ଷା ବରଷିଗଲା । ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ଓଠକୁ ତାଙ୍କର କାମୁଡି ଦେଲି । ଆହୁରି କ୍ଷୀପ୍ର ବେଗରେ ତାଙ୍କର ବାହାର ଭିତର କରୁ କରୁ ମତେ ବି ଯେମିତି ଆରାମ ଲାଗିଲା । କିନ୍ତୁ କିଛି ହେବା ଆଗରୁ ବାହାରେ ଦିଦିର ପାଟି ଶୁଣି ସେ ଉଠି ପଳେଇ ଗଲେ ଆଉ ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ଅତୃପ୍ତ ଆତ୍ମା ଟିଏ ପରି ସେମିତି ଖଟରେ ପଡି ରହିଲି ।

ଦି ପହରେ ଦିଦି ପୁଣି ପଡିଶା ଘରକୁ ଗଲା ଆଉ ଏଇ ସୁଯୋଗରେ ସେ ମୋ ରୁମ୍ କୁ ଆସି ମତେ କୋଳେଇ ନେଲେ । ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା ଉଭୟେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନଙ୍ଗଳା ହୋଇ ଯୌବନର ଏଇ ଉନ୍ମାଦନାକୁ ମନଭରି ଥରେ ଉପଭୋଗ କରି ଯିବାକୁ କିନ୍ତୁ ସେ ସେଥିରେ ରାଜି ନ ହୋଇ ସେମିତି ମୋ ଲେଗିନ୍ସ୍ ଟାକୁ ଟିକିଏ ତଳକୁ ଖସେଇ ତାଙ୍କ ଟ୍ରାଉଜରକୁ ବି ଆଣ୍ଠୁଯାଏ ଖସେଇ ପିଚ୍ ପିଚ୍ କରି ଚାଲିଲେ । ବୋଧହୁଏ ମୁଁ ଆଗରୁ ମୋ ଏକ୍ସ୍ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ର ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡରେ ବହୁତ ପେଲେଇ ହୋଇ ଥିବାରୁ ତାଙ୍କ ସେଇ ଆଙ୍ଗୁଳି ପରିକା ବାଣ୍ଡଟା କେବଳ କୁତୁକୁତୁ ଲାଗୁଥିଲା । ତଥାପି ଯୌବନର ଭୋକ ମେଣ୍ଟେଇବାକୁ ୟା ଠାରୁ ଆଉ ସୁବିଧା ନ ଥିବାରୁ ସେମିତି ଚୁପଚାପ ତଳେ ପଡି ରହିଲି । ସେ ସେମିତି ମୋ ଉପରେ ଶୋଇ ଖଚାଖଚ୍ ଖଚାଖଚ୍ ଗେହିଁ ଗେହିଁ କହୁଥାନ୍ତି, “ୱ।ଓ, କଣ ଯବାନୀଟିଏ ଧରିଛୁ ଲୋ…….! ତତେ ଗେହିଁବାକୁ କାହିଁ କେତେ ଦିନରୁ ମୁଁ ଭୋକିଲା ଥିଲି । ହେଲେ ତୁ ବି ଏତେ ଭୋକିଲା ଅଛୁ ଜାଣି ନ ଥିଲି । ଆଃ…… ତୋ ବିଆଟା ତ ଏକଦମ୍ ରସ ରସରେ ଭରି ରହିଛି ଲୋ…… ଦେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଟିକିଏ ପିଆଇ ତା ଶୋଷ ବି ମେଣ୍ଟେଇ ଦେ…..” ଏମିତି କହି କହି ସେ ଚାରି ପାଞ୍ଚ ମିନିଟ ଖଣ୍ଡେ ଗେହୁ ଗେହୁ ତାଙ୍କର ହେବାକୁ ବସିଲା ବୋଧହୁଏ । ବାଣ୍ଡକୁ କାଢି ଆଣି ମୋ ପେଟରେ ସବୁ ଗଦେଇ ଦେଲେ ଆଉ ମୋ ଉପରେ ଲଦି ହୋଇ ସଁଅଁ ସଁଅଁ ହେଇ ଲମ୍ବା ଲମ୍ବା ନିଃଶ୍ୱାସ ନେବାକୁ ଲାଗିଲେ । ତେଣେ ମୋର ହେଇ ନ ଥିବାରୁ ଦେହମୁଣ୍ଡ ସବୁ କେମିତି କେମିତି ଲାଗି ଯାଉଥାଏ । ବୁଝି ହେଉ ନ ଥାଏ କଣ କରିବି । ତଥାପି ନିର୍ଲଜୀଟିଏ ପରି ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ଆଣି ପୁଣି ମୋ ବିଆରେ ଜାକିବାକୁ ସେଇଟାକୁ ଧରୁ ଧରୁ ଲାଗିଲା ଯେମିତି ତାର ସେଇ ଶକ୍ତି ଆଉ ନାହିଁ । ଟାଣୁଆ ହେବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ତାହା ଏକଦମ୍ ନରମ ହେଇ ସୁକୁଡି ଯାଇଛି । ମୋ ଦେହମନ ତ ବିରହ ନିଆଁରେ ଜଳି ଉଠୁଥିଲା, ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ପେଲିଦେଇ ମୁହଁ ମାଡି ପଡି ରହିଲି । ସେ ବି ଆଉ କିଛି ନ କହି ଉଠି ଚାଲିଗଲେ । ସେଇ ଦିନଠୁ ମୋ ଦେହର କାମଜ୍ୱ।ଳା ଯେମିତି ଆହୁରି ବଢିଗଲା ।

ଏମିତି ସୁଯୋଗ ପାଇଲେ ଭିଣୋଇ କରନ୍ତି ସତ କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ସେଇ କରିବାରେ ମୋ ଯୌବନର କ୍ଷୁଧା କମିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ବଢିଯାଏ । ଦେହମୁଣ୍ଡ ଝାଇଁ ଝାଇଁ ଲାଗି ପାଗଳୀ ପରି ଲାଗିଯାଏ । ଏହିପରି ଆମ ଶାଳୀ ଭିଣୋଇଙ୍କ ଅଧୁରା ଭୋକ କେବେ ପୁରା ହୁଏ ତ କେବେ ମୁଁ ଆହୁରି ଛଟପଟେଇ ଉଠେଁ । ଏଇ ଭିତରେ ମୋର କମ୍ପ୍ୟୁଟର କୋର୍ସ ସରିଲା । କାଳେ ଘରେ ବସି ବସି ମୋ ଏକ୍ସ୍ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ସହ ବିତେଇଥିବା ସେଇ ମଧୁର ମୂହୁର୍ତ୍ତ ଗୁଡ଼ିକ ମନେ ପକାଉଥିବାରୁ ମୁଁ ଅଙ୍ଗସଙ୍ଗ ପ୍ରତି ଏତେଟା ଆଶକ୍ତ ହୋଇ ଉଠୁଛି ଭାବି ଗୋଟିଏ ପ୍ରାଇଭେଟ୍ ସ୍କୁଲ୍ ଜଏନ୍ କଲି, ଟିଚରସିପ୍ ପାଇଁ । ତଥାପି କାମ ଜ୍ୱାଳାରେ ଅତିଷ୍ଠ ହୋଇ ଏମିତି ସୁଯୋଗ ପାଇଲେ ଭିଣୋଇଙ୍କୁ ଧରି ପକାଏଁ ଜାବୁଡ଼ିକି । ତାଙ୍କର ଠିଆ ନ ହୋଇଥିଲେ ବି ବାହାର କରି ଚୁସି ପକାଏଁ ସକସକ ଆଉ ମୋ ଗରମ ବିଆରେ ଜାକିଦିଏଁ । ହେଲେ ଭିଣୋଇଙ୍କ ଛୋଟ ଆଉ ଶିଘ୍ର ବାହାରି ପଡୁଥିବାରୁ ମତେ ସେତେଟା ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରି ପାରନ୍ତି ନି ଆଉ ମୁଁ ବିଳବିଳେଇ ଉଠି ଜୋର୍ ଜୋରରେ ଗେହିଁବାକୁ ଚିଲ୍ଲେଇ ଉଠେଁ । ଚୋର ପାଇଁ ତ ସବୁ ରାତି ଅନ୍ଧାର ନ ଥାଏ ଏମିତି ଆମର କିଛି ଦିନ ଚାଲିଲା ପରେ ଦିନେ ଦିଦି ଆମକୁ ଏପରି ଅସଞ୍ଜତ ଅବସ୍ଥାରେ ଦେଖି ଭିଣୋଇଙ୍କୁ ଖୁବ୍ ଗାଳିଦେବା ସହିତ ମତେ ବି ବହୁତ ମାଇଲା ଆଉ ଏଇ କ୍ଷଣି ଘରୁ ବାହାରି ଯିବାକୁ କହିଲା । ମୁଁ ଚାଲି ଆସିଲି ଗାଆଁକୁ ।