ଧନ୍ୟବାଦ ମୋ ମାନେ ଜିବନର ଚଲା ପଥରେ ସୁଖ ଆଉ ଦୁଃଖ ଭଳି, ବେଳେ ବେଳେ ଏମିତି ହୁଏ କାହିଁକି ଯେ? ପାଖରେ ଥାଇ ଯଣେ ନିଜର ଲାଗେନି ଆଉ ନିଜର ଭଳି ଲାଗୁ ଲାଗୁ ପାଖରୁ ଚାଲି ଯାଏ । ଭାଉଜ.କମ ରେ ଏଈ ସୁମଧୁର ଗପ କୁ ନେଇ ମୁଁ ଆପଣ ମାନଂକ ସୁନିତା ଭାଉଜ ।

ଆଜିର କାହାଣୀ ଟି ପୁଷ୍ପା ଆଉ ବିନୋଦ ର । କାହାଣି ର ଏ ଦୁଇ ଚରିତ୍ର କାହିଁ କେତେ ଦେନରୁ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁନ୍କର ଚିହ୍ନା ଆଉ ପ୍ରାୟ ସାଂଗ ସାଥି ହେଲେ, ପ୍ରେମ ତ ସବୁବେଳେ ଏମିତି ହିଁ ସୁଜୋଗ ଖୋଜେ ସମ୍ପର୍କ ନିବିଡ ହୋଈଗଲେହୁଏ । ନିଜର ଲୋକଟି ନିଜଠାରୁ ଟିକେ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ଦୁରେଇ ଗଲେ ଭାରି ଖରପ ଲଗେ । ପାଖରେ ଥିଲେ ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ ବେଳେ ବେଳେ ସେତେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଲାଗେନି ହେଲେ, ଦୁରକୁ ଗଲେ ଭାରି କଷ୍ଟ ଲାଗେ ।

ପୁଷ୍ପା ବିନୋଦ ଭାରି ଭଲ ସାଂଗ ଥିଲେ ପରସ୍ପର ଭିତରେ କେବେ ଝଗଡା ନଥିଲା । ବୁଝାବଣା ଭାରି ଭଲ ଥିଲା । ଦୁହେଁ ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିବା ବେଳେ, ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଭାରି ଭଲ ସାଂଗ ହେଲେ । ଦୁହିଁନ୍କରସେମାନଂକ ମିଳାମିସାରେ ବେସ ଖୁସି ଥିଲେ ପୁଷ୍ପା ର ଭାରି ଭଲ ପାଠ ହେଉଥିଲା ତେଣୁ ବିନୋଦ ଘରେ ଦୁହିଁନ୍କୁ ଏକଠି ପଢିବାକୁ ପରିମିସନ ଦେଲେ । ସେତେ ବେଳେ ମାଟ୍ରିକ ର ପ୍ରିଟେଷ୍ଟ ସରି ଯାଇଥାଏ । ପୁଷ୍ପା ଦିହିପହର ହେଲେ ବିନୋଦ ପାଖକୁ ଆସୁଥିଲା । ଦୁହେଁ ପ୍ରତିଦିନ କିଛି କିଛି ପାଠ ପଢି ଭଲ ପ୍ରଫୋମାଂସ୍ ଦେଖଉଥିଲେ । କ୍ଲାସରେ ତାଂକ ଦୁଇଜଣ ଭଲ ନମ୍ବର ରଖୁଥିବାରୁ ଟିଚର ମାନେ ମଧ୍ୟ୍ୟ ଭାରି ଖୁସି ଥିଲେ ।

ପୁଷ୍ପା ଓ ବିନୋଦର ମିଳାମିଶାରେ ବହୁ ସାଂଗମାନେ ଇର୍ଷା କରୁଥିଲେ । କେହି କେହି ସେମାନଂକୁ ସ୍ୱାମି ସ୍ତ୍ରୀ ବୋଲି ଡାକୁ ପଛରେ ଚିଡଉଥିଲେ । ସେମାନଂକର କିନ୍ତୁ କାହା କଥାରେ ନଜର ନଥାଏ । ଦୁହିଁଂକର ପାଖା ପାଖି ମିଳାମିସା ଦୁହିଁଂକ ଭତରେ ପରସ୍ପର ଭିତରେ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ପ୍ରେମର ବାସ୍ନା ମହକାଉ ଥାଏ । ପୁଷ୍ପା ସବୁଦିନ ୧୧ ଟାରୁ ଆସି ୪ – ୫ ଟା ସମୟକୁ ଯାଉଥିଲା ।

ସେଦିନ ଥିଲା ସୋମବାର ରବିନ୍ଦ୍ର ବାବୁ (ବିନୋଦର ବାପା) ଓ ମିତା (ବିନୋଦର ମା) ଯାଇଥିଲେ ନିଜ ନିଜ ଅଫିସ୍ କୁ । ବିନୋଦ ତା ସାଂଗ ମାନଂକ ସହ ମିସି ସକାଳ ୭ ଟାରେ ଦୁର ଜାଗାକୁ ଯାଇଥିଲେ ବୁଲିବାକୁ । ବାଇକରେ ତିନି ଜଣ ସାଂଗ ଯାଇଥିଲେ । ବହୁତ ମଜା ମସ୍ତି କଲେ ବୁଲି ବୁଲି ଯାଇ ଗୋଟେ ଗଛ ତଳେ ବସି ଆରାମ କଲେ ଆଉ ସାଂଗରେ ଅଣିଥିବା ଚେନାଚୁର ଓ କିଛି ସ୍ନାସ୍କ କୁ ଖାଇ କିଛି ସମାୟ ସେ ଗଛ ତଳେ କାଟି ଦେଲେ । ଏହି ଭିତରେ ରଜତ ବୋଲି ଜଣେ ସାଂଗ ଭାରି ଆଇଁସିଣିଆ ଟାଏ । ଦିନରାତି ଟୋକି ଟୋକି ହୁଏ । ମୋବାଇଲ ବାହାର କରି ଭିଡିଓ ଦେଖୁଥିବା ଭିତରେଟିଏ ଲଗେଇଲା (ରେ ମା….ଧିଆ ମେଲେଇ ରଖିଛି. ତ ବାଣ୍ଡ କାହିଁ ହଉନି ଠିଆ.. ରେ ମା. ଧିଆ) । ଗିତଟି ଆରମ୍ଭରୁ ତିନି ଜଣ ଯାକ ଗିଦ୍ ଗିଦ୍ ହୋଇ ହସିଲେ । ବିନୋଦ କହିଲା ହବେ ଏତେ ବେହିଆ ଇଏ କଉଗିତ ଲଗଉଛୁ, ଏମିତି ବି ଗିତ ଅଛି ନା କଣ ? ବିନୋଦର କଥା ଶୁଣି ଅନ୍ୟ ଦୁଇ ସାଂଗ ହସିଲେ । ରଜତ – କଣ ତୁ ନୁଆ ସୁଣୁଛୁ କି? ଏଟା ପୁରା ସ୍କୁଲର ସବୁ ପୁଅଂକ ମୋବାଇଲରେ ଅଛିରେ । ବିନୋଦ ରଜତ ର କଥା ସୁଣି ଚୁପ ରହିଲା । ରଜତ – ତୁ ଏମିତି କଣ ହଉଛୁ କିରେ ପୁଅ ପିଲା ପରା ଡରୁଛୁ କଣ ଆଉ ଏଗୁଡାକ ବିଷୟରେ ନଜାଣିଲେ ତୁ କେମିତି କରିବୁ ତ ମାଇକିନା କୁ ? ବିନୋଦ – ଜାଣିବା କ’ଣ ଦରକାର, ଦରକାର ବେଳେ ଯାଣିବି ।

ରଜତ – ଆରେ ସେବେ ଯାଇ ଜାଣିଲେ ତୋ ପେଲା ଖାଇ ତୋ ମାଇକିନା ଶାନ୍ତି ନ ହେଲେ, ସେ ବିରଭଦ୍ର ଦାଦା ର ସ୍ତ୍ରୀ ଭଳି ତୋ ସ୍ତ୍ରୀ ବି ତୋତେ ଛଡି ଆଉ କାହା ସହ ଚାଲିଯିବ । ବିନୋଦ କିଛି ନକହିପାରି ଚୁପ ରହିଲା । ତୁର୍ତିୟ ସାଂଗ ରୋହିତ କହିଲା ଏ ରଜତ ଗୋଟେ ବିପି ଟେ ଲଗଉନୁ ବେ ଦେଖିବା । ରୋହିତ କହିବା ମାତ୍ରେ ରଜତ ବିପି ଟିଏ ଲଗେଇଦେଲା, ବିପି ରେ ଗୋଟେ ସୁନ୍ଦରି ଝିଅକୁ କାର ଭିତରେ ତାଚାଲିଥିଲା । ବିନୋଦ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ସେକ୍ସ ଭିଡିଓ ଦେଖି ସେ ଛି ଛି କଲା ହେଲେ ପୁଅପିଲା ଗେହା ଗେହି ଭିଡିଓ ପ୍ରଥମ ଦେଖୁଥିବାରୁ ତା ଆଖିକୁ ସେ ଭିଡିଓରୁ ହଟେଇ ପାରିଲାନି । ଏମିତି ଦି ତିନି ଟା ଦେଖି ସାରିବା ପରେ ସେମାନେ ସବୁ ଘରକୁ ଫେରି ଆସିଲେ । ବିନୋଦ ଘରକୁ ଫେରିଲା ବେଳକୁ ସମୟ ପ୍ରାୟ ୧୧ ଟା ହୋଇଯାଇଥାଏ । ବିନୋଦ କୁ ଜୋରେ ଝାଡ଼ା ଲାଗୀବାରୁ ସେ ଲାଟ୍ରିନ ଯାଇ ଫେରିଲା । ଗୋଟେ ଟାୱାଲ ଦେହରେ ଗୋଡେଇ ବେଡରୁମ କୁ ଡ୍ରେସ ଚେଂଜ ପାଇଁ ଆସିଲା । ବିନୋଦ ର ବିପି ରେ ଦେଖିଥିବା ଝିଅର ବିଆ ଓ ଦୁଧ କଥା ମନେ ପଡିଗଲା, ସେ ତା କଥା ଭାବି ତାକୁ ଗେହୁ ଥିବା ପିଲାର ବାଣ୍ଡ ପସି ବିଆରେ ପଚ ପଚ ହେଉଥିବା କଥା ଭାବି ଟାୱାଲ ଉପରୁ ନିଜ ବାଣ୍ଡ ଟାକୁ ମୁଠେଇ ଧରିଲା ସେ ତା ବାଣ୍ଡର ଗରମ ଅନୁଭବ କରିପାରିଲା, ଆଉ ଭାବିଲା ଏ ବାଣ୍ଡ ତାହେଲେ କଣ ନକରୁଛି । ହେଲେ ତାର ଦେହର ଗରମ ଏ କଥା ଭାବନା ସହ ବଢି ବଢି ଚଲିଥାଏ ।

ବିନୋଦ ମୁଠେଇ ଧରିଥିବା ବାଣ୍ଡକୁ ସୁଆଁଳିଲା ଦେଖିଲା ତାକୁ ଭାରି ମଜା ଲଗିଲା ଭାବିଲା ଘରେ ତ କେହି ନାହାନ୍ତି ଟିକେ ବାଣ୍ଡ ଟାକୁ ହଲେଇ ହଲେଇ ମଜା ନେବି । ଏତିକି ଭାବି ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ହଲେଇବା ଆରମ୍ଭ କଲା । ତାସମୟ କ୍ରମେ ଆହୁରି ଉଛନ ହେଲା ସେ ବେଡ ଉପରେ ଗଡିଯାଇ ତା ମୁଣ୍ଡର ତକିଆକୁ ବାଣ୍ଡ ତଳେ ଦେଇ,ଭଳି ହେଲା । ଏତିକି ଭିତରେ ତା ମନରେ ପୁଷ୍ପା କଥା ଆସିଲା, ପୁଷ୍ପା କଥା ମନରେ ଭାବି ଭାବି ତା’ର ଫର୍କ ଉପରୁ ଦିଶୁ ଥିବା ଦୁଧର ନାଳି କଥା ଭାବି ତା ବାଣ୍ଡ କୁ ଆହୁରି ଜୋରରେ ହଲେଇବାରେ ଲାଗିଲା । ଏମିତି ପୁଷ୍ପା ବିଷୟରେ ଭାବନା ବଢି ବଢି ଚାଲୁଥାଏ ……

ପ୍ରତିଦିନ ଭଳି ପୁଷ୍ପା ଠିକ ୧୨ ଟା ସମୟ କୁ ବିନୋଦ ଘରକୁ ଆସିଲା । ସେ ଆଉଚା ହୋଇଥିବା ଡୋର କୁ ଧିରେ ମେଲେଇ ଭିତରକୁ ପସିଗଲା । ସେ ଆଉ ବିଶେଷ କିଛି ନଭାବି ବିନୋଦ ତା ବେଡ ରୁମରେ ଥିବ ବୋଲି ଭାବି ଭିତର କୁ ପସିଗଲା । କବାଟ ର କେଁ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ବିନୋଦ ଚମକି ଯାଇ ବୁଲି ପଡିଲା ପୁଷ୍ପା ବିନୋଦ କୁ ଦେଖି ମୁହଁରେ ହାତ ଦେଇ ଦେଲା । ବିନୋଦ ହଠାତ ଅବାକ ହୋଇ ରହିଥାଏ ତାର ଧ୍ୟ୍ୟାନ ନଥାଏ ତା’ ହାତରେ ତାଧରିଥାଏ ବୋଲି । ବାଣ୍ଡ ତା’ର ଲାଳ ଛଡିବା ସମୟ ହୋଇଗଲା । ଭସ ଭସ୍ ହୋଇ ଧଳା ଧଳା ପେଜୁଆ ବିର୍ଯ ବିନୋଦର ବାଣ୍ଡରୁ ପିଚ ପିଚ ବାହାରି ଗଲା। ପୁଷ୍ପା ଢେଲା ଢେଲା ଆଖିରେ ଆନେଇ ରହିଥାଏ । ବିନୋଦ ଲାଜରେ ମୁହଁ ତଳକୁ କରି ରହିଲା ହେଲେ ତା’ ମନରେ ଭାବିଲା ଯଦି ପୁଷ୍ପା ଏ ବିଷୟରେ କାହାକୁ କହିଦେବ, ବିନୋଦ ତୁରନ୍ତ ଯାଇ ପୁଷ୍ପା ପାଖରେ ପହଂଚିଲା, ପୁଷ୍ପା ର ହାତ ଧରି କହିଲା – ପୁଷ୍ପା ପୁଷ୍ପା.. ହେଲେ ପୁଷ୍ପା ନିରୁତର ଥିଲା କୁଆଁରି ଜିବନରେ ଏଇଟା ବୋଧେ ଥିଲା। ତା’ ଛାତିର କମ୍ପନ ତିବ୍ର ଧକ୍ ଧକ୍ ! ଓଃ କଣ ବା ଦେଖିଲା ସେ ! ବିନୋଦ ପୁଷ୍ପାର ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ତାକୁ ତା ବେଡ୍ ଆଡକୁ ଟାଣି ନେଲା, ପୁଷ୍ପା ସଂକୋଚିତ ହୋଇ କିଛି ବି କହି ପାରୁ ନଥାଏ । ହେଲେ ପୁଷ୍ପାର ଦେହକୁ ଅନେଇ ରହି ବିନୋଦ ର ଉତେଜନା ଆହୁରି ବଢିଗଲା ।

ବିନୋଦ କାମନା ର ଜ୍ୱାଳା କୁ ସହି ନପାରିଦେଲା । ପୁଷ୍ପା ହାତକୁ ସେମିତି କରି ରଖିଥାଏ ଟିକେ ବି ହଲଚଲ ନାଇଁ । ବିନୋଦ କିଛି ସମୟରେ ପୁଷ୍ପାର ହାତ ଧରି ତା ବାଣ୍ଡ କୁ ଜାପି ରଖିଲା । ପୁଷ୍ପା ଛତି ପଡୁଥାଏ ଉଠୁଥାଏ । ଆଉ ସମୟ କୁ କିଏବା ଅନଉଛୁ ବିନୋଦ ପୁଷ୍ପାକୁ ବେଡ୍ ରେ ଲେଉଟାଇ ତା ଉପରେ ମାଡିବସିଲା । ବିନୋଦର ବାଣ୍ଡର ଆଘାତ ବାରମ୍ବାର ପୁଷ୍ପା ଅନୁଭବ କରୁଥାଏ । ବିନୋଦର ଦୁଇ ହାତ ପୁଷ୍ପାର ସାର୍ଟ ଭିତରେ ଲୁଚି ହୋଇ ରହିଥିବା କୁଆଁରି ସମ୍ପତି କୁ ବହାର କରି ତା କୁ ଝୁଣିବାରେ ଲାଗିଲା.. ପୁଷ୍ପା ନିଶ୍ଂକୋଚ ରହି ଖାଲି କାମନାର ପ୍ରଥମ ଉପଭୋଗ କୁ ଆଦରି ନେଇଥାଏ । ସମୟକ୍ରମେ ପୁଷ୍ପା ଦେହରୁ ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ବସ୍ତ୍ର ଅଲଗା ହୋଇଯାଉଥିଲା ।ମଧ୍ୟ୍ୟ ନଥାଏ । ବିନୋଦ ନିଜର ମୁଶଳ ବାଣ୍ଡ କୁ ସାଇଜ କରି ପୁଷ୍ପାର ବିଆରେ ପୁରେଇବା କୁ ଯାଉଥାଏ । ପୁଷ୍ପା – ବିନୋଦ ! ବିନୋଦ ମୋତେ ଡର ଲାଗୁଛି ପ୍ଲିଜ୍ । ବିନୋଦ – ଦେଖ ମୋ ଅବସ୍ତା ଏତେ ଖରାପ ଯେ ମୁଁ ତୋତେ ଏତିକି ରେ ଛାଡି ପାରିବିନି । ଏତିକି କଥାରେ ବିନୋଦର ପ୍ରଥମ ଧକ୍କାରେ ବିଆର ଆଧା ଭିତରକୁ ବାଣ୍ଡ ଟା ପସିଗଲା । ପୁଷ୍ପା ଜନ୍ତ୍ରଣା ଅନୁଭାବ କଲା ଛାଟି ପିଟି ହେଲା । ବିନୋଦ ଅଟକିଲା ନାହିଁ ପୁଣି ଏକ ସକ୍ତ ଧକ୍କା ମାରି ପୁଷ୍ପାର ବିଆ ଭିତରେ ବାଣ୍ଡକୁ ପସେଇ ଦେଲା । ପୁଷ୍ପା କଷ୍ଟରେ ଉଠିଯିବା କୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା ହେଲେ ବିନୋଦ ର ଗୋଟେ ଗୋଟେ ବୃହତ ପେଲା ରେ ବିଆ ଘୋଳେଇ ହୋଇ ପୁଷ୍ପା ଫେଣ୍ଟ ହୋଇ ଶୋଇ ରହିଲା । ପୁଷ୍ପାର ନଗ୍ନ ଦୁଧ ଜାକ ଦୁଇ ଫାଳ ଭଳି ଦୁଇ ଦିଗକୁ ଠେଲି ହୋଇ ରହିଥାନ୍ତି । ବିନୋଦର ଇଛା ହେଲେ ବେଳେ ବେଳେ ଜୋରେ…. ଜୋରେ……. ଦଳେ ।

ଆଃ କି ମିଳନ କୁଆଁରି ଜିବନରେ ପ୍ରଥମ ପୁରୁଷର ଦେହ ଧନ୍ଦା ସତରେ ଅବନ୍ନନିୟ । ପୁଷ୍ପା କଷ୍ଟ ଭିତରେ ସେଇ ଖୁସି କୁ ଅନୁଭବ କରି ପାରୁଥିଲା, ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଦୁଇ ହାତରେ ବିନୋଦ କୁ ଛନ୍ଦି ଧରିଲା । ଏମିତି ପ୍ରାୟ ୩୦ ମିନିଟ୍ ସମୟ ଚାଲି ରହିଲା ।ଫୁଟି ଆସି ଥାଏ, ହେଲେ ହଠାତ ତା’ର ମନରେ ଭୟ ଆସିଗଲା ଯଦି କିଛି ଏପଟ ସେପଟ ହୋଇଯିବ ଦୁନିଆର ଦାଉ ତାକୁ ସହିବାକୁ ହେବ । ପୁଷ୍ପା ତା ହାତରେ ଜବରଦସ୍ତ ବିନୋଦ କୁ ତା’ ଉପରୁ ହଟେଇଲା ପୁଷ୍ପାର ଦୁଧ ରେ ଢେରା ଦେଇ ବିନୋଦ ଉଠିଲା । ମୁଶଳ ହତିଆର ଟା ପୁଷ୍ପାର ଗହନ ଜଂଗଲର ଗଭିର ରନ୍ଧ୍ର ଭିଅତରୁ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ବାହାରିଲା ବାହାରିଲା ବେଳାକୁ ପୁରା ବିଆର ଚାରି ପାଖ ଜଂଗଲ କୁ କାଦୁଅ କରି ପକେଇଥାଏ ।

ବିନୋଦ୍- କଣ୍? ପୁଷ୍ପା- ଆଊ ଅଧିକ ନାଇଁ । ସେତିକି ବେସ୍ ହେଲା କହି ବିନୋଦ କୁ କୋଳେଇ ନେଇ ଏକ ମଧୁର ପିରତିର ଚୁମ୍ବନ ଟିଏ ତା ଗାଲରେ ଆଂକି ଦେଲା । ଓଃ କି ସମ୍ପର୍କ ର ପରିବର୍ତନ ହୋଇଗଲା କିଛି ସମୟ ଭିତରେ ଗୋଟିଏ ନିଜର ମଣିଷ ଅତି ନିଜର ହୋଇଗଲା ।

କାମ ଶେଷ କରି ପୁଷ୍ପା ତା ଘରକୁ ଫେରି ଗଲା ଆଉ ରାତିରେ ତା’ ପାଈଁ ସେହି ଦିନଠାରୁ ନିଦ ହଜି ଯାଉଥିଲା । ରାତି ଯେତେ ହେଲେ ବି ସେ ମନର ମଣିଷ ଟା ଭାରି ମନେ ପଡିଲା । ମନରେ ତାକୁ ଭାବି ଭାବି ଆଉ ମୋବାଇଲ୍ ରେ ତା’ ସହ କଥା ହୋଇ କେତେ କେତେ ଥରକୁ ସୁଝେଇ ବା ପାଈଁ ଆଂଗୁଳି କୁ ଯୌନିର ରନ୍ଧ୍ର ଭିତରେ ବୁଲେଇ ବୁଲେଇ ମଜା ନେଉଥାଏ । ଏମିତି ଭିତରେ ମାଟ୍ରିକ ଫାଇନାଲ୍ ଏକ୍ସାମ୍ ପାଖେଇ ଆସି ଥାଏ, ପୁଣୀ କେତେ ଥର ଏଭଳି କାମନା ର ଦିପ ଜଳି ଜଳି ଦେହ ସୁହା ହୋଇଯାଇଥାଏ ।

ମାଟ୍ରିକ ପରେ ଆଉ କିଏ ବା ଅଛି ପାଖରେ ବିନୋଦ ର ବାବା ମାମାଂକ ବଦଳି ହୋଇଯାଈଥାଏ । ପୁଷ୍ପା ମନରେ ବେଳେ ବେଳେ ସେଇ ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତି କୁ ମନରେ ଆଣି ଭାରି ଖୁସି ହୁଏ । ସମୟ ବଦଳି ଯାଇଛି ଆଉ ପ୍ରେମିକ ଆଉ ପ୍ରେମିକା ବି ଏଇ କିଛି ଦିନ ଭିତରେ । ପରିବର୍ତନ କାହାକୁ ବି ସ୍ଥିର ରଖୁନି । ହେଲେ ଜିବନର ପ୍ରଥମ ମଣିଷ କୁ କେହିବି ଭୁଲି ପାରିବେନି ଠିକ ବିନୋଦ ଆଉ ପୁଷ୍ପା ଭଳି ଏବେ ବି ଦୁଇ ହୃଦୟ ଦୁହିଁଂକ ଅପେକ୍ଷାରେ …… ………………..

କେମିତି ଲାଗିଲା ଏ କାହାଣି ଲେଖିକି ନିଶ୍ଚିତ ଜଣେଇବେ ।

– ସୁନିତା ପୃଷ୍ଟୀ