କିଛି ପୁରୁଣା କଥା ନେଇ ମୁଁ ପୁଣି ଆସିଛି ଆପଣଂକ ସୁନିତା ଭାଉଜ–

ଏକଦା ଆରବ ଦେଶର ରାଜା ଥିଲେ ।ତାଙ୍କର ଜଣେ ରସାଳ ବିଆ ବିଶିଷ୍ଟ କନ୍ୟା ଥିଲେ ।ରାଜାଙ୍କର କନ୍ୟାକୁ ଚୁଦିବା ପାଇଁ ସୁରେଶ୍ ନାମକ ଜଣେ ବାର ବାଣ୍ଡିଆ ଲୋକ ବାଣ୍ଡରୁ ଲାଳ ଚିର୍ ଚିର୍ ଭାସିଚାଲିଲା ।ତାର ମନୋସ୍ କାମନା ପୁରଣ କରିବା ପାଇଁ ରାଜାଙ୍କ ଘରକୁ ଗଲା ଏବଂ ରାଜାଙ୍କର ବାଣ୍ଡ ଧରି..

ସୁରେଶ:-ମହାରାଜ, ବିଗତ ତିନି ଦିନ ହେଲା ମ ପାଖରେ ପେଳ ପଡି ଖାଇବାକୁ ଲୁଣ ନାହିଁ।
ଦୟା କରି ମତେ କିଛି କାମ ଦିଅନ୍ତୁ ।
ରାଜା:-ତୁ କଣ କାମ କରିବୁ ଏଠାରେ ତ ତଭଳିଆ ବାରବାଣ୍ଡିଆକୁ କାମ ଦିଆଯାଏ ନାହିଁ,ତା ଛଡ଼ା ତୁମ ବାଣ୍ଡ ପଚି ଗନ୍ଧ ବାହାରୁଚି ।

ସୁରେଶ୍:-ଏଇ ଗନ୍ଧଟି ମରୋ ନୁହେଁ ଆପଣଙ୍କର ଶୈନ୍ୟ ଗଣ ଭିତରୁ କାହାରି ବାହାରୁ ଥିବ ।
ରାଜା:-ତୁମ ନାମ କଁଣ ?ସୁରେଶ:- (ଟିକିଏ ଅଟକି ଜାଇ) ମ ନାଁ ବାଣ୍ଡ ।
ରାଜା:-ଆଜିଠାରୁ ତମେ ମ ଘଡା ଶାଳରେ ଘଡା ମାନଙ୍କ ପେଳ ଧଇବ ।
(ତହିଁ ପରଦିନ ସକାଳେ ରାଣି ଏବଂ ସୁରେଶ ର ସାଖ୍ୟାତ..)ରାଣି:-ତୁମର ନାମ କଁଣ?ସୁରେଶ:-ମର ନାମ ବିଁଆଁ ।
(କିଛି ସମୟ ପରେ ରାଜାଙ୍କ କନ୍ୟା ଏବଂ ସୁରେଶ ର ସାକ୍ଷ୍ୟାତ ହୁଏ..)

ରାଜକନ୍ୟା:-ତମ ନାମ କଁଣ?ସୁରେଶ:-ମ ନାଁ ଶିତ ।
(କିଛି ଦିନ ସୁରେଶ ର ବାଣ୍ଡ ଏମିତି ଛିଡ଼ା ହେଲା ଯେ ସେ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ନ ପାରି ସିଧା ରାଜକନ୍ୟାଙ୍କ ପାଖକୁ ଦୈଡ଼ି ଗଲା….)ସୁରେଶ:-ରାଜକନ୍ୟା କବାଟ ଖଲ।
(ରାଜକନ୍ୟା କବାଟ ଖଲିବା ମାତ୍ରେ ସୁରେଶ ତାର ବାର ହାତିଆ ପଚା ଷଡ଼ା ତଥା ଅଷ୍ଟବକ୍ର ବକ୍ର ବାଣ୍ଡ ଟିକୁ ସଂପୁଣ୍ଣ ରୁପେ ରାଜ କନ୍ୟାଙ୍କ ବିଆ ରେ push(ପୁରାଇଦେଲା) କରିଦେଲା)
ରାଜକନ୍ୟା:- (ବିକଳ ଭାବେ)ମାତେ ମାତେ ରଯ୍ୟାକର ମାତେ ମୋତେ ଶିତ କରୁଛି…..(ବି:ଦ୍ର:-ସୁଦ୍ଧ ଭାଷାରେ ଗେହିଁବାକୁ କରିବା କୁହାଯାଏ)ରାଣି:-ଶିତ ଦିନ ଶିତ କରିବନି ତ କଁଣ ଗରମ କରିବ ।
ରାଜକନ୍ୟା-ନା ମାତେ ଶିତ ତାର ଅଷ୍ଟବକ୍ର ବାଣ୍ଡ ପୁରାଇ କରୁଛି ।
ରାଣୀ-ଶୀତ କରୁଛି! ତା ପୁଣି ଅଷ୍ଟବକ୍ର ବାଣ୍ଡ ପୁରାଇ.(ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ.)ରାଜ କନ୍ୟା:-ମାତେ ମୁ ଏଇ ପଚା ବାଣ୍ଡ ର ଗନ୍ଧରେ ମୁ ଆଉ ସହିପାରୁନାହିଁ।(ରାଣି ବିରକ୍ତ ହଇ ରାଜକନ୍ୟାଙ୍କ କଠରି ରେ…)

(ରାଣୀ ଙ୍କର ରାଜକନ୍ୟା କଠୋରିରେ ପ୍ରବେଶ..ଏବଂ ସୁରେଶ୍ କୁ ଦେଖି ତାଙ୍କର ବିଆ ତାତି ନିଁଆ ହୋଇଗଲା..)ରାଣି:-ଆରେ ଇଏ ସେଇ ପଚା ବାଣ୍ଡିଆ ଘଡା ପେଳ ଧୁଆ କର୍ମଚାରି,(ସୁରେଶ ରାଣିଙ୍କ କଥାକୁ ଧ୍ୟାନ ନଦେଇ ଅନବରତ ଗେଁହି ଚାଲିଥାଏ)ରାଣି:-ରାଜାଙ୍କୁ ଡାକିବି ତୁମେ ଜାଣନାହିଁ ତଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ର ବଳ କେତେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ବିର୍ଯରେ ସେ ତମ ଭଳି ଶହେ ପଚା ବାଣ୍ଡିଆଙ୍କୁ ଭସେଇ ଦେବେ ॥

ସୁରେଶ:- (ଗେଁହିଁବା ବନ୍ଦ ନକରି)ତମେ ମଧ୍ୟ ଜାଣ ନାହିଁ ମ ବାଣ୍ଡର ବଳ କେତେ ,ମତେ ଯ୍ୟୁଧ କରାଅ ନାହିଁ ତା ଗୁଦ ସାଗରରେ ମତେ ବୁଡ଼ି ଜିବାକୁ ଦିଅ ।ରାଣି:- (ଅତି ରାଗିଯାଇ)ତ ବାଣ୍ଡ ରେ ବହୁତ ବଳ ରହ ରହ ରାଜାକୁ ଡାକୁଛିରାଣି:- (ରାଣୀ ଅତି ବିବ୍ରତ ହଇ..)ମହାରାଜ ମହାରାଜ କନ୍ୟାର ଦୁଇ ଗଡ଼ ଭିତରେ ବିଆ । .।
ରାଜା:- (ଅତି ବିରକ୍ତ ଭାବ ପ୍ରକାଶ କରି) ଝିଅର ଦୁଇ ଗଡ ମଧ୍ୟରେ ବିଆ ରହିବନି କଣ ବାଣ୍ଡ ରହିବ ?ରାଣି:-ନାଁ ମହାରାଜ ଝିଅର ଦୁଇ ଗଡ଼ ମଧ୍ୟରେ ବିଆ ।ରାଜକନ୍ୟା:- (ବିକଳ କଣ୍ଠରେ) ବାପା ମତେ ସିତ କରୁଛି ।ରାଜା:- (ଚିନ୍ତିତ ଅବସ୍ତାରେ)ଆରେ କଣ କହୁଛ ମାଗିହାଁ ।ରାଣି:-ଅଧିକା ଛଡ଼ିହୁଅ ନାହିଁ, ଅଧିକା ଛଡ଼ିହେଲେ ତମେ ଗାଣ୍ଡି ମରେଇବ ତାଛଡ଼ା ତମ କନ୍ୟାଙ୍କ ବିଆ;ତାତି ହଇଯିବ ନିଆଁ;(ସୁରେଶ ଏସବୁ କଥାରେ ଧ୍ୟାନ ନ ଦେଇ ଅନବରତ ଗେହିଁ ଚାଲିଥାଏ)ରାଜା:- (ଅସ୍ଥିର ଭାବେ ବାଘ ବାଣ୍ଡଭଳି ଦିଶୁଥିବା ଖଣ୍ଡା ଟିକୁ ଧରି ରାଜକନ୍ୟାଙ୍କ କଠରି ଭିତର କୁ ପ୍ରବେଶ…)ଅରେ ଇଏ ତ ସେଇ ଘଡା ପେଳ ଧୁଆ କର୍ମଚାରି ଇଆର ଏତେ ସାହଶ ମ ଝିଅ କୁ ଗେହୁଁଛି |

ରାଜା: ରହ ମାଦାର୍ ଚଦ୍ ,ତ ଗାଣ୍ଡି ମାରୁଛି |
ଶୁରେଶ : (ଗେହିଁବା ବନ୍ଦ କରି ଉଠି ପଡିଲା କାରଣ ତା ବିର୍ଜ ବାହାରି ଜାଇଥିଲା) ଆପଣ କଣ ମୋ ଗାଣ୍ଡି ମାରିବେ ଆପଣଂକ ତ ବାଣ୍ଡ ବି ଠିଆ ହୁଏନି |
ରାଜା : ମାଦାର୍ ଚଦ୍ ତର ଏତେ ସାହସ |
(ଅତି ରାଗି ଜାଇ ) )ଶୈନ୍ୟଗଣ ,ଶୈନ୍ୟଗଣ ଶେନାପତି:- (ସମସ୍ତ ଶୈନ୍ୟଙ୍କ ଉପସ୍ତିତିରେ) ଆଦେଶ ମହାରାଜ ।ରାଜା:- ଶୈନ୍ୟଗଣଙ୍କୁ ଆଦେଶ ଦିଅ ବାଣ୍ଡ(ଶୁରେସ)କୁ ଧରିବାକୁ ।
ସେନାପତି:-ଶୈନ୍ୟଗଣ, ବାଣ୍ଡକୁ ଧର ।
(ଶେନାପତି ତଥା ଶୈନ୍ୟ ଗଣ ଜାଣିନ ଥିଲେ ସୁରେଶ ର ନାମ ରାଜା ବାଣ୍ଡ ବଲି ଜାଣନ୍ତି ।

ତେଣୁ ସେମାନେ ନିଜ ନିଜ ଚଡ଼ି ଖଲି hollywod fucking style ରେ ନିଜ ନିଜ କାନି ଆଙ୍ଗୁଳି ପରି ସରୁ ତଥା ଖେଜୁରି କଳି ଭଳି ଛଟ ବାଣ୍ଡ ଗୁଡ଼ିକୁ ଧରି ଛିଡ଼ାହଇ ଗଲେ ଏବଂ ରାଜନଙ୍କ ଅତିପ୍ରିଅ ତଥା ଶୈନ୍ୟମୁଖ୍ୟ ଶେନାପତି ନିଜ ବଡ଼ ଆସନ ଯଗୁ ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ବେଶି ଭାବି ନିଜ ଅଶ୍ଟ ବକ୍ର ବାଣ୍ଡ ଟିକୁ ହଲାଇବାକୁ ଲାଗିଲେ ) (ଏହା ମଧ୍ୟରେ ସୁରେଶ ଖସି ପଳାଇଗଲା )