ହାଏ ଫ୍ରେଣ୍ଡସ,

ଏଇଟା ମୋର ନିଜ ଷ୍ଟୋରୀ  । ମୁଁ ସେତେବେଳେ ନବମରେ ପଢୁଥାଏ  । ନୂଆନୂଆ ଯଉବନ ଉଛୁଳୁଥାଏ  । କ୍ଲାସରେ ଝିଅଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ଦେହ ମୋର କେମିତି ହୋଇଯାଏ  । ବଡ଼ ବଡ଼ ଝିଅଙ୍କ ଗାଣ୍ଡି ଆଉ ଦୁଧ ଦେଖିଲେ ଖାଲି ପେଲିବାକୁ ମନ ହଙ୍କ ହଙ୍କ ହୁଏ  । ହେଲେ କେହି ମିଳୁନଥିଲେ  । ତେଣୁ ବାଧ୍ୟହୋଇ କଟକ ପୁରୀରେ ମନ ଶାନ୍ତି କରିବାକୁ ପଡ଼ୁଥିଲା  । କିନ୍ତୁ ଦିନେ ମୋ ବାଣ୍ଡର ମନସ୍କାମନା ପୂରଣ ହେଲା  । ସେଇ କଥା ଲେଖୁଛି…

ଖରାଦିନ  । ଚାରିଟା ଖଣ୍ଡେ ହେବ  । ମାନି ଅପା, ମୁଁ ଆଉ ଦି ଜଣ ତାଙ୍କ ଘରେ ତାସ ଖେଳୁଥାଉ  । ହଠାତ ଝଡ଼ ତୋଫାନ ଆସିଲା  । ମାନି ଅପା ବିଷୟରେ ପ୍ରଥମେ କହିଦିଏ  । ମାନି ଅପା ସେତେବେଳେ ଦଶମ ଫେଲ ହୋଇ ଘରେ ରହିଥିଲା  । ଦେଖିବାକୁ ଭାରି ସୁନ୍ଦର  । ଦୁଧ ସାଇଜ ୩୪ ଖଣ୍ଡେ ହେବ  । ଚଉଡ଼ା ଗାଣ୍ଡି  । ତାକୁ ଦେଖିଲେମାନେ ଟେଙ୍ଗେଇବା ଥୟ  । ମାନି ଅପା କହିଲା ଚାଲ ଆମେ ଆମ୍ବ ଗୋଟେଇ ଯିବା  । ତାଙ୍କ ଘରେ ଝଡ଼ ବର୍ଷାରେ ଯିବାକୁ ମନା କରୁଥିଲେ, ହେଲେ ମାନି ଅପାର ମୋର ଗୋଟିଏ ଛତା ଧରି ଘର ପାଖ ଆମ୍ବତୋଟାକୁ ଗଲୁ  । ମାନି ଅପା ମୋଠୁ ଟିକେ ଡେଙ୍ଗା ହେବ  । ସେ ଛତା ଧରି ମୋ କାନ୍ଧରେ ହାତ ପକାଇ ଚାଲୁଥାଏ  । ଚାଲିବା ବେଳେ ତା ଦୁଧ ମୋ କାନ୍ଧରେ ବାଜୁଥିବାରୁ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୂରା ଟେଙ୍ଗେଇ ହୋଇ ରହିଥାଏ  । ସେତେବେଳେ ଚଡ଼ି ବି ପିନ୍ଧୁନଥିଲୁ  । କାଳେ ମାନି ଅପା ଖରାପ ଭାବିବ ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ପ୍ୟାଂଟ ଉପରେ ଗାମୁଛା ପିନ୍ଧି ପକାଇଲି  । ତୋଟାରେ ପହଁଚିବା ବେଳକୁ ଦି ଜଣ ଯାକ ଅଧା ଓଦା ହୋଇଯାଇଥାଉ  । ପବନରେ ପ୍ରବଳ ଆମ୍ବ ପଡ଼ିଥିଲା  । ଦି ଜଣ ଯାକ ଆମ୍ବ ଗୋଟାଇ ଗୋଟା ଯାଗାରେ ଗଦେଇକି ରଖିଦେଲୁ  ।

ହେଲେ ଘରୁ ବ୍ୟାଗ ନେବାକୁ ମନେନଥିଲା  । ଏତେ ଆମ୍ବ ନେବୁ କେମିତି  । ମାନି ଅପା କହିଲା ତୋ ଗାମୁଛା ଦେ, ବାନ୍ଧିକି ନେବା  । ସେତେବେଳକୁ ବର୍ଷା ପାଣିରେ ମାନି ଅପା ପୂରା ଓଦା ହେଇଯାଇଥିଲା  । ତା ଦୁଧ ଭୁଣ୍ଡିଗୁଡାକ ପଦାକୁ ଫୁଟିକି ଦିଶୁଥିଲା  । ଆମ୍ବ ଗୋଟାଇବା ବେଳେ ସାର୍ଟ ଫାଙ୍କରେ ମାନି ଅପା ଦୁଧ ଦେଖି ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୂରା ଠିଆ ହେଇଯାଇଥିଲା  । ମାନି ଅପା ଗାମୁଛା ମାଗିବା ଦେଖି ମୁଁ ପୂରା ଅକଳରେ ପଡ଼ିଗଲି  । କ’ଣ କରିବି ବୋଲି ଭାବୁଭାବୁ ମାନି ଅପା ମୋ ଗାମୁଛା ଘୋଷାଡ଼ିକି ନେଇଗଲା  ।

ସେତେବେଳକୁ ପ୍ୟାଂଟ ଫଟାଇ ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ଠିଆ ହେଇ ଯାଇଥାଏ  । ମୁଁ ଆଉ ମାନି ଅପା ଆଡ଼କୁ ନଠିଆ ହୋଇ ବୁଲିପଡ଼ିଲି  । ମାନି ଅପା ଏକୁଟିଆ ଗାମୁଛାରେ ଆମ୍ବ ରଖୁଥିଲା  । କହିଲା ହଇରେ, ତୁ ଟିକେ ଆମ୍ବ ଗୋଟେଇକି ଗାମୁଛାରେ ରଖିଦେ  । ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଶୁଣୁନଥିଲି  । ଥିଲାଥିଲା ମୋ ହାତ ଧରି ତା ଆଡ଼କୁ ବୁଲାଇ ଦେଲା  । ସେତେବେଳକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ଠିଆ ହୋଇଥିବାରୁ ମୁଁ ତଳକୁ ମୁହଁ ପୋତି ଠିଆ ହେଲି  । ମାନି ଅପା କହିଲା ଆରେ ଦିଲୁ ପ୍ୟାଂଟ ଭିତରେ କ’ଣଟା କିରେ ? ମୋତେ ଲାଜ ମାଡ଼ିଲା  । ହେଲେ ମାନି ଅପା କହିଲା, ଆରେ ତୋର ଏତେ ବଡ଼  । ଏତିକି କହି ସେ ମୋ ପ୍ୟାଂଟ ଉପରେ ହାତ ମାରିଲା  । ପ୍ୟାଂଟ ବଟମ ଖୋଲି ତା ହାତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ସାଉଁଳିଲା  । କହିଲା ତୁ ହଲଉଛୁ କିରେ…  । ମୁଁ କହିଲି ହଁ ବେଳେବେଳେ  । କଉ ଟୋକି କଥା ଭାବି ହଲଉଛୁ ମ… ମୁଁ କହିଲା ତୋ କଥା ଭାବି… ଛତରା ଟୋକା ମୋତେ ଗେହିଁବାକୁ ମନକରୁଛୁ  । ମୋ ଗାଣ୍ଡି ଦେଖୁଛୁ… ତୋ ବାଣ୍ଡ ଭାଙ୍ଗିଯିବ  । ବିଆରେ ତୋ ବାଣ୍ଡ କୋଉଠୁ ହଜିଯିବ ଖୋଜିକି ପାଇବୁନି  । ମୁଁ କହିଲି ମାନି ଅପା ତମ ଦୁଧ ଟିକେ ଦେଖିବି… ମାନି ଅପା କହିଲା, ହଁ ଦେଖିବୁଯେ, ହେଲେ ମୋତେ ଗେହିଁବାକୁ ପଡ଼ିବ  । ମାନି ଅପା କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ପୂରା ଖୁସି ହୋଇଗଲି  । ମାନି ଅପା ଟିସାର୍ଟ ଟେକିକି ତା ଦୁଧକୁ ଚିପିଲି, ଭୁଣ୍ଡିକୁ ଚୁଚୁମିଲି  । ସେତେବେଳେ ମାନି ଅପା ମୋ ବାଣ୍ଡ ଧରି କଟକ ପୁରୀ କରୁଥିଲା  । ତା’ପରେ ମାନି ଅପା ଚଡ଼ିରେ ହାତ ପୂରାଇ ଆଙ୍ଗୁଠି ମାରିଲି  । ଏପଟେ ବର୍ଷା ପାଣି ପଡ଼ୁଥିବାବେଳେ ସେଥିରୁ ଗରମ ପାଣି ବାହାରୁଥିଲା  । ମାନି ଅପା କହିଲା, ଆଉ ଡେରି କରେନି… କାଳେ କିଏ ଆସିଯିବ ? ଏଇଆ କହି ମାନି ଅପା ତା ଚଡ଼ି ଖୋଲିଦେଲା  । ଘାସ ଉପରେ ଦି ଗୋଡ଼ ଫାଡ଼ିଦେଇ କହିଲା ପୂରା… ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ବିଆ ଦେଖୁଥାଏ  । ମୁଁ ବାଣ୍ଡ ପୂରାଇଲେ ବି ଭିତରକୁ ଗଲାନି  । କଣା ପାଇଲିନି  । ମାନି ଅପା କହିଲା, ଛୋଡ଼ିପୁଅ କଣା ପାଉନି, ଗେହିଁବାକୁ ହମହମ ହଉଛି  । ମାନି ଅପା ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ହାତରେ ଧରି ତା ବିଆରେ ପୂରାଇ ଦେଲା  । ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଷ୍ଟ୍ରୋକ ଜୋରରେ ମାରିଦେଲି  । ମାନି ଅପା ଆଃ ଆଃ ହଉଥାଏ  । ତାପରେ ଦଶ ପନ୍ଦର ଷ୍ଟ୍ରୋକ ମାରିଦେବା ପରେ ମୋର ସବୁ ବୋହିଗଲା  । କିନ୍ତୁ ମାନି ଅପାର ଥଣ୍ଡା ହୋଇନଥାଏ  । ମାନି ଅପା ମନଦୁଃଖ କରି ବସିଲା  । ମୁଁ କହିଲି ମାନି ଅପା, ଚା’ ଘରକୁ ଯିବା… ଏଥର ଆମର ଯେତେବେଳେ ମନହେବ ସେତେବେଳେ କରିବା… ଦି ବର୍ଷ ଧରି ଆମେ ଦୁହେଁ ଗିହାଁଗିହିଁ ହେଲୁ  ।